เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 947

“จริงสิ เมื่อกี้ผมได้ยินพวกคุณคุยกันเรื่องการแข่งขันสมาคมบูโด ทำไมไม่แจ้งผมล่ะครับ ให้ผมได้รับรู้เรื่องนี้บ้าง”

ถังเย่พลันนึกแผนร้ายออกอีกแผน

“จริงสิครับผู้นำ เรากำลังขาดแคลนนักสู้พอดี ให้ถังเฉาของเราไปลองหน่อยสิครับ เขาเพิ่งจะกลับมาอยู่ในตระกูลของเรา ต้องเพิ่มชื่อเสียงให้เขาหน่อย”

คำพูดแสนอบอุ่นนี้ แท้จริงแล้วซ่อนเจตนาฆ่าไว้มากมาย

การฆ่าคนในการแข่งขันสมาคมบูโดไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น และในใจของถังเย่คิดว่าถังเฉาเป็นแค่คนที่ขี้โกงใช้อุปกรณ์และอวดฉลาด หากไปอยู่ในสนามรบจริงๆต้องตายอย่างแน่นอน

ถังเฉาก็ไม่ใช่คนโง่ พอได้ยินแบบนี้ก็หันไปมองถังยวนอีกด้านทันที

“ไม่สิครับ ถ้านับตามรุ่นแล้วต้องให้พี่ไปลองก่อนสิครับ”

“ถึงยังไงถ้าคนนอกเห็นว่าผมได้ตำแหน่งผู้ชนะเลิศมาครองก่อน พวกเขาจะเข้าใจว่าพี่ชายไม่มีสิทธิ์สืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลของเรานะครับ”

“......”

ฟึ่บ!

คำพูดเพ้อเจ้อเช่นนี้กลับไม่ได้ทำให้ถังเย่ทำตัวผิดปกติเท่าไหร่ เป็นถังยวนอีกด้านที่ได้ยินแล้วไม่สบอารมณ์อย่างมาก

“ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้เด็กนั่นบังอาจคิดจะแย่งตำแหน่งผู้นำกับฉัน แล้วยังจะให้ฉันเป็นตัวเบี้ยที่ให้เขาใช้ประโยชน์อีก จะนั่งรอความตายแบบนี้ไม่ได้”

ถังยวนบ่นงึมงำอยู่ในใจ ก่อนจะมีสีหน้าอึมครึมและลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้

“ใครบอกว่าฉันจะไม่เข้าร่วม เพียงแต่ผู้นำไม่ยอมให้ฉันเข้าร่วม ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันต้องเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ให้ได้”

“ที่ถังเฉาพูดเมื่อกี้ก็ถูก ต้องได้รางวัลผู้ชนะเลิศของการแข่งขันครั้งนี้มาให้ได้ จึงจะมีสิทธิ์เป็นผู้นำตระกูลถัง”

เห็นได้ชัดว่าถังยวนไม่ทราบเลยว่าคนที่ไปร่วมการแข่งขันสมาคมบูโดนั้นบ้าคลั่งกันขนาดไหน แถมยังแสดงความมั่นใจสุดๆกับทักษะของตัวเอง

ในความเป็นจริงถังซานฉ่ายรู้แก่ใจดีว่าถังยวนไม่มีทางได้รางวัลชนะเลิศในการประลองครั้งนี้ เพราะเขารู้ดีว่าจะมียอดฝีมือมาร่วมการแข่งขันกันคับคั่งขนาดไหน

แต่ตอนนี้ถังซานฉ่ายก็ไม่อาจขัดจังหวะถังยวนได้ ถึงยังไงถังยวนก็เป็นผู้สืบทอดตระกูลรุ่นต่อไป และเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในใจเขา หากโดนตัวเองข่มในตอนนี้เกรงว่าจะเป็นที่เยาะเย้ยของคนอื่นๆในตระกูล

"ได้ครับ ในเมื่อพี่มั่นใจขนาดนี้ งั้นเราสองคนเข้าร่วมการประลองครั้งนี้ด้วยกันก็ได้ครับ"

เขารู้ว่าจริงๆแล้วทักษะของถังยวนนั้นแย่มาก แต่ถังเฉาต้องการให้เป็นแบบนี้ เขาจงใจให้ถังยวนต้องขายหน้าต่อหน้าทุกคน เช่นนี้เขาถึงจะมีที่ยืนในตระกูลถังนี้ และง่ายต่อการหาเบาะแสของถังเยว่หวา

และการแข่งขันสมาคมบูโดคราวนี้เป็นการประลองระหว่างราชวงศ์ที่สิบปีมีครั้ง ศึกนี้เกี่ยวพันถึงอำนาจของราชวงศ์ท่ามกลางทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ยแห่งนี้

ผู้คนของตระกูลถังไม่ยอมปล่อยโอกาสดีๆแบบนี้ไปอยู่แล้ว แต่ถังเฉาตรงหน้ายังไม่ถูกจัดการ ถือเป็นปัญหาอย่างหนึ่งสำหรับพวกเขาเช่นกัน

"ผู้นำครับ ตอนนี้จะทำยังไงดีครับ ถังเฉานี้ไม่ได้ถูกสัตว์ประหลาดตัวนั้นฆ่า แบบนี้พวกเราก็มีเรื่องกลุ้มใจมากขึ้นมาอีกหนึ่งสิครับ"

ถังเย่ฉวยเวลาตอนดึกลอบเข้าไปในห้องของถังซานฉ่าย หารือเกี่ยวกับวิธีการฆ่าถังเฉากับถังซานฉ่าย

ก็เห็นใบหน้าของถังซานฉ่ายฉายรอยยิ้มเย็นเยียบ ราวกับว่ามีแผนในใจอยู่แล้ว

"แกวางใจเถอะ ฉันมีวิธีจัดการกับเขา ในเมื่อเขาไม่ได้ถูกสัตว์ประหลาดตัวนั้นฆ่าและยังเป็นลูกหลานสายตรงของตระกูลถังด้วย ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ควรปล่อยให้เขาไปทดสอบฝีมือดูที่การแข่งขันสมาคมบูโดสิถึงจะถูก ไม่อย่างนั้นเราจะดูไม่มีมนุษยธรรมเอานะ”

เช้าวันรุ่งขึ้น ถังซานฉ่ายก็มาอยู่ตรงหน้าประตูห้องของถังเฉา

ถังเฉาไม่ได้ผ่อนความระมัดระวังลงเลยทั้งคืน เพราะเขารู้ว่าคนกลุ่มนี้เจ้าเล่ห์มาก จึงไปที่ห้องดำและดื่มเหล้ากับชายคนนั้นทั้งคืน

ตอนแอบกลับไปที่ห้องตัวเองในวันรุ่งขึ้น ก็เห็นว่ามีคนคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู คนคนนี้ก็คือถังซานฉ่ายนั่นเอง

ทีแรกถังเฉาคิดว่าถังซานฉ่ายมาหาเรื่องตัวเองเสียอีก พอเดินเข้าไปแล้วถึงพบว่าเขาถือเอกสารในมือ

บนเอกสารนั้นเขียนชื่อใหม่ไว้: ถังเชียว

"ผู้นำครับ ทำไมถึงมารอผมที่หน้าประตูห้องนอนแต่เช้าเลยครับ หรือว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นหรอครับ" ถังเฉาแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว

ถังซานฉ่ายแกล้งทำเป็นใจดีมีเมตตา เขาตบไหล่ของถังเฉาพลางกล่าว "ถังเฉาเอ๋ย ในเมื่อแกกลับมาแล้ว ฉันก็จะปฏิบัติกับแกในฐานะผู้ลงสมัครตำแหน่งผู้นำคนหนึ่ง เสี่ยวยวนจะไปประลองฝีมือที่สมาคมการแข่งขันบูโด ฉันจะลืมแกไม่ได้ เอาอย่างนี้ ฉันจะช่วยแกลงชื่อให้แกได้ไปร่วมการแข่งขันเหมือนกัน"

"ผู้คนที่ไปร่วมการแข่งขันสมาคมบูโดต่างมีวิธีการโหดเหี้ยมมาก ตอนแกไปเข้าร่วมการแข่งขันต้องระวังตัวเป็นพิเศษนะ ฉันไม่อยากให้แกเกิดอุบัติเหตุอะไรที่การแข่งขันสมาคมบูโด"

ถังเฉากลับรู้ดีแก่ใจว่าถังซานฉ่ายคนนี้คิดอะไรอยู่

"ขอบคุณผู้นำมากนะครับ คุณวางใจเถอะ ผมจะระวังตัวเองให้มาก ทุกคนเป็นคนธรรมดากันหมด จะแข็งแกร่งสักแค่ไหนเชียว ผมแค่ถูๆไถๆไปก็น่าจะพอต่อกรได้"

ถังเฉาแกล้งทำเป็นพูดเหมือนไม่แยแส เพื่อให้ถังซานฉ่ายคลายความระแวง

ถังซานฉ่ายฟังจบแล้วก็ตบไหล่ถังเฉาและพูดยิ้มๆ "แกมองเกมออกดีนะ เรื่องแบบนี้พี่ชายของแกทำไม่ได้หรอก ฉันมองว่าแกมีสิทธิ์สูงที่จะได้เป็นผู้นำคนต่อไปของตระกูลถัง"