เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 14

ซูโหย่วหรงคุกเข่าลงบนพื้น กอดต้นขาของซ่งซานสี่เอาไว้

เงยหน้ามองเขา ขอร้องอ้อนวอน น้ำตาไหลอาบหน้า

เธอกลัวเขา และไม่เคยกลัวเขาเช่นนี้มาก่อน

เธอกรีดร้องและตะโกน ถึงจะถูกเขาทำร้ายก็ไม่เป็นไร

เธอต้องการความจริง!

ต้องการความจริง!

ซ่งซานสี่ย่อตัวลง ลูบไหล่เล็ก ๆ ของเธอเบา ๆ

เช็ดน้ำตาให้เธอ และกล่าวด้วยความอ่อนโยนว่า

“ผมไม่ได้ทำผิดกฎหมาย ผมแค่รักษาคำสัญญา”

“ซ่งซานสี่คนเก่าตายไปแล้ว”

“ตอนนี้ผมเป็นซ่งซานสี่คนใหม่แล้ว”

“ผมเคยบอกแล้วว่าอย่าคุกเข่าให้คนอื่นง่าย ๆ ต้องใช้ชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรี”

“คนที่ควรคุกเข่า คือร่างกายที่สมควรตายร่างนี้ต่างหาก”

ซ่งซานสี่คุกเข่าลง แล้วกอดซูโหย่วหรงไว้ในอ้อมแขน

เธอร้องไห้ด้วยความเศร้าเสียใจ และใช้มือที่ไร้เรี่ยวแรงตบตีเขา เธอหยิกไหล่และเอวของเขา

เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเศษสวะที่สมควรตาย แต่ทำไม่จู่ ๆ เขาถึงได้ดีขนาดนี้?

นี่เป็นความฝันหรือเปล่า?

ถ้าไม่ตื่นจากฝันตลอดไป คงจะดีมาก?

ซูโหย่วหรงรู้สึกเบลอ เธอไม่รู้ว่าตนเองลุกขึ้นยืนได้ยังไง

และไม่รู้ว่าตนเองอาบน้ำยังไง แล้วนอนบนเตียงยังไง

ซ่งซานสี่ทำความสะอาดบาดแผล และเปลี่ยนผ้าพันแผลที่ขาและแขนของเธอ

เขาหยิบน้ำเกลือออกมาอีกขวด ใช้เข็มเจาะหลังมือของเธอด้วยความชำนาญ เธอรู้สึกเจ็บเล็กน้อย

เธอถึงได้สติกลับมาเล็กน้อย

เธอมองเขาด้วยความมึนงง รู้สึกเหมือนเขาเปลี่ยนเป็นคนละคน

ซ่งซานสี่หยิบน้ำยาล้างแผลและยาเหน็บฆ่าเชื้อ วางไว้บนเก้าอี้ข้างเตียง

“โหย่วหรง ถ้าคุณเขิน อีกสักครู่คุณก็ทำความสะอาดและเหน็บยาเอง”

“ถ้าคุณไม่เขิน ผมจะเป็นคนทำให้คุณเอง”

ซูโหย่วหรงรู้สึกเหมือนเป็นความฝัน

ดูเหมือนว่านี่เป็นครั้งแรก ที่เธอรู้สึกเขินเขา

เมื่อก่อน ด้านชาเหมือนเป็นศพ

ปล่อยให้เขาทำร้ายตามอำเภอใจ และไม่มีศักดิ์ศรีแม้แต่น้อย

“คุณ.......ฉัน.......ฉันทำเอง!”

ซ่งซานสี่พยักหน้า “โอเค ผมจะเก็บเงินส่วนใหญ่ไว้ที่บ้าน คุณอย่าบอกใคร”

“นี่เป็นเงินที่ผมเอาโฉนดบ้านไปจำนอง 100,000 แล้วนำไปเล่นหุ้นได้กำไรมา ส่วนเงินทุนยังคงอยู่ในบัญชีธนาคาร!”

“มันจะเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า ผมจะทำให้คุณและเถียนเถียนมีชีวิตที่มีความสุข”

“เข็ม คุณดึงออกเองได้ หลังจากดึงออกแล้ว ทำความสะอาดและใส่ยา จากนั้นมันก็จะหายเป็นปกติ ผมจะไปดูเถียนเถียน แต่ผมจะไม่ทำให้เธอตื่นตระหนก”

“ลูกสาวที่น่ารักจะกลายเป็นเจ้าหญิงที่สูงศักดิ์ที่สุดในโลก ส่วนลูกชาย......ต่อไปก็มีเอง”

“ผมจะเอาเงินให้พี่เขย 50,000 ถือเป็นค่าชดเชย.......”

“ผมจะออกไปก่อน ถ้ามีอะไรก็โทรหาผม ผมจะกลับมาก่อนเที่ยงคืน และผมจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรมาทำร้ายพวกคุณสองแม่ลูกอีก!”

ซ่งซานสี่หยิบเงินออกมา 50,000 แล้วเก็บเงินส่วนที่เหลือไว้ใต้เตียง

เขาหยิบโฉนดบ้าน ตอนที่ซูโหย่วหรงไม่ทันสังเกต

ชั้นล่าง เสียงสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์สับปะรังเคดังขึ้น

ซูโหย่วหรงปิดหน้าและร้องไห้

เล่นหุ้น สามารถได้กำไรมากขนาดนี้เชียวเหรอ?

เธอไม่อยากเชื่อว่าเขาจะเล่นหุ้นเป็น

เธอได้ยินมาว่ามีคนที่เรียนจบมหาวิทยาลัยเล่นหุ้น บางคนล้มละลาย แล้วกระโดดตึก

แต่อย่างน้อย ตอนนี้เขาไม่เล่นการพนันก็ถือว่าดีแล้ว

ดูเหมือนเขาเปลี่ยนไปจริง ๆ......

ถ้าเป็นเรื่องจริง เถียนเถียนก็จะ...... โอ้สวรรค์ เถียนเถียน!

ซูโหย่วหรงรีบหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ขึ้นมา เธอรู้สึกว่าโทรศัพท์สวยมาก

เมื่อก่อนเธอก็มี แต่ถูกซ่งซานสี่แย่งไป และเสียพนันไปแล้ว

เธอรีบโทรหาพี่ใหญ่

สองพี่น้องสนทนากันทางโทรศัพท์ และต่างก็รู้สึกตกใจ

โดยเฉพาะเมื่อพี่ใหญ่บอกว่าหลังจากเถียนเถียนกลับมาบ้าน แล้วพูดเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงเรียนอนุบาล ซูโหย่วหรงยิ่งตกใจมากขึ้น

ลูกสาวที่น่าสงสาร เกาเสี่ยวหลินที่น่าชิงชัง นึกไม่ถึงว่าเธอจะทารุณกรรมเถียนเถียน

ดีที่ซ่งซานสี่แก้แค้นแล้ว

นี่เป็นครั้งแรก ที่เธอรู้สึกว่าเขาดูเหมือนพ่อ

“พี่ใหญ่ พี่คิดว่า...เขาเปลี่ยนไปจริง ๆ เหรอ?”

พี่ใหญ่เงียบไปนาน “บางที....อาจจะเป็นไปได้!”

“ถ้า...เขาจะพาเถียนเถียนไป อย่าให้เขาพาเถียนเถียนไปได้เด็ดขาด! พี่กับพี่เขยอย่าให้เขาเข้าบ้าน! ถ้าเขาทำอะไรบ้า ๆ ก็แจ้งตำรวจ!”

“พี่รู้แล้ว พี่รู้แล้ว……”