เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 113

รอยยิ้มที่ชั่วร้ายของเขาทำให้เถียนเถียนไม่สบายใจอย่างมากและเธอรู้สึกผิดจนอยากจะร้องไห้

เธออยู่บนตัวของซ่งซานสี่และส่ายหัว

"ปะป๊าคนคนนั้นพูดเรื่องเหลวไหล เรื่องเหลวไหล! เขามันคนเลว คนเลว..."

ซูโหย่วชิงก็โกรธเช่นกัน หน้าแดงมองไปที่ซ่งซานสี่และบ่นเล็กน้อย

ซ่งซานสี่เร่งความเร็วของเขา

“โลกก็เป็นอย่างนี้คนแบบนี้ก็มีมากมาย จริงๆแล้วเป็นคนถ่อมตัว น่าสงสารก็อย่าไปสนใจเขาเลย วัน ๆ เราไม่ต้องไปสนใจเรื่องซุบซิบนินทาพวกนี้หรอกยังมีอาหารมื้อใหญ่และขนมหวานรอเราอยู่!"

เมื่อเขาพูดจบ เขาก็อยู่ข้างๆ รถมายบัคของเขา

เอาเถียนเถียนขึ้นรถและผู้ใหญ่ทั้งสองก็เข้าไปในรถ

หลายคนที่อยู่รอบ ๆ ประหลาดใจ

“ไอ้บ้า! นี่รถของแชมป์ทีช็อตเหรอ”

"รถคันนี้เจ๋งเกินไปแล้ว..."

"มันสวยมาก!"

ซ่งซานสี่ขับรถออกไปด้วยเสียงอิจฉา

วันนี้ก็ไปที่ร้านอาหารยูโรบราซิลอีกครั้ง

เมื่อไปถึง คุณจะได้รับการต้อนรับด้วยพื้นที่จอดรถโดยเฉพาะ

เถียนเถียนตื่นเต้น

ซูโหย่วชิงหน้าแดงและพูดว่า "ทำไมคุณมาที่นี่เพื่อกินอีกแล้ว?"

ซ่งซานสี่ยิ้ม "มันฟรี ฉันจะไปทำคุณไม่อยากกินเหรอ?"

"ดูว่าคุณสามารถทำได้..."

เถียนเถียนตบมือน้อยๆ ของเธอแล้วตะโกน: "ว้าว เราจะกินอาหารตะวันตกกัน... อร่อยจัง..."

ครั้งสุดท้ายที่พนักงานเสิร์ฟคนสวยพาซูโหย่วชิงและเถียนเถียนไปที่ห้องส่วนตัวที่ดีที่สุด

ซ่งซานสี่หยิบผลไม้ที่ซื้อมาระหว่างทางซึ่งเป็นวัตถุดิบทำขนมหวาน ให้เถียนเถียน และไปที่ครัวด้านหลัง

ซูโหย่วหรงเพิ่งทำงานเสร็จและเธอก็มีความสุขมากเมื่อได้รับโทรศัพท์จากลูกสาวที่ใช้โทรศัพท์มือถือของพี่สาวโทรมา

เมื่อได้ยินเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของซ่งซานสี่ในการแข่งขันกอล์ฟซูโหย่วหรงก็ไม่อยากจะเชื่อ

เธอคิดว่าเถียนเถียนโกหก

ในที่สุดหลังจากคุยกับพี่สาว มันก็เป็นความจริง!

"พระเจ้า ฉันไม่เคยได้ยินว่าเขาเล่นกอล์ฟได้! เขาได้รับรางวัล 5 หมื่นจริง ๆ เหรอแค่ตีมันแป๊ปเดียว?"

ซู่โหย่วชิงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และพูดว่า "โหย่วหรง ถ้าฉันไม่เห็นด้วยตาตัวเองฉันคงไม่เชื่อแน่! แค่ทีเดียว 50,000 เขาก็ชนะเงินสดและได้รางวัลทันที สามีคุณฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ เขาโตขึ้นและดีขึ้นเรื่อยๆ”

"พระเจ้า..." ซูโหย่วหรงรู้สึกเหมือนไม่ใช่สามีของเธอ

"โหย่วหรง ถ้าเขาเข้าร่วมการแข่งขันครั้งต่อไปเขาจะได้รับเงินรางวัลสองล้านหากเขาชนะการแข่งขัน! นอกจากนี้ สถานีโทรทัศน์กำลังถ่ายทอดสด ถ้าเธอมีทีวีที่นั่นเธอสามารถเปิดดูได้..."

"จริงเหรอ?"

"ตกลง……"

พี่น้องสองคนคุยโทรศัพท์และมีเถียนเถียนมาขัดจังหวะเป็นครั้งคราว

ซ่งซานสี่มาถึงครัวด้านหลัง

ฮึ่ม!

เมื่อคุณซ่งมาถึง ห้องครัวด้านหลังทั้งหมดรู้สึกประหลาดใจ

ชุยหย่งเหนียนเจ้าของร้านและหัวหน้าพ่อครัวกำลังตำหนิลูกศิษย์ของเขา

เมื่อเห็นซ่งซานสี่มาถึงเขาก็ยิ้มทันที "อา! ซานสี่คุณมาแล้วเหรอ? มาเลย มาเลย ฉันกำลังคุยกับคนพวกนี้คุณช่วยพูดสักคำสองคำได้ไหม?"

ขณะที่เขาพูดอย่างนั้นก็มีควันลอยออกมาเช่นกัน

ผู้ชายคนนี้สูบบุหรี่และมันพิเศษมาก

ไม่มียี่ห้อตัวกรองมีตัวจุดบุหรี่สีขาวแต่สูบดีมาก

ซ่งซานสี่จุดบุหรี่แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: "ประธานชุยผมไม่มีอะไรจะพูดเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับความเข้าใจด้วย ที่มาวันนี้ตอนเที่ยงเราจะทำอาหารเลี้ยงกัน พี่น้องเหล่านี้สามารถดูและช่วยได้”

หลังจากพูดจบก็วางผลไม้สำหรับทำขนมหวานไว้ข้างๆ

ทันใดนั้น เสี่ยวเฉ่ารู้สึกตื่นเต้นจากครั้งที่แล้ว "ฮ่าๆ คุณซ่งกำลังทำขนมหวานอีกแล้ว ฉันจะล้างมันให้ต้องทำยังไง?"

ซ่งซานสี่ขอบคุณเขาแล้วให้คำแนะนำบางอย่าง

“ตกลงคุณซ่ง แต่วันนี้มีผลไม้มากมายคุณต้องการทำเยอะแค่ไหน?”

“ทุกคนมีของที่ชอบก็ลองชิมดู ถ้าไม่ชิมก็เอากลับบ้านเอาไปให้ลูกหรือแฟนก็ได้”

ผู้คนตรงนั้นรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

คุณซ่งนิสัยดีมาก

แม้แต่ ชุยหย่งเหนียนก็หัวเราะและพูดว่า "เอาล่ะ ครัวหลังร้านอาหารตะวันตกของฉันกำลังจะกลายเป็นร้านขายขนมพื้นบ้าน เมื่อถึงเวลาฉันจะลองชิมและนำกลับบ้านด้วย ตกลงไหม?"

ซ่งซานสี่ยิ้ม "แน่นอน แต่ประธานชุยฉันพูดแล้วนะมื้อเที่ยงวันนี้ยังต้องคิดราคาอาหาร ผู้คนในแนวทางเดียวกัน เพื่อนก็คือเพื่อนและธุรกิจก็คือธุรกิจ มิฉะนั้นฉันจะหันหลังกลับและจากไปไม่กลับมาอีก "

ชุยหย่งเหนียนเห็นว่าเขาแน่วแน่ในสิ่งที่เขาพูดและชมเขาในใจ "โอเค! ในเมื่อน้องชายพูดอย่างนั้น ฉัน ชุยหย่งเหนียนทำได้แค่เพียงทำตามแต่ขอส่วนลด 40% ได้ไหม?"

"..."

หลังจากวางสาย ซูโหย่วหรงรู้สึกเสียสมาธิเล็กน้อย

คำถามของลูกสาวทำให้ฉันค่อนข้างสับสน

รัก?

เธอรักเขาไหม?

ดูเหมือนว่าจะไม่เคย

ที่ผ่านมามีแต่ความแค้นอยากให้เขาตาย

ตอนนี้ล่ะ?

อีกด้านหนึ่ง ครัวหลังร้านซ่งซานสี่และ ชุยหย่งเหนียนปรุงอาหารสองจานใหญ่

ซูโหย่วชิงและเถียนเถียนมีส่วนแบ่งส่วนหนึ่งและพวกเขาซึ่งเป็นพนักงานในครัวได้ชิมและวิเคราะห์ความร้อนและส่วนผสมในขณะทำอาหาร

ในที่สุดซ่งซานสี่ก็เสร็จสิ้นการทำขนมหวานซึ่งมีทั้งหมดยี่สิบหกแท่ง

หลังจากแบ่งมันไปมาเช่นนี้เถียนเถียนและซูโหย่วชิงต่างก็มีอยู่อย่างละอันซ่งซานสี่หันกลับมาก็หมดแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขามีความสุขมาก

เขาได้ชำระบิลของวันนี้แล้วและขอให้พนักงานเสิร์ฟสาวสวยคนนั้นรูดบัตรให้เขา แถมยังบอกรหัสผ่านด้วยเขาไม่ได้สนใจรายละเอียดเหล่านี้เลย

นี่เป็นตัวละครที่ค่อนข้างมีเอกลักษณ์

ทุกคนรู้ดีว่าคุณซ่งเป็นคนใจกว้างและเป็นสุภาพบุรุษพอ

ชุยหย่งเหนียนชิมแล้วหยิบไปอีกอันแน่นอนว่าไม่มีปัญหา

พ่อครัวรู้สึกทึ่งในรสชาติของขนมหวาน

พนักงานคนอื่นๆ ในครัวด้านหลังรวมทั้งพนักงานเสิร์ฟคนสวย กินแล้วรู้สึกเมามันอร่อยมาก!

ชุยหย่งเหนียนพยักหน้า "ซานสี่ของฉัน ฉันไม่เคยกินขนมนี้มาก่อนฉันไม่คาดหวังว่ารสชาติจะอร่อยเช่นนี้ มันเจ๋งมาก!"

ซ่งซานสี่ยิ้ม

ในขณะที่เขากำลังจะพูดโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

หยิบมันขึ้นมาดูมันเป็นเบอร์ของพี่สะใภ้ของฉัน ซูโหย่วซิน

เขาตอบด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนมาก: "โหย่วซิน มีอะไรเหรอ?"

"พี่เขย! ฮือ..."

ซูโหย่วซินร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าสร้อย ร้องไห้อย่างสุดหัวใจ...