เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 92

บทที่92 ตระกูลโจวแห่งเมืองซ่างเฉิง

โครม----

จ้าวเชียนจูนที่เพิ่งลุกขึ้นยืน เห็นฉากนี้ ตกใจจนวิญญาณแทบหลุด ขาทั้งสองอ่อนยวบ ทรุดลงนั่ง

สีหน้าซีดขาวหาที่เปรียบไม่ได้ กองทัพพร้อมอาวุธมากจนดูราวกับเหยียบขึ้นไปบนเมฆ ได้เหยียบย่ำเข้ามาในใจพวกเขาด้วย

เมื่อเทียบกันแล้ว สมาคมการต่อสู้ จะไปเทียบอะไรได้！

หวางเยี่ยนดีขึ้นหน่อย แต่ว่ายังคงตัวแข็งทื่อ ราวกับโดนคนบีบคอไม่ปาน หายใจไม่ออก

ถังเฉาขมุ่นคิ้วเล็กน้อย ไหนบอกให้เงียบเสียงลงหน่อยไง ทำไมคนถึงออกมามากมายขนาดนี้

กริ๊งงง----

ในเวลานี้ เฟิ่งหวงโทรมา

ราวกับรู้ว่าตัวเองผิด เฟิ่งหวงอธิบายไม่หยุด

“คุณชาย หลี่เถ่บอกมาแล้วว่า กองที่ส่งออกไป เป็นกองที่กำลังคนน้อยสุดแล้ว ก็เลย……”

ถังเฉาฝืนยิ้ม นี่คือกองที่คนน้อยสุดแล้วเหรอ

ช่างเถอะ ช่างเถอะ……

ถังเฉาพูดเสียงเรียบ“ช่วยไม่ได้”

ใจที่ไม่สงบของเฟิ่งหวงจึงเบาลง

ฝ่ายหวางเยี่ยนกับจ้าวเชียนจูน ยังคงจมดิ่งไปกับการโจมตี พวกเขาคิดจนหัวระเบิดก็ยังคิดไม่ออก อยู่ดีๆจะไปเจอกองทัพเข้าได้ไง

หรือว่า……จะเป็นเขา？！

จ้าวเชียนจูนกับหวางเยี่ยนหันไปมองถังเฉาพร้อมกัน ต่างก็ส่ายหน้า

ไม่ต้องพูดถึงเขาแล้วล่ะ ทั้งเมืองหมิงจู หาคนที่มีพละกำลังแบบนี้ไม่ได้หรอก

เวลานี้ รถสีดำที่ปักธงแดงคันหนึ่งแล่นมา ชายผิวดำหน้าแหลมเล็กคนหนึ่งนั่งอยู่บนรถ มองมาที่กองทัพ

เป็นหลี่เถ่

เขาทำไม้ทำมือ ขณะนั้น ทุกอย่างเงียบกริบจนแม้นเข็มตกเล่มหนึ่งก็ยังได้ยิน

สามวินาทีต่อมา ธงแดงโบกสะบัด สีแดงทอประกาย ดนตรีเสียงกึกก้อง ต่างก็ดังขึ้น

ท่ามกลางดนตรีปลุกใจ กองกำลังค่อยๆไกลออกไป

ในเวลานี้เอง ความกดดันจากกองทัพจึงค่อยๆมลาย ทุกอย่างกลับเป็นปกติ

จ้าวเชียนจูนผ่อนลมหายใจออก เหงื่อท่วมตัว

“ฮู้ว์ ดีที่เป็นแค่กองกำลังฝ่ายบุ๋น……ก็บอกแล้วไง จู่ๆไปเจอกองทัพเข้าได้ไงล่ะ”

ความสงสัยในตัวถังเฉาหายไปทันที

เจ้านี่แค่โชคดี ที่ไปเจอพิธีกองทัพเข้าพอดี ไม่งั้นจะมีกำลังมากขนาดนั้นได้ไง

นักโทษพวกนั้นจึงเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น สีหน้าทุกคนฉายแววเสียดายอย่างชัดเจน ถ้ารู้ว่าเป็นแค่การซ้อมกองกำลัง ก็ไม่กลับมาหรอก

พวกเขามองหวางเยี่ยนอย่างระมัดระวัง เห็นหวางเยี่ยนไม่ได้สังเกตพวกเขา ก็อดคิดลอบหนีไม่ได้

เสียงของถังเฉาดังกังวานขึ้น“คุณตำรวจหวาง ผมรู้สึกว่ารีบล๊อคพวกเขาเอาไว้ดีกว่า ถ้าปล่อยให้หนีไปได้อีก ผมช่วยอะไรไม่ได้แล้วนะ”

“หือ？อ่อ……”

หวางเยี่ยนจึงได้สติคืน กุลีกุจอล๊อคกุญแจ และตะโกนว่า“ว่ามา พวกแกลับๆล่อๆ ตกลงคุยการค้าเรื่องอะไรกัน”

คนกลุ่มนั้นก็ใจแข็ง หุบปากไม่พูดไม่จา

หวางเยี่ยนได้แต่เรียกไปที่กองกำลังหลัก แล้วพาพวกเขาไปสอบปากคำทีละคน

จ้าวเชียนจูนกำลังคิดหนี ถังเฉาเข้าบังพอดี“คุณชายจ้าว จะไปไหน”

“ถังเฉา----”

จ้าวเชียนจูนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันมองถังเฉา รู้สึกเกลียดจนแทบกลืนกิน

เดิมทีเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะมีข้อผิดพลาด แต่พอถังเฉามา ก็เสียรูปการณ์ทันที

หวางเยี่ยนสบตามองเขาอย่างเย็นชา ใช้มือคว้าแขนเขาไว้“จ้าวเชียนจูน ฉันสงสัยว่านายเป็นพวกเดียวกับพวกเขา ตามฉันมาหน่อย”

ผ่านไปไม่นาน เพื่อนร่วมงานของหวางเยี่ยนเดินมา เป็นชายหนุ่มรูปงามที่สวมชุดเครื่องแบบ

เขามองไปที่จ้าวเชียนจูนกับคนสกุลจ้าวทีหนึ่ง สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะโดน หวางเยี่ยนจับแล้ว

ถังเฉามองเห็นอย่างแจ่มชัด ฉับพลันนั้นหรี่ตาลง เก็บมือขึ้น

หวางเยี่ยนชี้ไปที่เพื่อนร่วมงาน พูดกับถังเฉาว่า“ขอแนะนำเพื่อนร่วมงาน สื่อเหลย”

“สวัสดี”

ถังเฉายื่นมือไปให้เขา หากแต่สื่อเหลยไม่แม้แต่ชายตามอง พุ่งเป้าไปที่หวางเยี่ยนถ่ายเดียว

“หวางเยี่ยน เธอนี่ยอดเยี่ยมไปเลย การค้าลับใต้ดินของตระกูลจ้าวถูกจับตามองมานาน กำลังกลุ้มว่าจะตีคดีไม่แตก เธอก็รวบพวกเขาไว้ได้ทันที เป็นผลงานชิ้นโบว์แดงเลยนะเนี่ย”

“ไม่ใช่หรอก ที่จริงคือ----”

หวางเยี่ยนรีบปฏิเสธพลัน ในขณะที่กำลังจะเล่าเรื่องทั้งหมดออกมา ถังเฉากลับส่ายหน้าให้เธอเบาๆ แสดงให้เธอเห็นว่าอย่าปฏิเสธ