เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 100

เมื่อมองสีหน้าที่น่าสงสารของเถียนเถียน หลี่เจิ้งเหมยนั้นก็เจ็บปวดใจ อีกทั้งยังโกรธอีก

เธอ ในที่สุดก่อนที่จะหันไปมองยังบ่อน้ำ

“พวกคุณ ทำไมถึงได้ด่าเด็กน้อยด้วยนะ？อีกทั้งยังกล้าที่จะมาต่อยทำร้ายคนในสถานที่ของฉันอีก หรือว่าใช้ชีวิตสบายกันเกินไปนะ？”

ในบ่อน้ำนั้น สวีเจิ้งหลงและพวกเกาเสี่ยวหลินนั้น หนาวจนแทบจะทนไม่ได้

หลี่เจิ้งเหมยนั้นได้จ้องพวกเขาเอาไว้ ทำให้สวีเจิ้งหลงนั้นรู้สึกถึงความผิดของตน ก่อนที่จะรู้สึกแย่ลงไปอีก

ส่วนเกาเสี่ยวหลินที่ไม่มีสมองนั้น กลับเอ่ยทันใด “อำ คุณเป็นกรรมการประสาอะไรกัน？เปิดประตูเพื่อทำธุรกิจนะ พี่พี่สวีนั้นเป็นถึงแขกแพลทินัมVIPของโรงแรม เป็นถึงพระเจ้าของโรงแรมนี้ คุณนับประสาอะไรมาทำแบบนี้กับเขากัน ？”

หลี่เจิ้งเหมยเอ่ยเบาๆอย่างเย็นชา “ในสถานที่ของฉันนั้น คนที่มีความน่านับถือมากกว่าแขกแพลทินัมVIPนั้น ก็คงจะเป็นพ่อของเถียนเถียน ซ่งซานสี่แล้วล่ะ！”

“เขานั้น ในกอสเซนต์ โฮเทลนี้ เป็นแขกที่จะฟรีไปตลอดชีวิต ไม่ว่าจะขอร้องยังไง กอสเซนต์ โฮเทล จะต้องทำให้เขาพอใจได้อย่างถึงที่สุด และก็ไม่เก็บเงินเลยสักบาทเดียวอีกด้วย”

“ฉันจะประกาศนะ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นคนนี้ แขกคุณสวีแพลทินัมVIPนี้ จะต้องโดนยกเลิกไปตลอดกาล อีกทั้งยังไม่ตลอดรับตลอดไปอีกด้วย ที่จะมาใช้บริการโรงแรมของฉันที่นี่ ”

“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ฉันนั้นจะนับถึงสิบ ขอให้ทุกคนนั้นออกไปจากโรงแรมของฉันนะ มิฉะนั้น ฉันนั้นจะเรียกให้ตำรวจเข้ามาจัดการนะ！”

“สิบเก้าแปด……”

มันจะรีบเกินไปแล้ว！

เริ่มนับเลขสะแล้ว！

สวีเจิ้งหลงและคนอื่นๆนั้น ทุกคนนั้นต่างก็ตกตะลึงงัน

ตู้ไห่ผิงสองสามีภรรยานั้น ต่างก็มองจ้องสับสนตะลึงงัน

ซ่งซานสี่ จะเก่งอะไรขนาดนี้เลยหรอไง？

นี่มันโรงแรมระดับห้าดาวเลยนะเนี่ย ฟรีตลาดทุกรายการเลยหรอ？

สวีเจิ้งหลงบ้าคลั่ง ก่อนที่จะเอ่ย “ท่านกรรมการหลี่ พ่อของผมนั้นคือสวีกวงจวินนะ บริษัทลวี่อี้อสังหาริมทรัพย์สาขาจงไห่นั้นเป็นของตระกูลผมเลยนะ ……”

“ฉันนั้นจะมาสนใจว่าพ่อของคุณนั้นเป็น สวีกวงจวินหรือว่าหวางกวงจวินนะ ？อสังหาฯลู่อี้ มันจะอะไรขนาดนั้นเลยหรอ？”หลี่เจิ้งเหมยนั้นเอ่ยตัดคำพูดของเขา ก่อนจะเอ่ยนับเลขต่อ “หก ห้า……”

สวีเจิ้งหลง ทุกคนนั้นต่างก็แทบจะบ้า

ยุ่งกับยัยคนดอกทองแบบนี้ไม่ได้เลยจริงๆ！

เขานั้นจึงทำได้แค่พาเกาเสี่ยวหลินและสี่สุนัขรับใช้ รีบปีนขึ้นมาจากบ่อน้ำอย่างบ้าคลั่ง

เตรียมพร้อม และแยกย้าย！

แต่ว่าในเวลานี้เอง ซ่งซานสี่นั้น ได้ไปกอดเอาเถียนเถียนนั้น มาจากอ้อมอกของหลี่เจิ้งเหมย

“น้าหลี่ อย่ารีบไปเลย！ส่วนสวีเจิ้งหลงและเกาเสี่ยวหลินนั้น พวกเขานั้นดูถูกลูกสาวของผม บัญชีนี้ ผมนันยังไม่ได้นับเลย！”

“สวีเจิ้งหลงชี้ไปยังทางสี่สุนัขรับใช้ กล้าที่จะมาทำร้ายตู้ไห่ผิงของผม ยกลูกสาวของผม ราวกับยกไก่แบบนั้น แล้วยังโยนออกมาด้านนอกประตูอีก บัญชีนี้ ผมก็ยังไม่ได้นับเลย！”

หลี่เจิ้งเหมยพยักหน้า ก่อนที่จะหยุดนับ“ดีสิ！ซานสี่ คุณอยากจะคิดบัญชียังไงก็คิดนะน้าวันนี้ ให้คุณเป็นหัวหลักเลยหากพวกเขาอยากที่จะขัดคืน ทางเดียวก็คือตาย！！”

คำพูด ที่เอ่ยออกมาอย่างน่ายำเกรง！

สั่นสะเทือนทั้งหมด！

เขย่าไปทั้งสถานที่！

รักก็รัก แค้นจนเกลียด！

สวีเจิ้งหลงและคนอื่นๆ หนาว หวาดกลัว ก่อนที่จะสั่นไปหมด

ตู้ไห่ผิงนั้น สบายใจสุดๆ

น้องซานสี่ เก่งสุดยอดไปเลย！

“ดี！ขอบคุณน้ามากๆนะ！”

ซ่งซานสี่นั้นได้กอดเถียนเถียนเอาไว้ หันหัวกลับมา ก่อนที่จะมองไปที่สวีเจิ้งหลงและคนอื่นๆ

“คุกเข่าให้ลูกสาวของกูและพี่เขยของกูสะ！”

สวีเจิ้งหลงกัดฟัน เกรงกลัว ก่อนที่จะรีบก้มลงไป

เกาเสี่ยวหลินยัยดอกทองนั้น ไม่มีวิธี เธอนั้นรู้สึกว่าตนเองนั้นหดหู่ อ่อนแอ จึงทำได้แค่ก้มตามไป

สี่สุนัขรับใช้ จะไม่กลัวหรือไงกันล่ะ？

ซ่งซานสี่เอ่ยทำร้ายคนอื่น ให้ตบหูกันเอง แปดทีแล้วกัน เลขสวยดี พวกแกจะได้โชคดีละกัน！”

สี่สุนัขรับใช้ แทบจะบ้าไปแล้ว

นี่นับว่าโชคดีไหมนะ？

นับว่าซวยหรือเปล่ากัน？

แต่ว่าผลัดกันตี ต่างก็ตีเพลี๊ยเพลี๊ยกันไป

แต่ว่าผ่านไปสักพัก หน้าทั้งสี่หน้านั้น ต่างก็บวมกันออกมา

ซ่งซานสี่นั้นพอใจมอง ก่อนที่จะมองไปที่สวีเจิ้งหลงและเกาเสี่ยวหลิน“ด่าคนอื่น พวกแกสองคนนั้น ให้ผลัดกันบิดปาก ผลัดกันตบหู เสียงจะต้องดังออกมานะ เข้าใจไหม？”

ในตอนนี้ สวีเจิ้งหลง นั้นไม่ได้สนใจแล้วว่าเกาเสี่ยวหลินนั้นยังเป็นที่รักหรือเปล่า

เขานั้น ได้ลงมือก่อน ก่อนที่จะบิดปากของเกาเสี่ยวหลิน แล้วตบไปที่หูทั้งสองข้าง

ดังดีจริงๆ！