เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 908

คำว่าพวกเจ้าชู้คำเดียว ถังเฉาฟังแล้วเสียดหูเป็นอย่างยิ่ง

ในพริบตาเดียว สายตาของเขาก็มืดครึ้มลงไปไม่น้อย จ้องมองรูปร่างเร่าร้อนของผู้หญิงตะวันตกคนนี้ตาเขม็ง รังสีสังหารที่น่าสะพรึงกลัวเต็มไปทั่ว

เฟิ่งหวงที่อยู่ข้าง ๆ เห็นอย่างนั้นแล้ว ดวงตาก็หนาวเยือกขึ้นมาทันที แสงสะท้อนของอาวุธในมือเปล่งประกายวาบ ปรากฏให้เห็นกริชที่แหลมคมเล่มหนึ่ง

“รองหัวหน้าคะ ฉันจะฆ่าเธอแทนคุณเองค่ะ!”

เธอเอ่ยอย่างเต็มไปด้วยรังสีสังหาร

แม้แต่เธอก็ยังดูออกว่าผู้หญิงที่มาจากหว่างเหลี่ยงเช่นเดียวกันกำลังจงใจจะทำให้ถังเฉาคลื่นไส้

ผู้หญิงคนนั้นเข้าใจถังเฉาดีมาก ถึงขั้นที่รู้ว่าเขามีผู้หญิงมากมายเท่าไหร่ ดังนั้นจึงใช้คำว่าพวกเจ้าชู้มาเรียกถังเฉา

ใคร ๆ ก็รู้ว่าถังเฉารักเดียวใจเดียวต่อหลินชิงเสว่ ไม่มีนอกใจเด็ดขาด แต่ว่าเกิดมาเป็นคน ไม่ใช่ว่ามีเพียงความซื่อสัตย์ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง เหตุผลการเข้าสังคมนั้นสำคัญยิ่งกว่าสำคัญ

ยิ่งเป็นบุรุษที่ล้ำเลิศก็ยิ่งสามารถได้รับความชื่นชอบจากผู้หญิงที่ดีเลิศ... แม้ว่าถังเฉาจะไม่มีทางหักหลังหลินชิงเสว่อย่างเด็ดขาด แต่ว่าดูจากภาพรวมชีวิตของถังเฉาแล้ว ผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์กับเขาไม่มีทางมีแค่หลินชิงเสว่คนเดียวแน่

หลินฉ่ายเวยเป็นเพื่อนเล่นสมัยเด็กที่โตมาด้วยกันกับถังเฉา เย่หรูอี้เป็นภรรยาเก่าของถังเฉา เกือบจะได้เป็นภรรยาของถังเฉาแล้ว ฟางหย่าเป็นคนที่คิดถึงถังเฉามาเจ็ดปี ในเจ็ดปีอันตรายนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถอดทนได้อย่างเด็ดขาด

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง... ความสัมพันธ์ยุ่งเหยิงที่ระดับล้ำลึกยิ่งกว่าประเภทนั้นของเจียงไป๋เสว่กับถังเฉา ในใจของถังเฉาไม่ได้มีเพียงหลินชิงเสว่ ยังมีพวกเธอ

แบบนี้พูดว่าถังเฉาเจ้าชู้หลายใจได้ไหม?

ไม่ได้

เพียงแค่ยืนยันได้ว่าถังเฉาจะคิดใคร่ครวญเพื่อพวกเธอ

ระหว่างชายหญิง เรื่องน่ารำคาญอย่างการละทิ้งความรู้สึกเหล่านั้นก็ไม่มีความเกี่ยวข้องอื่นแล้วอย่างนั้นหรือ?

นี่เป็นหนึ่งในเรื่องน่ารำคาญใจของถังเฉา เขาจะไปแก้ไข แต่ไม่ใช่ตอนนี้

“คุณชื่อว่าอะไร?”

ถังเฉามองผู้หญิงตะวันตกที่มีรูปร่างร้อนแรงคนนั้นอย่างเย็นชา เอ่ยสอบถามอย่างไม่ใส่ใจ

ตามความจริง คำพูดของเธอได้กระตุ้นความโกรธอย่างรุนแรงของถังเฉาแล้ว แต่ว่าถังเฉายังไม่ได้ระเบิดมันออกมา

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คือเจ้ามังกรต้าเซี่ย ถ้าหากถูกคนอื่นยั่วยุอารมณ์ได้ง่าย ๆ อย่างนั้น ความสามารถในการแบกรับความกดดันทางจิตใจก็อ่อนแอเกินไปแล้ว

ถังเฉาไม่ได้โกรธ หงเหลียนก็ตะลึงไปพักหนึ่ง

จากนั้นสายตาที่เผยออกมาให้เห็นก็ยิ่งสนใจถังเฉามากกว่าเดิม

“หงเหลียน ฉันชื่อหงเหลียน”

เธอมองถังเฉา เลียริมฝีปากแดงปลั่งที่ยั่วยวนผู้คน เอ่ยแนะนำตัว

“คุณจะไม่พิจารณาคำพูดของฉันสักหน่อยหรือ? โลกนี้ไม่มีใครจะเข้าใจผู้ชายได้มากไปกว่าฉันแล้วล่ะ ฉันพักผ่อนหย่อนใจของคนได้นะ”

หงเหลียนหัวเราะหึหึ น้ำเสียงออดอ้อน “เดิมทีการพบกันของเราไม่ต้องเป็นที่นี่ แต่เป็นที่ร้านกาแฟ โรงหนัง หรือจะเป็นที่โรงแรม แต่เป็นคุณที่ขัดขวางอยู่ตรงหน้าฉันครั้งแล้วครั้งเล่า”

“หงเหลียน...”

ถังเฉาไม่ได้ใส่ใจคำพูดท้าย ๆ ของหงเหลียน รำพันชื่อของหงเหลียนอยู่หลายครั้ง ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไป สายตาที่มองมาที่เธอมีความหยอกเย้าเพิ่มขึ้น

“ไวโอเล็ตเคยพูดว่าฝ่ายในของหว่างเหลี่ยงได้ส่งผู้บริหารสูงสุดห้าดาวมาจับผมแล้ว คนคนนี้คงไม่ใช่คุณหรอกนะ?”

เขามองหงเหลียน เอ่ยด้วยสีหน้าเข้มครึ้ม

“ถ้าหากไม่มีคนที่ชื่อหงเหลียนคนอื่นแล้ว นั่นก็ใช่แล้วล่ะ”

สีหน้าของหงเหลียนยังคงยิ้มอย่างมีเลศนัย เอ่ยว่า “แต่ฉันบอกแล้วว่าเดิมทีพวกเราไม่ต้องเป็นศัตรูกันก็ได้ เป้าหมายของพวกเราคือโอดะไอ...”

โดยไม่รอให้หงเหลียนพูดจนจบ ถังเฉาก็โบกมือ ตัดบทพูดของเธอตรง ๆ มองเธออย่างเย็นชาพลางเอ่ยว่า “ที่จริงแล้วเป้าหมายของพวกเราไม่ต่างกันมาก เมื่อก่อน ขอเพียงพวกคุณส่งหลี่เห้ามาให้ผม ผมก็จะไม่ขัดขวางธุระใด ๆ ของพวกคุณ น่าเสียดายที่พวกคุณปฏิเสธไปแล้ว เดินอยู่บนทางที่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง... นี่ทำให้การเจรจาของพวกเราพังพินาศไปแล้ว”

สีหน้าของถังเฉาดูเหมือนจะยังเสียดายอยู่บ้าง ถอนหายใจครั้งหนึ่ง มองหงเหลียนแล้วเอ่ยต่อไปว่า “โดยเฉพาะเมื่อวานที่ผมได้เจอคนที่หน้าตาเหมือนกับหลี่เห้าอย่างกับแกะคนหนึ่ง น่าเสียดายที่เขาไม่ใช่หลี่เห้า นี่ทำให้คนอดทนได้ยากมาก ดังนั้นผมจึงทำลายมันไป”

“ฉันรู้”