เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 907

ถึงแม้ว่าจะคุยกันทางโทรศัพท์ แต่ไวโอเล็ตก็ยังคงสัมผัสได้ถึงรังสีสังหารที่ดูเหมือนจะแช่แข็งสสารได้

เธออดที่จะตะลึงอยู่ในใจไม่ได้ รังสีสังหารของถังเฉาทำให้เธอรู้สึกได้ถึงการดำรงอยู่ของอสูร

แต่ไวโอเล็ตก็สงบใจได้อย่างรวดเร็ว เธอเป็นถึงผู้บริหารสูงสุดห้าดาวของหว่างเหลี่ยง รู้ถึงความยิ่งใหญ่ของหว่างเหลี่ยงดีมาก โดยเฉพาะผู้บริหารสูงสุดห้าดาว

เมื่อหว่างเหลี่ยงส่งผู้บริหารสูงสุดห้าดาวออกมา นั่นก็เป็นสัญลักษณ์ว่าเป้าหมายที่ตามฆ่าจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย และเป้าหมายของตนเองก็เป็นเช่นนี้

มือหนึ่งของเธอจับโทรศัพท์ ริมฝีปากวาดขึ้นน้อย ๆ “ถังเฉา บางทีนายอาจจะโชคดีรอดออกมาจากในผู้บริหารสูงสุดห้าดาวของหว่างเหลี่ยงได้ แต่ไม่สามารถโชคดีไปได้ตลอดแน่ อีกทั้งนายจะต้องรู้ว่าตัวนายอยู่ที่ต้าเซี่ยมีการปกป้องของต้าเซี่ย เมื่อนายไปจากต้าเซี่ย...”

“ไปจากต้าเซี่ยก็คือตอนที่ผมทำลายองค์กรหว่างเหลี่ยงของพวกคุณไปแล้ว!” น้ำเสียงของถังเฉาเยียบเย็นมาก ไม่มีความหมายเชิงหยอกล้อเลยแม้แต่น้อย

“ใกล้ถึงแล้วค่ะ”

ในตอนนี้เอง เฟิ่งหวงก็โพล่งขึ้นมากะทันหัน ดึงดูดความสนใจของไวโอเล็ต

“พวกนายไปไหน?”

ถังเฉา : “ไปรับคน”

ไวโอเล็ต : “ใคร?”

“ไม่เกี่ยวกับคุณ”

“นาย...” ไวโอเล็ตกัดฟัน ถูกถังเฉาทำให้โมโหทางโทรศัพท์

“ฉันไม่สนว่านายไปรับใคร ฉันจำเป็นต้องให้นายพาตัวมา นอกจากนี้ถ้าหากว่านายได้เจอกับผู้บริหารสูงสุดห้าดาวของหว่างเหลี่ยงแล้ว หวังว่านายจะระวังปากนายให้ดี ๆ อย่าพูดเรื่องที่ร่วมมือกับฉันออกไป!”

“คุณคิดว่าผมเป็นคุณหรือ?” ถังเฉาหัวเราะเสียงเย็นออกไปครั้งหนึ่ง คิด ๆ ดูแล้วก็ตัดสินใจบอกไวโอเล็ตว่าไปรับใครมา

ถึงอย่างไรคนที่ตนเองจะไปรับก็เป็นพี่สาวของไวโอเล็ต

น้ำเสียงราบเรียบของถังเฉาทำให้รูม่านตาของไวโอเล็ตที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์หดลงอย่างรวดเร็ว มือคลายออก โทรศัพท์หล่นลงพื้น

“ถ้าหากนายกล้าโกหกฉันละก็ ฉันจะฆ่านายเสียตอนนี้เลย!” ไวโอเล็ตเก็บโทรศัพท์ขึ้นมา น้ำเสียงมีความอาฆาต เธอไม่ยินยอมให้ใครเอาพี่สาวของตนเองมาล้อเล่นกับตน

พี่สาวของเธอมาหาถังเฉาด้วยตัวเอง ล้อเล่นอะไรกัน

“แล้วแต่คุณ ถ้าคุณจะพิสูจน์ความจริงก็มา” พูดที่อยู่เสร็จ ถังเฉาก็วางสายโทรศัพท์ไปในทันที

ไวโอเล็ตยืนอยู่ฟังเสียงสายไม่ว่างอย่างไร้จิตวิญญาณอยู่ในห้องทำงาน ไร้หนทางจะเรียกสติคืนมาได้อยู่เป็นนาน

นึกไม่ถึงว่าพี่สาวที่ตนเองคิดถึงมานานจะมาปรากฏตัวในวันนี้ ทั้งยังพึ่งพาถังเฉาอีก!

ไวโอเล็ตที่ตั้งสติได้ก็รีบถลันออกไปจากห้องทำงานในทันที ออกคำสั่งให้ลูกน้องขับรถให้ตน

ทางด้านนี้ถังเฉาเองก็ใกล้จะถึงพื้นที่รกร้างที่ราชินีแก๊งโครงกระดูกนัดเอาไว้แล้ว ลงจากรถแล้วก็กวาดสายตามองครั้งหนึ่ง อดที่จะเดาะลิ้นไม่ได้

พื้นที่รกร้างจริง ๆ ในรัศมีหลายกิโลเมตรนี้มีแต่วัชพืชรกชัฏ ไม่มีร่องรอยของการใช้พื้นดินผืนนี้ของคนอื่นมาก่อน

ถังเฉาพิงอยู่ที่ประตูรถ หยิบบุหรี่หนึ่งมวนมาวางไว้ที่มุมปากอย่างคล่องแคล่ว เฟิ่งหวงที่อยู่ข้าง ๆ รีบควานหาไฟแช็กมาจุดแล้วส่งให้ทันที

ด้วยความรวดเร็ว ควันบุหรี่สีขาวจาง ๆ ลอยขึ้นมาอย่างช้า ๆ ถังเฉาพ่นควันหนา ๆ ออกมาจากในปากกลุ่มหนึ่ง ในขณะเดียวกันหัวคิ้วก็ขมวดแน่นอย่างอดไม่ได้

“โซเฟียราชินีแก๊งโครงกระดูก ไม่ได้เจอกันนานแล้วจริง ๆ”

เฟิ่งหวงยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่กล้าก้าวก่ายว่าแท้จริงแล้วถังเฉากำลังรอใครกันแน่

ผ่านไปไม่นาน รถขบวนหนึ่งก็ขับเข้ามาในพื้นที่รกร้าง จอดอยู่ข้างหน้าถังเฉาอย่างแม่นยำ

ความเป็นส่วนตัวของรถทำได้ดีมาก จากภายนอกมองไม่ได้เลยว่าใครที่นั่งอยู่ข้างในรถ ตอนแรกถังเฉายังคิดว่าเป็นราชินีแก๊งโครงกระดูก แต่หลังจากที่รับรู้ได้ถึงเจตนา รอยยิ้มที่เพิ่งจะแย้มขึ้นก็หายไปในพริบตา

ประตูรถเปิดออก ผู้ชายสีหน้าโหดเหี้ยมนับสิบคนเดินลงมา ถัดจากนั้นผู้ชายคนหนึ่งก็ไปเปิดประตูรถที่อยู่ลำดับที่สอง ด้วยความรวดเร็ว ผู้หญิงงดงามเกลี้ยงเกลาคนหนึ่งก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของถังเฉา