บทที่ 943 พูดเรื่องใหญ่ประหนึ่งเป็นเรื่องเล็ก – ตอนที่ต้องอ่านของ เจ้ามังกรพรีเมี่ยม
ตอนนี้ของ เจ้ามังกรพรีเมี่ยม โดย เป๋ต้งสู่เพี่ยน ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 943 พูดเรื่องใหญ่ประหนึ่งเป็นเรื่องเล็ก จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
“นี่เพิ่งจะกลับมาเอง พักผ่อนก่อนแล้วค่อยประลองกันดีกว่านะ”
“ไม่อย่างนั้นมันก็ไม่ยุติธรรมเลยน่ะสิ”
อยู่ๆถังเชียนเชียนก็เอ่ยขึ้น รอยยิ้มของถังเย่ข้างๆหายไปในบัดดล
"เป็นเด็กผู้หญิง เวลาผู้ชายเขาคุยกันแกไปอยู่ที่อื่น อย่ายุ่งไม่เข้าเรื่อง"
ถังเย่อยากให้ถังโจ่ฆ่าถังเฉาซะเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ และประโยคนี้ของถังเชียนเชียนทำลายแผนการของตัวเอง เขาย่อมไม่พอใจอยู่แล้ว
"ตัวเขาเองยังบอกว่าตกลงที่จะประลองเลย แกจะแทรกทำไมกัน?"
"......"
ถังเชียนเชียนมองถังเฉาอย่างเหนื่อยอ่อน ได้แต่เดินไปอยู่ด้านข้างเงียบๆ
ถังโจ่หัวเราะเย็นๆ "ศิษย์น้องเล็ก จงดูให้ดีเถอะ คราวนี้ศิษย์พี่ใหญ่จะตั้งใจสอนเธอ พอเรียนรู้กระบวนท่าพวกนี้ได้แล้ว เธอก็จะไร้เทียมทานเมื่อออกไปข้างนอก!"
ถังเฉาได้ยินคำเหล่านี้แล้วกลั้นรอยยิ้มไว้ไม่ค่อยได้
มุมปากที่เลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นที่สังเกตเห็นจากศิษย์พี่ใหญ่ได้ทันที ศิษย์พี่ใหญ่ยิ่งเดือดมากขึ้นไปอีกระดับ
"ไอ้เวรนี่ยิ้มอะไรวะ?"
แต่ศิษย์พี่ใหญ่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะเขาตั้งใจว่าจะทำให้ถังเฉารู้รสความเสียใจในตอนที่ประลองฝีมือกัน
ลั่วเย่นหัวมองถังเฉาด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม "เอาอย่างนี้ถังเฉา ช่างการประลองฝีมือครั้งนี้เถอะ ถึงยังไงไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ก็ไม่ได้เป็นประโยชน์ใดๆ"
แต่ถังกลับเลิกมุมปากขึ้น มองลั่วเย่นหัวด้วยสีหน้าสบายๆ
"จะทำแบบนั้นได้ยังไงเล่า? แม่ยายครับ นี่เป็นการต้อนรับผมจากญาติของตระกูลเราเลยนะครับ น้ำใจนี้ผมจะปฏิเสธมันไปได้ยังไง"
"ถ้าผมไม่ยอมรับการท้ารบนี้คงจะไม่ดี แม้ว่าทักษะของผมไม่ได้ดี แต่ในฐานะศิษย์พี่ใหญ่ คงไม่ลงมือกันถึงตายหรอกใช่มั้ยครับ?"
ถังเฉามองถังโจ่ด้วยสีหน้าเย้ยหยัน พลางกล่าว
เมื่อได้ฟัง ศิษย์พี่ใหญ่ได้แต่ยิ้มและตอบกลับไป "ใช่ๆ ฉันจะลงมือถึงตายได้ยังไงล่ะ เราเป็นคนกันเองทั้งนั้น เอาแค่รู้แพ้รู้ชนะก็พอ"
ถึงจะพูดไปอย่างนั้น แต่ในใจของถังโจ่ได้คิดถึงภาพที่ถังเฉาโดนตัวเองเล่นงานจนตายไว้แล้ว
ลูกหลานตระกูลถังทุกคนไปยืนอยู่ใต้เวทีประลอง รอชมภาพที่ถังเฉาถูกฆ่าอย่างทารุณ
สายตาของถังเชียนเชียนเริ่มร้อนใจขึ้น ราวกับมีเปลวเพลิงนับหมื่นกำลังแผดเผาตัวเอง
ลูกพี่ลูกน้องที่ไม่เคยพบกันตรงหน้าเธอนี้ ไม่รู้ทำไมถึงดูเหมือนมีไฟแห่งคุณธรรมลุกโชติอยู่ในตัวตลอด
กลับมามองตัวเองที่อยู่ตระกูลถังมาสิบกว่าปีจะยี่สิบปี แต่กลับไม่เคยเห็นครอบครัวตัวเององอาจได้ถึงเพียงนี้เลย
แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ทำให้เธอกังวลมาก
ด้านถังเย่เปรียบเสมือนหมาป่าหิวโซถึงขีดสุด สายตาเต็มไปด้วยความโลภ จ้องมองถังเฉาที่ยืนอยู่ไม่ไกล
การปะทะใกล้จะเริ่มขึ้นทุกเมื่อ คล้อยตามเสียงกู่ร้องของบรรดาลูกศิษย์ ถังโจ่ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและพุ่งไปอยู่ตรงหน้าถังเฉา ความเร็วนั้นไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้
แต่เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้ถังเฉารู้สึกแปลกใจเลยสักนิด อย่างไรซะตามที่พระอริยามารดรใหญ่บอกว่าคนตระกูลถังที่ว่าได้รับสืบทอดศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งสุดๆ
ในตอนที่ถังโจ่หายไปจากสายตาของทุกคน ทั้งหมดจึงคิดว่านาทีนี้แหละที่ถังเฉาจะล้มลงในพริบตา ต่างเผยสายตาชื่นอารมณ์ บางคนถึงขั้นวิปริตด้วยซ้ำ
"พูดเป็นเล่นหรือเปล่า ถังโจ่จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไง? แค่ไอ้เด็กนั่นเล่นตุกติกเท่านั้นแหละ มิฉะนั้นไม่มีทางหลบการโจมตีของถังโจ่พ้นหรอก"
ส่วนคนที่รู้ทุกอย่างดีอย่างถังโจ่ บัดนี้สัมผัสถึงความแตกต่างของถังเฉาได้อย่างชัดเจน แต่เขาเชื่อมั่นเต็มหัวใจว่าเขาแค่ผิดพลาดไปเท่านั้น เผชิญหน้ากับผู้ชายที่ไร้กำลังแบบนี้ตัวเองจะสู้ไม่ได้ได้ยังไง
ถึงยังไงในการประลองทั้งหมด คนที่อยู่รุ่นราวคราวเดียวกับตัวเองโดนตัวเองจัดการได้ในเสี้ยววินาทีทั้งนั้น และคนตรงหน้าคนนี้อายุน้อยกว่าตัวเองตั้งเยอะ
ถังโจ่รีบถอยออกมา เขาคิดว่าตัวเองหลบการโจมตีของถังเฉาพ้นเอง เผยรอยยิ้มร้ายกาจบนใบหน้า แต่ในใจนั้นเกิดความรู้สึกสารพัน
"ไม่เลวนี่ โชคยังดีอยู่ คุณถึงกับหลบการโจมตีนี้ได้ แต่การโจมตีครั้งต่อไปคุณคงไม่โชคดีขนาดนั้นแล้ว!"
ถังเฉาเพียงแต่ยิ้มเย็นๆ เขาไม่รู้สึกถึงความตื่นตระหนกเลยสักนิดเมื่อเจอกับคนตรงหน้า กลับรู้สึกสนุกเหมือนได้หยอกล้อกับเด็ก
จากนั้นถังโจ่พุ่งไปอยู่ตรงหน้าถังเฉาด้วยความเร็วปานสายฟ้าหมายจะโจมตี จัดการถังเฉาให้อยู่หมัด ครั้งนี้เขาเร่งความเร็วเต็มร้อย
หากการโจมตีนี้ยังไม่สามารถเอาชนะศัตรูได้ เช่นนั้นศัตรูคนนี้ต้องเป็นอาจารย์ของตัวเองแน่นอน แต่ถังเฉาตรงหน้านี้ไม่มีทางทำได้อย่างแน่นอน
นี่เป็นความคิดในใจของหัวหน้าพิธีกรรมในตอนนี้ และกำปั้นของเขากำลังจะเข้าหน้าของถังเฉาแล้ว
นาทีนั้นเอง ถังเฉาค่อยๆหลับตาลง ก่อนจะหมุนตัวด้วยท่าทีสบายๆ
ทุกคนตกตะลึงจนอ้าปากค้าง มองสองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าอึ้งๆ
ถังโจ่พุ่งผ่านด้านข้างของถังเฉาไป ไม่ทันได้แตะต้องแม้แต่ปลายเส้นขนของถังเฉา
แล้วหันไปมองถังเฉา ถังเฉาเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดด้วยความละเอียดอ่อน
"คิดไม่เลยว่านี่น่ะหรือศิษย์พี่ใหญ่ของตระกูลถัง แค่ระดับนี้เองหรอ? ผมก็นึกว่าจะแข็งแกร่งมากเสียอีก"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม