เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 946

หลังจากถังเฉารู้เรื่องนี้แล้ว สีหน้าก็แข็งทื่อไปในทันที

“ไม่มีความเป็นมนุษย์กันเลยจริงๆ ถึงขั้นลงมือโหดร้ายขนาดนี้กับนาย นายวางใจเถอะ มีเวลาเมื่อไหร่ฉันจะมาช่วยนายอย่างแน่นอน ฉันรู้จักหมอเก่งๆอยู่คนหนึ่ง เขาน่าจะช่วยนายแก้ปัญหานี้ได้” ถังเฉาพูดด้วยสีหน้าที่อ่อนลง

หลังจากได้ยินประโยคนี้แล้ว ชายคนนั้นก็มีสีหน้าที่ยากจะอธิบาย “จริงหรอ? นายช่วยฉันรักษาโรคนี้ได้จริงหรอ?”

“ว่ากันว่ายาพิษของตระกูลถัง หากโดนเข้าแล้วก็จะไม่สามารถรักษาได้ นายปลอบใจฉันอยู่รึเปล่า?”

ทว่าหลังจากถังเฉาฟังแล้วเพียงแค่ยิ้มบางๆ มองชายตรงหน้าและเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสบายๆ “ไม่ใช่ว่าฉันมั่นอกมั่นใจหรอกนะ แต่คนคนนี้ที่ฉันรู้จักมีวิชาการแพทย์ที่ล้ำเลิศมากจริงๆ ฉันถึงเชื่อมั่นได้ขนาดนี้”

แต่หลังจากได้ฟังประโยคนี้แล้วกลับมีสีหน้าผิดหวัง ยิ้มเยาะตัวเอง

“คนที่คิดว่าวิชาการแพทย์ของตัวเองล้ำเลิศนั้นมีถมไป ทว่าคนที่รักษาฉันได้ในโลกใบนี้เห็นทีจะมีเพียงผู้บ้าการแพทย์เท่านั้น คนอื่นฉันคงไม่พิจารณา แต่ก็ขอขอบคุณนายมาก นายไปซะเถอะ ฉันจะทำเป็นไม่เคยพบนายมาก่อน”

พูดจบ ชายคนนั้นก็หันหลังเตรียมกลับเข้าไปในห้องของบ้านไม้

“ขอโทษนะ แต่คนที่ฉันพูดถึงก็คือผู้บ้าการแพทย์”

รอยยิ้มบนใบหน้าถังเฉากว้างกว่าเดิม พร้อมกล่าว “ในเมื่อตัวนายเองยังบอกว่าเขารักษาโรคของนายให้หายได้ แล้วทำไมนายไม่ลองดูหน่อยล่ะ?”

ฟึ่บ!

หลังจากได้ยินประโยคนี้แล้ว ชายคนนั้นรู้สึกเหมือนโดนยิงเข้าที่หัวใจ เลือดในตัวไหลเวียนอย่างรวดเร็ว อะดรีนาลีนพลุ่งพล่าน

“นายพูดจริงหรอ? นายรู้จักผู้บ้าการแพทย์จริงๆหรอ?”

เห็นสีหน้าดีใจแทบบ้าของชายคนนี้แล้ว ถังเฉาเพียงแต่พยักหน้านิ่งๆ “คำพูดของวิญญูชนคำไหนคำนั้น สิ่งที่ฉันพูดไว้ฉันมั่นใจว่าทำได้ อีกอย่าง ก็แค่แนะนำคนคนหนึ่งมานี่เท่านั้น”

ได้ยินประโยคนี้แล้ว ชายคนนั้นผงกหัวอย่างบ้าคลั่ง

“แต่เรื่องสำคัญที่สุดในตอนนี้ฉันต้องออกไปก่อน ถึงยังไงคนที่บอกให้ฉันเข้ามาไม่ได้ให้ฉันมาคุยเล่น แต่อยากให้ฉันตายอยู่ที่นี่”

หลังจากได้ฟังแล้วสีหน้าของชายคนนั้นก็เปลี่ยนไปทันที เขาขมวดคิ้ว ราวกับมีคำพูดบางอย่างติดอยู่ในคอ

“คนที่นายพูดถึง คือถังเย่ใช่มั้ย”

ชายคนนั้นเดาออกในพริบตา

ถังเฉายิ้มพลางพยักหน้า “ดูท่าไม่ใช่แค่ครั้งแรกแล้วสินะที่เขาทำเรื่องแบบนี้”

แม้ว่าถังเฉาจะมีท่าทางสบายๆ แต่ชายคนนั้นกลับมีสีหน้ากังวลสุดๆ “นายต้องระวังเขาหน่อยนะ คนๆนี้เจ้าเล่ห์เพทุบาย ตอนนั้นที่ฉันต้องมาอยู่ที่นี่ก็เพราะโดนเขาลอบกัด”

“วางใจเถอะ”

ถังเฉายิ้มบางๆ เขาตั้งท่าระวังถังเย่มานานแล้ว

พูดจบเขาก็ไปจากบ้านไม้

บัดนี้ไม่เหลือใครสักคนที่หน้าประตู ท้องฟ้าเริ่มจะมืดลง

ถังเฉามาถึงห้องโถงตระกูลถังตามทิศทางของเสียง

และในห้องโถงมีเสียงเซ็งแซ่ ดูเหมือนกำลังคุยอะไรบางอย่างกันอยู่

“ถังเฉานั่นน่าจะตายอยู่ในบ้านไม้แล้วแหละ ไม่อย่างนั้นได้มีตัวปัญหามากขึ้นอีกหนึ่งแน่ ตอนนี้พวกเรากำลังจะเข้าร่วมการแข่งขันสมาคมบูโด ไม่มีพลังใจจะไปเสียกับคนมีความผิดนั่นหรอก”

“นั่นสิ แต่ถึงแม้ว่าจะจัดการเรื่องถังเฉาได้แล้ว แต่เรื่องการแข่งขันสมาคมบูโดเราจะจัดการกันยังไงดีล่ะ ปัญหานี้เกี่ยวพันถึงชื่อเสียงของพวกเราตระกูลถังเชียวนะ”