เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 98

บทที่98 บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระ

เช้าวันถัดไป แสงอาทิตย์สาดส่อง

ในสวนของตระกูลหลิน ผู้ใหญ่ผู้น้อยนั่งประจันหน้ากันเล่นหมากล้อม

“แม่ทัพ”

ถังเฉาขยับตัวม้า กินแม่ทัพฝ่ายตรงข้ามไป เขาดื่มชาหนึ่งอึก ยิ้มแล้วพูดขึ้น

พอเห็นหมากของตัวเองโดนเก็บเกือบเรียบ หลินเจิ้นสงจึงถอนหายใจออกมา พร้อมเลื่อนตัวหมาก

ถังเฉาไม่ร้อนรน ขยับตัวรถ พูดขึ้น“แม่ทัพขึ้นอีก”

ด้านหน้ามีม้า ด้านหลังมีรถ ตำแหน่งไม่ปลอดภัย

หลินเจิ้นสงยอมแพ้“พ่อแพ้แล้ว”

“เอาอีกกระดาน”

ถังเฉากระปรี้กระเปร่า หลินเจิ้นสงโบกมือพัลวัน“ไม่เอาแล้ว เล่นอีก ก็แพ้อีกอยู่ดี”

เช้าตรู่ ถังเฉาก็มาบ้านสกุลหลิน เพื่อมาเล่นหมากล้อมกับหลินเจิ้นสง

หลินเจิ้นสงฝีมือไม่เลว จึงตอบรับทันที ปรากฏว่าแพ้ราบสามตา โดนถังเฉากินเรียบ

เขามองถังเฉาอย่างงุนงง ถามขึ้น“เสี่ยวเฉา ไม่เจอหลายปี ฝีมือเล่นหมากล้อมแกพัฒนาขึ้นมาก”

ถังเฉายิ้มเรียบ ไม่พูดไม่จา

พาทหารออกรบ ปกป้องบ้านเมือง สามส่วนอาศัยกำลัง อีกเจ็ดส่วนอาศัยกลยุทธ์

ในฐานะนักรบ ถังเฉาไม่เคยเผชิญกับคำว่าแพ้ นับอะไรกับหมากล้อมเล็กๆกระดานเดียว

หลินเจิ้นสงยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน พูดกับถังเฉา“เสี่ยวเฉา ขอบใจนะ ที่มาเป็นเพื่อนพ่อหลายวันมานี้”

ถังเฉายิ้มแล้วโบกมือ“พ่อครับ ถ้าพ่อชอบ ผมมาเล่นหมากล้อมเป็นเพื่อนทุกวันยังได้เลยนะครับ ดีที่พวกเขากลับบ้านเกิด ไม่อย่างนั้นผมคงถูกกวาดออกไป”

ได้ฟังดังนั้น หลินเจิ้นสงจึงทอดถอนใจออกมาอย่างอ่อนใจ“พ่ออยู่คนเดียว ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ ก็แค่บริษัทโดนพังราบ คนงานก็โดนไล่ไปหมด ในช่วงเวลาสั้นๆ คงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ”

สีหน้าของถังเฉายังคงไม่เปลี่ยน เขาถึงขนาดยิ้มอ่อนบาง“พ่อครับ พ่อวางใจนะครับ เรื่องนี้ผมจัดการให้เอง”

“แกน่ะเหรอ”

หลินเจิ้นสงมองถังเฉาอย่างประหลาดใจ จากนั้นส่ายหน้า พูดขึ้น“เสี่ยวเฉา ฉันรู้ว่าเพื่อนแกแน่มาก แต่ว่า เราจะไปเพิ่งพาเขาทุกรอบก็ไม่ได้นี่นา อีกอย่างนะ ครั้งนี้ไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงินหรอก แต่เป็นเรื่องกำลังคนต่างหาก ในช่วงเวลาสั้นๆ พ่อจะไปหาคนงานมาจากที่ไหน”

ถังเฉายิ้ม กำลังพูด ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

หลินเจิ้นสงสีหน้าประหลาดใจ ตอนนี้ยังเช้าอยู่มาก ใครกันที่โทรมา

แต่เขาก็ยังคงไปรับโทรศัพท์“ฮัลโหล ใครพูดสายครับ”

“คุณคือหลินเจิ้นสง สามีของโจวเหม่ยหยูน พ่อของหลินฉ่ายเวยใช่ไหม”เสียงชายที่อยู่ปลายสายนั้นเย็นชา

หลินเจิ้นสงรู้ได้ทันทีว่าโจวเหม่ยหยูนกับหลินฉ่ายเวยเกิดเรื่อง“ฉันเอง แกเป็นใคร”

“ผมโทรมาจากสถานีตำรวจ ตอนนี้ลูกเมียคุณ ยังมีโจวเหม่ยหลิง โจวซูหัว หลินจ้อง……โดนจับหมดแล้ว”ชายคนนั้นรายงานชื่อด้วยเสียงเรียบ

“ว่าไงนะ？！พวกเขาถูกจับเหรอ？”

น้ำเสียงของหลินเจิ้นสงสูงขึ้นแปดระดับ

ถังเฉายิ้มบาง ไม่ประหลาดใจแม้แต่น้อย

“พวกเธอทำผิดอะไร”

“พวกเราสงสัยว่าพวกเธอจะเป็นแก๊งส์เดียวกัน และมีส่วนในคดีพังบริษัทของผู้อื่นเสียหาย คุณเป็นเจ้าทุหข์ ต้องรู้เรื่องสินะ”

ได้ยินดังนั้น หลินเจิ้นสงจึงหน้าเปลี่ยนสี“คุณตำรวจครับ คุณสงสัยว่าพวกเขาเป็นคนบงการหรือครับ？！”

“ใช่แล้ว เมื่อคืนสอบปากคำ พวกเธอได้รับสารภาพแล้ว คุณรีบมาด่วน”

พอวางโทรศัพท์ สีหน้าหลินเจิ้นสงดูน่าเกลียดมาก หันไปถามถังเฉา“ฉ่ายเวยกับเหม่ยหยูนเกิดเรื่อง”

ถังเฉารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ยังคงถาม“เกิดอะไรครับ”

หลินเจิ้นสงถอนหายใจ พูดขึ้น“ส่งคนไปพังบริษัทโอ้ชิน คือพวกเธอเอง”

ถังเฉามองหลินเจิ้นสงอย่างลุ่มลึก“พ่อครับ พ่อหมายความว่า”

เขาเคารพการตัดสินใจของหลินเจิ้นสง

เงียบเป็นนาน หลินเจิ้นสงพูดขึ้น“พ่อว่าพวกเขาคงโกรธมาก ถึงได้ทำแบบนี้ จะยังไงพวกเขาก็เป็นลูกเมีย……”

ถังเฉายิ้มพยักหน้า“ในเมื่อพ่อตัดสินใจแล้ว ผมจะไปเป็นเพื่อนพ่อครับ”

“ตกลง”

หลินเจิ้นสงมองถังเฉาอย่างขอบคุณ ทั้งคู่รีบมุ่งหน้าไปสถานีตำรวจ

ครึ่งชั่วโมงให้หลัง เขาพวกได้พบโจวเหม่ยหยูน หลินฉ่ายเวยที่ไม่ได้พบมาสามวันห้าวัน

พวกเธอนั่งผมสยายอยู่หลังกระจก แววตาเหม่อลอย สีหน้าซีดขาว แต่ละคนมีรอยฟกช้ำตามตัว เหนือจินตนาการ จะต้องเป็นรอยจากการสอบปากคำแน่นอน

เฟิ่งหวงกำชับลูกน้อง ถ้าจำเป็นก็ต้อง‘รับออเดอร์’

‘รับออเดอร์’เป็นภาษาวงใน หมายถึงมีเมนูหลากหลาย ซึ่งก็คือ การทรมานที่หลากหลายนี่เอง

“เหม่ยหยูน ฉ่ายเวย”