เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 127

แผนซ้อนแผน ถูกเปิดออกแล้ว

ซ่งซานสี่ ไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ

ในค่ำคืนวันนั้น ซูโหย่วชิงและเถียนเถียนเข้านอนเร็วนิดหน่อย

เขาเปิดประตูอย่างเงียบเฉียบ แล้วไปเปลี่ยนยาให้ซูโหย่วซิน

แพทย์ที่ปฏิบัติหน้าที่เมื่อคืนวานนี้ ก็คือหลู่ทาว แล้วเขาก็อยู่ในห้องผู้ป่วย

จางเสี่ยวซวงที่เป็นพยาบาลตัวน้อยประจำกะกลางคืน ก็อยู่ด้วย

บนเตียงคนไข้ ซูโหย่วซินก็นอนหลับสนิทอยู่

เดิมทีแล้วหลู่ทาวก็มีอาการง่วงงุนอยู่เล็กน้อย แต่ทันทีที่ได้เห็นซ่งซานสี่ เขาก็ได้สติขึ้นมาแล้ว

เขาพุ่งเข้าไป แล้วกล่าวอย่างตื่นตระหนกว่า "คุณซ่ง ยานั้นของคุณ มันคือยาอะไรเหรอครับ? มันน่าทึ่งมากเลยครับ!"

สีหน้าของซ่งซานสี่นิ่งสงบ "มันเป็นเพียงแค่ของที่เสียหายของหมอเจียงหูโหย่วเท่านั้นเอง มีอะไรน่าทึ่งกันล่ะ?"

หลู่ทาวรู้สึกเขินอายมาก จนหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา "ขอโทษครับ ขอโทษด้วย เมื่อคืนวานผมพูดผิดไปแล้ว คุณซ่งโปรดยกโทษให้ด้วยครับ! เป็นหมอมาหลายปีขนาดนี้ นี่ถือว่าผมได้เปิดหูเปิดตาแล้ว ยาของคุณ ได้ลดอาการบวมจากกระดูกหักของซูโหย่วซิน ฟื้นฟูให้กลับมาเป็นเหมือนเก่า กระดูกที่หักก็เชื่อมต่อกัน เมื่อฉายภาพแล้วค้นพบว่า ความเร็วในฟื้นฟูเร็วกว่าปกติตามที่ได้คาดการณ์ไว้ เร็วกว่ามากเลยครับ ยานี้ มันมหัศจรรย์จริงๆ!"

ซ่งซานสี่พยักหน้าเล็กน้อย มองน้องสะใภ้ที่ตื่นขึ้นมาบนเตียงผู้ป่วย จึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "มันได้ผลก็ดีแล้ว ต้องรบกวนคุณหมออวี่แล้ว หากว่าไม่มีเรื่องอะไรแล้วละก็ ผมก็จะเปลี่ยนยาให้โหย่วซินต่อไป แล้วให้กินเป็นยานี้"

"ดีๆ ดีเลยครับ คุณซ่งเชิญครับ เชิญ เชิญ..."

หลู่ทาวกล่าวเชิญถึงสามครั้งติดต่อกัน

หลังจากนั้น ก็ยืนอยู่ภายในนั้น แล้วมองตาปริบๆ

ยาที่ล้มล้างความเข้าใจของศัลยกรรมกระดูกสำหรับเขา ทำให้เขาอยากที่จะหาประสบการณ์แน่นอนอยู่แล้ว

เมื่อคืนนี้ตอนที่เขามาที่ห้องตรวจ ก็ค้นพบว่าการฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บของซูโหย่วซินดีเป็นอย่างมาก

หลังจากที่สอบถามจางเสี่ยวซวงแล้ว ถึงได้รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ในตอนนี้ เขาชะงักงันไปนานก็ยังไม่ได้สติกลับคืนมา

ซ่งซานสี่หยิบขวดยาออกมา แล้วเหลือบมองไปที่เขา

"คุณหมออวี่ คุณอยู่ทำอะไรที่นี่เหรอครับ?"

"เออ ผม ฮ่าๆ...คุณซ่ง ผมอยากที่จะหาประสบการณ์จากยาวิเศษของท่านสักหน่อย ขอร้องท่าน ให้โอกาสผมสักครั้งได้ไหมครับ?" หลู่ทาวหัวเราะออกมาอย่างหน้าด้าน

ซ่งซานสี่พยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็ไม่ได้กล่าวอะไรอีก

จางเสี่ยวซวงที่อยู่ด้านข้าง ก็รู้สึกถึงความสนุกสนานขึ้นมาเล็กน้อย

คุณหมอซ่งและคนอื่น เป็นหมอศัลยกรรมกระดูกในโรงพยาบาลนี้ ถือว่าเป็นคนท่าทางที่โอหังอวดดีคนหนึ่งเลย

แต่ทว่าตอนนี้ ได้มาพบกับผู้เชี่ยวชาญและยาวิเศษ ก็โอหังไม่ได้แล้ว!

ในขณะนี้ จางเสี่ยวซวงก็ยังคงเป็นผู้ช่วยค่อยช่วยเหลืออยู่

หลู่ทาวรีบคว้าไว้ทันที "ฉันเอง ๆ เสี่ยวจาง เธอพักผ่อนเถอะ ได้เป็นผู้ช่วยของคุณซ่ง ฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากเลย ฮ่าๆ ..."

ด้วยสีหน้าท่าทางที่กระตือรือร้นนี้ ทำให้คนยากที่จะปฏิเสธ

ด้านหนึ่งเข้าก็ทำไปด้วย ส่วนอีกด้านก็ถามถึงสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องของซูโหย่วซินอย่างเป็นห่วง

ภายในใจของซูโหย่วซินก็รู้สึกสบายอกสบายใจ

พี่เขยของบ้านเรา เก่งกาจมากเลยจริงๆ!

เธอหลับตาลง รู้สึกเขินอายอยู่เล็กน้อย แต่ทว่าก็เพลิดเพลินกับการรักษาเช่นนี้มาก

ซ่งซานสี่เปลี่ยนยาเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ป้อนอาหารให้กับซูโหย่วซินอีกด้วย

กลิ่นหอมของยา หลู่ทาวแอบยอมรับว่ามันค่อนข้างแปลก

แต่ทว่ามันขมมาก จนน้ำตาของซูโหย่วซินถึงกับไหลออกมา แต่เธอก็ยังสามารถทนเอาไว้ได้

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซ่งซานสี่ก็นำยาเก็บเข้าไปอีกครั้ง แล้วเตรียมตัวที่จะจากไป