บทที่91 สภาวะกดดันของแม่ทัพ
ถังเฉาพูดจบ จ้าวเชียนจูนตกตะลึง
จากนั้นราวกับว่าได้ฟังเรื่องตลก จึงหัวเราะพรืดออกมา“ว่าอะไรนะ นักโทษที่หนีไปพวกนั้นจะกลับมาอีก”
“ถูกต้อง”
ถังเฉาพยักหน้า พูดอย่างออกรส“ไม่เพียงแค่จะวิ่งกลับมา จะกลับมารับโทษพร้อมน้ำหูน้ำตาด้วย แล้วให้ตำรวจจับอย่างว่าง่าย”
“ฮ่าๆๆ!”
จ้าวเชียนจูนหัวเราะอย่างสุขใจขึ้นไปอีก หัวเราะจนน้ำตาเล็ด“นายรู้ได้ไงว่าคนเหล่านั้นจะโผล่มา นายคิดว่าคนอื่นโง่นั้นเหรอ รู้ทั้งรู้ว่าที่นี่มีตำรวจ ใครเขาจะเดินเข้ามาหาปืน แหมไม่ใช่หรอก ขำตายชัก……”
หวางเยี่ยนมองถังเฉาอย่างแปลกๆ“นั่นสิ นักโทษที่ไหนจะโง่ได้ขนาดนี้”
“เพราะว่า สำหรับพวกเขาแล้ว ถ้าเทียบกับจุดจบทั่วไป โดนตำรวจจับเสียยังดีกว่า”
ถังเฉาไม่โต้เถียง ได้แต่เม้มปากจิบกาแฟเบาๆ แล้วพูดในสิ่งที่คนอื่นไม่เข้าใจ
“อย่ามัวแต่พูดพล่ามทำเพลงอยู่เลย วันนี้ เรื่องที่แกทำร้ายสมาชิกของสมาคมการต่อสู้ของฉันยังไม่จบ!”
จ้าวเชียนจูนเดินไปหยุดตรงหน้าถังเฉา จึงก้มมองพูด“พวกเราไม่เอาเงินหรอก พวกแกซ้อมหม่าจงยังไง ฉันก็จะซ้อมแกแบบนั้นแหละ เกรงว่าวันนี้หน้าของแก ก็คงต้องลายแล้วล่ะ”
“จ้าวเชียนจูน แกจะให้ฉันเก็บแกวันนี้ให้ได้ใช่ไหม”
หวางเยี่ยนพูดเสียงเย็นชา“ฉันเป็นตำรวจ แกกล้ามาพูดเรื่องวิวาทส่วนตัวต่อหน้าฉันเหรอ”
“……”
จ้าวเชียนจูนสีหน้าเปลี่ยน รีบเปลี่ยนคำพูด“ฉันก็แค่พูดไปงั้นแหละ เพื่อนฉันจะโดนซ้อมฟรีก็ไม่ได้ แกดูหน้าเขา จะหมดสภาพคนอยู่แล้ว”
จากนั้น หวางเยี่ยนมือกุมปากมองหม่าจงอย่างตกตะลึง พูดขึ้น“ขอโทษที นั่นเป็นการป้องกันตัวธรรมดาน่ะ”
“อะไรนะ?!”
จ้าวเชียนจูนสีหน้าเปลี่ยนทันที แววตาทึมลง“หมายความว่าไง”
หวางเยี่ยนพูดสีหน้าจริงจัง“ฉันเห็นเต็มตา เพื่อนคุณลงมือกับคุณถังก่อน คุณถังอดรนทนไม่ไหว ถึงได้สู้กลับ ถ้าจะชำระความจริงๆ ก็บอกได้แค่ว่าเป็น‘การป้องกันตัว”
แควก----
พอพูดออกไป สีหน้าของจ้าวเชียนจูนแปรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ทันที เงื้อฝ่ามือขึ้น ตบลงไปบนหน้าหวางเยี่ยน“หวางเยี่ยน ฉันว่าแกตาบอด”
หวางเยี่ยนไม่มีวิทยายุทธ์ จะเป็นคู่ต่อสู้ของจ้าวเชียนจูนได้อย่างไร จึงตะคอกออกมา“แกจะทำอะไรน่ะ”
แควก----
จากนั้น ฝ่ามือนั้นก็ตบไม่ลง จ้าวเชียนจูนราวกับต้องมนต์ แข็งทื่ออยู่ตรงนั้น
เขาตัวสั่นเทา หน้าผากของเขา มีหยดเหงื่อไหลท่วม
ถังเฉายังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ไหวติง แต่ว่ากาแฟในแก้วถูกกวนจนไม่เหลือรสชาติแล้ว
หวางเยี่ยนจ้องเขม็ง สีหน้าเปลี่ยนทันที
ผนังด้านหลังจ้าวเชียนจูน มีมีดสั้นปักอยู่พอดี
มีดสั้นปักลึกอยู่ตรงผนัง แรงปะทะที่น่าหวาดหวั่น ทำให้มีดสั้นที่ปักอยู่สั่นคลอน
ซึ่งก็หมายความว่า มีดสั้นเล่มนี้แล่นเฉียดหัวจ้าวเชียนจูนไป แล้วปักลงบนผนัง เพียงแค่ขยับเล็กน้อย หัวของจ้าวเชียนจูนก็จะถูกปักได้อย่างง่ายดาย……
น้ำเสียงเรียบของถังเฉาค่อยๆดังขึ้น“ถ้าแกกล้าขยับ ต่อไปก็คือลำคอแก”
ต๋อม----
จ้าวเชียนจูนเข่าอ่อน ราวกับสูญเสียกำลังก็ไม่ปาน นั่งลงไปบนพื้น
ช่วงระหว่างขา เปียกชุ่มไปด้วยของเหลวสีเหลือง
เมื่อครู่ เขาตกใจจนฉี่ราด
หวางเยี่ยนเองก็หันศีรษะมา พูดกับถังเฉาว่า“ขอบคุณที่ช่วยเหลือ”
ถังเฉาไม่สบอารมณ์ มองดูนาฬิกาในมือ พูดพึมพำกับตัวเอง“ได้เวลาแล้วล่ะ”
“อะไรได้เวลา……”
หวางเยี่ยนสีหน้างุนงง เธอตื่นตัว และก็นับว่าอ่านใจคนออกไม่น้อย แต่ไม่มีคนไหนที่เดาใจยากอย่างถังเฉาเลย เธออ่านใจไม่ออก
ในขณะที่กำลังจะเข้าไปถาม ฉับพลัน มีเสียงอึกทึกครึกโครมเกิดขึ้น และมีเสียงกรีดร้อง
“เกิดอะไรขึ้น?!”
ตามสัญชาตญาณ หวางเยี่ยนพุ่งตัวออกจากร้านกาแฟ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม