เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 97

บทที่97 ปากซีดขบฟัน

ถังเฉาเหรอ？！

ในเวลานี้ โจวเหม่ยหยูน หลินฉ่ายเวย และโจวเหม่ยหลิง ในหัวคิดไปต่างๆนานาถึงชื่อร้อยแปดพัน ชื่อ สีหน้าตกใจระคนเหลือเชื่อ

หลินฉ่ายเวยบ่นพึมพำ“เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นไปไม่ได้……เป็นเขาไปไม่ได้！”

“เป็นใครกัน？！”

โจวฉวนกั๋วหันพรวดไปทางหลินฉ่ายเวย ตะคอกเสียงดัง

หลินฉ่ายเวยกัดริมฝีปาก แววตาแค้นเคือง พูดขึ้น“เขาชื่อถังเฉา เป็นลูกบุญธรรมตระกูลหลิน เป็นเพราะเขา พวกเราตระกูลหลินถึงได้โดนตระกูลซ่งโจมตี”

เป็นเพราะสถานะลูกบุญธรรม พวกโจวเหม่ยหยูนเลยไม่เคยพาถังเฉามาที่บ้านสกุลโจวเลยสักครั้ง แต่ว่าโจวฉวนกั๋วก็ยังคงเคยได้ยินอยู่บ้าง

“แต่ว่าเมื่อห้าปีก่อน งานแต่งงานซ่งหรูอี้คุณหนูตระกูลซ่ง ถังเฉาคือคนที่ไปปรากฏตัวในงานใช่หรือไม่”

“ใช่”

ดังนั้น โจวฉวนกั๋วจึงจมดิ่งอยู่ในความคิด สีหน้าเขียวคล้ำ และดูหม่นหมอง

หลินฉ่ายเวยมองโจวฉวนกั๋วอย่างตกตะลึง พูดขึ้น“คุณปู่คงไม่ได้สงสัยสวะนั่นหรอกใช่มั้ยคะ”

ชะงักงัน หลินฉ่ายเวยพูดขึ้นอีก“เป็นเขาไปไม่ได้ เขาหายตัวไปห้าปีแล้วนี่ เพิ่งกลับมาเอง ทั้งไม่มีเงินและไม่มีอำนาจ จะมารู้จักผู้มีอิทธิพลได้ไง”

“แล้วแกว่า น่าจะเป็นใครล่ะ”

โจวฉวนกั๋วสีหน้าบิดเบี้ยว

“คือ……”

หลินฉ่ายเวยเองก็ตอบไม่ได้ จึงรีบหุบปาก

โจวฉวนกั๋วกวาดตาคมกริบไปรอบห้องผู้ป่วย พูดเสียงลุ่มลึก“ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ หาผู้มีอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ แล้วไปขอขมา แบบนี้ ตระกูลโจวถึงจะกู้ชีพได้！”

“ทุกคนไปคิดมา หมู่นี้ไปล่วงเกินใครไว้บ้าง！”

ในห้องผู้ป่วยไม่มีเสียงสักแอะ ทุกคนต่างระดมสมองคิดว่าไปล่วงเกินผู้หลักผู้ใหญ่ที่ไหนเอาไว้

แต่ว่า ก็ยังคิดไม่ออก

ตึกๆๆ----

ในเวลานี้เอง ระเบียงด้านนอกประตู จู่ๆก็มีเสียงฝีเท้าเดินมา

จากนั้น เสียงเพล้งดังขึ้น ประตูห้องผู้ป่วยถูกผลักออกอย่างแรง ชายสวมเครื่องแบบหลายคนเดินเข้ามา

พวกเขาไม่พูดพร่ำทำเพลง จะพาโจวเหม่ยหยูน หลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหลิงไป

“พวกแกเป็นใครกัน มาจับพวกเราทำไม”

“พวกเราทำอะไรผิด ทำไมต้องมาจับพวกเรา！”

โจวเหม่ยหยูนกับหลินฉ่ายเวยร้องอย่างตระหนก ดิ้นสุดกำลัง แต่ก็โดนผู้หญิงผมสั้นสองสามคนกด ไว้

“พวกแกมีสิทธิ์เงียบ”

ผู้ชายที่เป็นหัวหน้ากวาดสายตามองทุกคนมาอย่างมาดร้าย พร้อมควักเอกสารออกมาจากกระเป๋า พูดเสียงเย็น“พวกเราสงสัยว่าทุกคนมีส่วนเกี่ยวข้องกับเอกสารนี้ ในช่วงดำเนินคดี ต้องการความร่วมมือจากทุกคน”

คนอื่นๆในสกุลโจวต่างตกใจจนหายใจไม่ทั่วท้อง ได้แต่พยักหน้ารับ

มีเพียงโจวฉวนกั๋วที่สูดลมหายใจลึก เข้าใจในความสัมพันธ์อันลึกซึ้ง

เพราะแบบนี้ โจวเหม่ยหยูน หลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหลิงจึงถูกพาตัวไป

ในห้องผู้ป่วยเงียบจนวังเวง ทุกคนกำลังหวาดผวาเรื่องที่พวกโจวเหม่ยหยูนถูกพาตัวไป จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เกรงว่าจะเป็นการนำอัคคีมาสู่เรือน

โจวฉวนกั๋วราวกับเข้าใจอะไรบางอย่าง สูดลมหายใจเข้าลึก ชี้ไปที่โจวเฉินเหยาพูดขึ้น“ตีขามันให้หัก！”

“คุณปู่！”