เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 975

ประโยคนี้ทำให้ไป๋ตี๋และยังมีท่านไป๋ หัวเราะเสียงดังอย่างครื้นเครงขึ้นมา

“พี่ถังนี้มีอารมณ์ขันเสียจริง ทั้งในราชวงศ์ต้าเซี่ย มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าศักยภาพของอาวุธที่พวกเราใช้ดีกว่าของใครใด ๆ ในราชวงศ์ต้าเซี่ยอีก ถ้าหากว่าคุณจะเทียบกันด้านอาวุธกับพวกเราแล้วละก็ สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ไปอย่างน่าอนาถ”

เมื่อก่อนประโยคนี้เป็นความจริงจริง ๆ แต่หลังจากที่ถังเฉามาแล้ว เรื่องเรื่องนี้ได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว ในตอนนี้ถังเฉาได้เรียนรู้วรยุทธ์บนตำราที่ล้ำค่าหากยากนั่นแล้ว ทั้งยังเรียนจนถึงเทคนิคการใช้อาวุธในนั้นมาบ้าง

ยอดฝีมือสูงสุดคนหนึ่งที่ใช้อาวุธ ถังเฉาตื่นเต้นว่าจะไม่ทันกาล จะหวาดกลัวได้อย่างไร

“ไม่ต้องแล้ว ท่านไป๋ พี่ไป๋ พวกเราเริ่มกันเลยเถอะ ในเมื่อพูดว่าจะใช้อาวุธก็จะใช้อาวุธ ไม่จำเป็นจะต้องพูดเยอะ”

เห็นถังเฉายืนกรานเช่นนี้ คนของตระกูลไป๋เองก็ทำได้แค่ยิ้มรับทางเลือกนี้

“ไป๋ตี๋ อีกสักพักจะต้องเก็บกวาดหมอนี่ เอาให้มันตาย ถึงยังไงมันก็ถืออาวุธอยู่ ถ้าหากแกไม่ทำให้มันแพ้อย่างรวดเร็วละก็ นั่นจะขายหน้ามากไปหน่อยนะ”

ท่านไป๋เดินไปอยู่ข้าง ๆ ไป๋ตี๋ แอบพูดอยู่ข้าง ๆ หูของเขา

เพียงแต่ไป๋ตี๋มีความไม่พอใจอยู่เต็มใบหน้า มองออกว่าถังเฉานั้นปลิ้นปล้อน

“เจ้าหมอนี่ร้ายกาจมาก ถ้าหากว่าเขาได้ใช้อาวุธแล้วละก็ ต่อให้พวกเราชนะเขาไปได้ เขาเองก็สามารถพูดได้ว่า ถึงอย่างไรตระกูลของพวกเราก็ชำนาญการใช้อาวุธ เรื่องแพร่ออกไปก็ไม่ถึงกับขายหน้ามาก แผนสูงจริง ๆ”

ไป๋ตี๋เอ่ยอย่างโกรธเคือง ส่วนถังเฉาที่อยู่อีกด้านหนึ่งแอบฟังคำพูดของไป๋ตี๋ แต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดของไป๋ตี๋แล้ว เขากลับมีท่าทางช่วยไม่ได้ ถึงอย่างไรเขาก็คิดที่จะใช้วิธีการที่ตระกูลไป๋เชี่ยวชาญโจมตีตระกูลไป๋ให้พ่ายแพ้ นึกไม่ถึงว่าจะมีเกมจิตวิทยามากขนาดนั้น

ว่าแล้วไป๋ตี๋กับถังเฉาก็เดินขึ้นไปยังเวทีประลอง

“พี่ถัง ในมือของคุณถือมีดบินสองเล่ม กำลังล้อผมเล่นอยู่หรือ? คุณก็รู้ว่าต่อให้นี่เป็นกระสุนที่ยิงเข้ามา ผมก็สามารถหลบไปได้ง่าย ๆ แต่คุณกลับถือมีดบินอยู่ในมือ มันแตกต่างจากของเล่นตรงไหนกัน?”

ถังเฉาเพียงแค่เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา

“ต่อให้ไม่ได้เอาอันนี้มาแข่งขันต่อสู้ ก็ยังสามารถเอามาใช้เป็นกริชได้นะ ไม่ต้องกังวลไป ผมจะกวัดแกว่งมันจนให้ผลอย่างน่ามหัศจรรย์เลยล่ะ”

เห็นฉากนี้แล้ว ไป๋ตี๋ก็โมโหหนักกว่าเดิม นี่เห็นได้ชัดว่ากำลังยั่วยุตนเองอยู่ ทั้งยังเล่นเกมจิตวิทยากับตนเองด้วย

“พี่ถัง ถ้าหากเป็นเช่นนี้ผมก็ชนะแล้ว คุณเป็นคนที่ชนะโดยไม่ต้องต่อสู้โดยสมบูรณ์ก็จริง แต่มันจะมีความหมายอะไรล่ะ ทุกคนล้วนแต่รู้ว่าพวกเราตระกูลไป๋ใช้อาวุธ แต่ยอดฝีมือแนวหน้า ถ้าหากว่าคุณไม่ใช้อาวุธยังมีความเป็นไปได้ที่จะสู้กับผมได้สักหน่อย ถึงอย่างไรผมก็ไม่ค่อยเข้าใจวิถีหมัดของคุณเท่าไหร่ แต่ถ้าหากว่าคุณใช้อาวุธจริง ๆ ละก็ นั่นก็เป็นการแกว่งเท้าหาเสี้ยนแล้ว”

เป็นเช่นนี้จริง ๆ ถ้าหากตอนนี้ใช้หมัดต่อยกับถังเฉาละก็ เป็นไปได้ว่าไป๋ตี๋จะจริงจังสักหน่อย แต่ว่าสิ่งที่ถังเฉาถืออยู่ในมือคืออาวุธ ไป๋ตี๋มีความมั่นใจเป็นอย่างมากว่าจะสามารถทำลายกระบวนท่าของอาวุธชิ้นนี้ได้ทั้งหมด

ส่วนถังเฉาพอได้ฟังไป๋ตี๋พูดเองเออเองก็รู้สึกรำคาญขึ้นมาทันที

“พี่ไป๋ ถ้าหากคุณไม่อยากจะแข่งละก็ คุณก็ยอมรับความพ่ายแพ้ไปตรง ๆ เถอะ อย่ามาเสียใจภายหลังในตอนที่แพ้การแข่งขันไปแล้วเลย”

สำหรับถังเฉาแล้ว ไป๋ตี๋ก็เป็นแค่ผู้ที่อ่อนแอที่มาทดสอบกังฟูที่ตนเรียนมาจากตำราสายพระจันทร์ล้ำค่าอย่างสมบูรณ์ ต่อให้กังฟูในนั้นจะเป็นของปลอม ถังเฉาก็ไม่ถึงกับถูกไป๋ตี๋ที่อยู่ตรงหน้าคนนี้สู้จนพ่ายแพ้

แต่ในใจของถังเฉา ศักยภาพที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดเช่นนี้ ในสมองของไป๋ตี๋กลับเปลี่ยนเป็นสับสนวุ่นวายอย่างหาใดเปรียบ