เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 913

ฉากตรงหน้า กระตุ้นหัวใจของทุกคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างลึกซึ้ง

ทุกคนตกตะลึง รวมทั้งไวโอเล็ตและหงเหลียน

ไม่ใช่ว่าพวกเธอไม่เคยเห็นเฮลิคอปเตอร์ ตรงกันข้าม เคยเห็นมาเยอะ อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ปัจจุบัน จู่ๆเฮลิคอปเตอร์รบก็ปรากฏขึ้น ซึ่งนี่มันค่อนข้างน่ากลัว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นมีขนาดมหึมา และลมที่พัดโดยใบพัดหมุนความเร็วสูงก็เพียงพอที่จะพัดผู้คนออกไปได้!

ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ กลัวโดนบดเป็นชิ้นๆ!

ถังเฉาเป็นเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ด้านล่างโยไม่ขยับ เงยหน้าขึ้น มองไปที่เฮลิคอปเตอร์ และยิ้มจางๆ

"ในที่สุดก็มา......"

ไฟฉายที่แสบตาส่องประกายส่องเข้ามา ในภูเขาป่าไม้และทะเลโดยรอบก็ถูกพัดอย่างรุนแรง

เฮลิคอปเตอร์ลงจอดอย่างช้าๆ และภายใต้การจ้องมองที่ไม่น่าเชื่อของทุกคน ผู้หญิงสวมชุดกระโปรงสีดำที่ดูเหมือนราชินีแห่งราตรีได้เดินลงมาอย่างช้าๆ

ตั้งแต่ตอนที่ต้นขาเรียวยาวออกมา ออร่าอันทรงพลังก็เปล่งประกายออกมาอย่างสมบูรณ์ ไม่ต้องพูดถึงลูกน้องของหว่างเหลี่ยง แม้แต่ออร่าอันทรงพลังของหงเหลียน ต่างก็ตกตะลึงกับมัน

มีความรู้สึกหนึ่ง ต่อหน้าราชินีชุดดำตนนี้ พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะคุกเข่าลงก้มกราบและคลานใต้ฝ่าเท้าของเธอ

"ใคร?"

ในพายุเฮอริเคนที่รุนแรง สีหน้าของหงเหลียนมืดมนมาก ตะโกนด้วยความโกรธ

แต่สายตาของไวโอเล็ต กลับมองตรงไปยังร่างสูง

ไม่ว่าจะเป็นออร่า รูปร่าง หรือใบหน้าที่เธอคิดถึงมานาน ก็เข้ากันกับคนในความทรงจำอย่างสมบูรณ์

เธอแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อน และเธอก็เหมือนจักรพรรดินีผู้ครองโลก!

ทันใดนั้น เบ้าตาของไวโอเล็ตเปียก และคอของเธอก็เหมือนมีอะไรอุดตันไว้ แม้ว่าจะมีพันคำ แต่ก็พูดไม่ออกสักคำ

ผู้หญิงคนนั้นแค่เผยหน้าออกมา ไม่ได้ลงจากเครื่องบินอย่างสมบูรณ์ แต่ข้างหลังเธอยังมีผู้พิทักษ์ยืนอยู่และพวกเขาคุกเข่าข้างหลังเธออย่างเคร่งขรึมเหมือนผู้เชื่อ

เสียงอึกทึกก้องกังวานไปทั่วภูเขาและแม่น้ำ

“คารวะจักรพรรดินี!”

ผู้ใต้บังคับบัญชาของหลงเหลี่ยนต่างหวาดกลัว มองตรงไปยังผู้หญิงคนนี้ที่มีออร่าที่แข็งแกร่งราวกับจักรพรรดินี และไม่สามารถพูดอะไรได้เป็นเวลานาน

“จักรพรรดินี! จักรพรรดินีอะไร?”

หงเหลียนก็กัดฟันและจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น

ฉากที่น่าตกใจตรงหน้า เกือบทำให้หัวใจของพวกเขาตกตะลึงจนแตกสลาย

"ที่นี่"

ภายใต้สายตาของทุกคน ถังเฉาโบกมือเบาๆและยิ้มให้กับผู้หญิงคนนั้น “โทษทีนะ ตอนมารับคุณเกิดอุบัติเหตุไม่คาดคิด พบคนเหล่านี้มาขวางทาง คุณคงไม่ถือสานะ?”

ช่วงเวลาที่ถังเฉาส่งเสียง สายตาของผู้หญิงก็มองไป และสีหน้าแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น

“เร็วเข้า รีบจอด! ฉันอยากเจอเขา!”

เธอพูดอย่างตื่นเต้นมาก

เฮลิคอปเตอร์ลงจอดอย่างรวดเร็ว และผู้หญิงคนนั้นก็เดินลงบันไดอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงวิ่งไปที่ถังเฉาอย่างรวดเร็ว

เมื่ออยู่ห่างจากถังเฉาสองสามเมตร ผู้หญิงคนนั้นก็กอดถังเฉาโดยตรงและเอาแขนโอบรอบคอของถังเฉา

หลับตาลง สีหน้าของเธอแดงก่ำ และก็จูบลงบนปากของถังเฉาโดยตรง

จูบอย่างลึกซึ้ง

ใช่ ผู้หญิงคนนี้ที่มีออร่าทรงพลังพอๆกับการมาถึงของจักรพรรดินี เมื่ออยู่ต่อหน้าถังเฉา เธอก็กลายเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ คือจักรพรรดินีแห่งแก๊งโครงกระดูก โซเฟีย

ในบรรดาผู้หญิงจำนวนมาก คนที่ถังเฉารู้สึกผิดต่อเธอที่สุดคือโซเฟีย

หลังจากที่จากกันในเกาะหัวกะโหลก ผ่านไปแล้วสามปี แต่เธอยังไม่ลืมตัวเอง

ความรักที่มากมายเช่นนี้ ถังเฉาควรมีการตอบ

แม้ว่าสติจะบอกเขา เขาควรปฏิเสธ

ทันใดนั้น มุมปากของเขาก็กระตุกอย่างรุนแรง และหันไปมองโซเฟีย “คุณจูบนานจริงๆ”

โซเฟียหัวเราะอย่างเย้ายวน "มันคือประเพณีของแก๊งโครงกระดูก คุณรู้ดี"

“สามปีแล้ว ใครให้คุณพึ่งนึกถึงฉันได้ล่ะ ถ้าไม่มีธุระ คุณก็ลืมฉันแล้ว?”

ในไม่ช้า โซเฟียก็จ้องไปที่ถังเฉาด้วยสายตาไม่เป็นมิตรและถาม

ถังเฉาเกาศีรษะอย่างอายๆ คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ผมแต่งงานแล้ว"

รูม่านตาของโซเฟียหดตัวลง จากนั้นเธอก็สงบลง “ฉันรู้ เป็นผู้หญิงที่ทำให้คุณคิดถึงตลอดและไม่ยอมลืมใช่ไหม?”

เธอและถังเฉาพบกันเมื่อ 5 ปีที่แล้ว และในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ถังเฉามักจะคิดถึงผู้หญิงที่เขาเคยทำร้ายเมื่อห้าปีที่แล้ว แม้กระทั่งยอมปฏิเสธการถวายตัวของจักรพรรดินีเพื่อเธอ

ถังเฉาพยักหน้าอย่างหนัก“ใช่ ขอโทษ”

“ไม่เป็นไร ฉันรู้ผลมานานแล้ว ขอให้พวกคุณมีความสุข”

โซเฟียพูดด้วยรอยยิ้ม แต่ทุกคนสามารถเห็นความเศร้าและความเสียใจในรอยยิ้มได้

“คุณเป็นใคร? กล้ามาขวางทางหว่างเหลี่ยง! อยากตายใช่ไหม!”

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ คำด่าที่โกรธของหงเหลียนก็มาจากข้างหลังเธอในทันใด

โซเฟียยกคิ้วขึ้น

หลังจากที่ถังเฉาเห็น สายตาของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และสายตาที่มองกลับมาหาหงเหลียนมีความสงสาร

โซเฟียมาหาเขา เดิมทีมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้น แต่เมื่อเธอรู้ว่าเขาแต่งงานแล้ว อารมณ์เธอรู้สึกหดหู่บ้าง

แต่หงเหลียนหาเรื่องโซเฟียในเวลาที่ไม่เหมาะสม ในฐานะจักรพรรดินีแก๊งโครงกระดูก เธอจะทนสิ่งนี้ได้อย่างไร?

โซเฟียค่อยๆหันกลับมา จ้องมองหงเหลียนด้วยสายตาเย็นชา และถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “คุณพูดอะไรกับฉันว่าอะไรนะ?”

บูม!

ในเวลานี้ ออร่าของโซเฟียก็ระเบิดออกอย่างเต็มที่ และความกดดันมหาศาลราวกับภูเขาก็เต็มร่างกายของหงเหลียนในทันที