ประโยคนี้เหมือนเสียงฟ้าฟ่า ทำให้ทุกคนในค่ายทหารรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
“คุณพูดว่าอะไรน่ะ? มีคนกล้าทำร้ายคนญี่ปุ่นของพวกเรา และฆ่าคนไปสองคนติดกัน?”
สีหน้าของจ้าวไท่เต็มไปด้วยความตกใจ และดวงตาของเขาไม่สามารถหยุดโกรธได้
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อในสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูด และมองผู้ชายที่มารายงานด้วยท่าทางไม่เชื่อ
ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง “ไร้เหตุผลสิ้นดี ผมจะพาคนไปตอนนี้ ไปที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยเพื่อขอคำอธิบาย และดูว่าพวกเขาจะให้คำอธิบายนี้กับผมอย่างไร”
หลังจากกล่าวจบ จ้าวไท่โบกมือเป็นสัญญาลักษณ์
หลังจากรวบรวมทหารทั้งหมดแล้ว จ้าวไท่นำกองทัพทหารและรีบไปที่ราชวงศ์ต้าเซี่ย
ขณะที่คนญี่ปุ่นเข้ามาในราชวงศ์ต้าเซี่ย พวกเขาไม่ได้ถูกทหารรักษาการณ์ของราชวงศ์ต้าเซี่ยขัดขวางแต่อย่างใด และปล่อยให้พวกเขาเข้ามาในราชวงศ์ต้าเซี่ยอย่างง่ายดาย
เป็นอย่างที่ชายคนนั้นกล่าวไว้ว่า คนญี่ปุ่นสามารถทำทุกอย่างที่พวกเขาต้องการในราชวงศ์ต้าเซี่ยได้ ทหารยามเฝ้าประตูพวกนั้นจะกล้าไปขวางคนญี่ปุ่นได้อย่างไร?
แต่ถึงแม้ว่าทหารที่เฝ้าประตูจะพยายามแสดงความสุภาพอ่อนโยนอย่างเต็มที่ แต่คนญี่ปุ่นกลับไม่เป็นเช่นนั้น ทันทีที่พวกเขาเข้ามา ทหารที่ประตูเมืองก็ถูกกองทัพทหารญี่ปุ่นฆ่าตายจนหมด
และหลังจากชาวบ้านที่อยู่แถวประตูเมืองเห็นภาพนี้ต่างก็หนีกระเจิง บางคนวิ่งไปที่สำนักบริหารของราชวงศ์ต้าเซี่ย
ถึงแม้คนระดับสูงของราชวงศ์ต้าเซี่ยจะรู้ว่า คนญี่ปุ่นได้เข้ามาในราชวงศ์ต้าเซี่ยด้วยความบ้าคลั่งเช่นนี้แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้?
หลังจากที่เบื้องบนได้รับข่าว พวกเขาส่งบุคคลอาวุโสสองคนจากราชวงศ์ต้าเซี่ยไปเจรจา ซึ่งสองคนนั้นพวกเขาไม่ได้พาทหารหรืออาวุธไปด้วย
“ไม่รู้ว่าทำไมนายพลจ้าวถึงฆ่าทหารที่เฝ้าประตูเมืองของพวกเราอย่างรุนแรง?”
คนที่มาเจรจาคราวนี้เป็นคนในราชสำนักของราชวงศ์ต้าเซี่ย และพวกเขาถือว่าเป็นคนระดับสูง
เขามาเพื่อต้องการเจรจากับจ้าวไท่เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่คิดว่าจ้าวไท่เดินมาข้างหน้าและตัดมือของเขาไปข้างหนึ่ง
“ตอนนี้กูไม่อยากเจรจากับพวกมึง รีบส่งคนที่ฆ่าคนญี่ปุ่นของพวกเราออกมา มิฉะนั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงกว่านั้น”
เมื่อจ้าวไท่กล่าวประโยคนี้ คนราชวงศ์ต้าเซี่ยที่มาเจรจาก็เข้าใจทันทีว่ามันหมายถึงอะไร จึงสั่งให้ทหารในท้องที่ไปตรวจสอบอย่างรวดเร็ว ตามที่คาดการณ์ไว้ การสืบสวนครั้งนี้พบสาเหตุจริง ๆ
“อะไรนะ? ตระกูลถังได้ฆ่าพลเมืองสองคนของญี่ปุ่นไปจริง ๆ นี่มันเป็นการรนหาที่ตายชัด ๆ?”
หลินจุ้นที่แขนขาดมองดูทหารผู้ใต้บังคับบัญชาด้วยท่าทางที่ไม่อยากเชื่อ
หลินจุ้นเคยได้ยินเกี่ยวกับถังเชียวมานานมาแล้ว แม้เขาจะรู้ว่าบุคคลนี้เป็นเหมือนม้ามืด และได้รับความสนใจอย่างรวดเร็วจากคนระดับสูงในราชวงศ์ต้าเซี่ย แต่เขาไม่คาดคิดว่าบุคคลนี้จะบ้าคลั่งได้เช่นนี้
“ไปถามที่ตระกูลถังเดี๋ยวนี้ เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลถัง?”
หลังจากนั้น หลินจุ้นเตรียมตัวพาทหารของตนเองไปที่ตระกูลถัง แต่ตอนนี้จ้าวไท่กำลังรอคำตอบอยู่ หลินจุ้นจึงไม่กล้าที่จะไป ดังนั้นเขาจึงไปที่สถานีที่พักส่งสารของญี่ปุ่น เพื่ออธิบายสถานการณ์ให้จ้าวไท่ฟัง
“ผมจะไปกับคุณด้วย ผมอยากดูว่าคนแบบไหนที่กล้าบ้าคลั่งได้ขนาดนี้ ที่ฆ่าคนญี่ปุ่นของพวกเรา ผมจะให้เขาชดใช้สิบเท่า”
หลินจุ้นรู้สึกจำใจ ทำได้เพียงแค่พาจ้าวไท่ไปด้วย
ขณะเดียวกัน คนของตระกูลถังได้เตรียมพร้อมแล้ว และรอการมาถึงของจ้าวไท่
“พี่ถังเฉา คุณอย่าออกไปข้างนอกดีกว่า ถ้าคุณออกไปอาจจะเสียชีวิตจริง ๆ คอยดูว่าจ้าวไท่จะพูดอะไร เขาขึ้นชื่อเรื่องการฆ่าคนอย่างบ้าคลั่ง ถ้าคุณออกไปตอนนี้ อาจจะกดดันเขามากเกินไป เมื่อถึงเวลานั้นเขาอาจจะทำลายตระกูลถัง แล้วพวกเราจะทำอย่างไร?”
ถังเชียนเชียนกล่าวโน้มน้าวอยู่ในห้องถังเฉามาเป็นเวลานาน แต่ถังเฉาคิดว่ามันเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
“น้องเชียนเชียน ผมบอกแล้วว่าผมจะจัดการเรื่องนี้เอง คุณอย่าขวางผมอีกเลย ถ้าคุณยังขวางผมอีก ต่อไปคุณอย่าบอกคนอื่นว่าตนเองเป็นคนของสายพระจันทร์ของผม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม