เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 49

จากนั้น กู้หยุนม่ง ก็เข้าไปในอาคารสำนักงานอย่างเย็นชา

ซ่งซานสี่ส่ายหัวและยิ้มอย่างใจเย็น

"วันอันแสนวิเศษกำลังจะเริ่มขึ้น..."

เสียงของ จ้าวเหลียงโย่ว ดังขึ้นข้างหลังเขา

"อ๊ะ!ซ่งซานสี่ ไอ้หนุ่มนี่ ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม? มาวันนี้ก็เพื่อวางแผนที่จะหยุดการสูญเสียทั้งหมดหรือไง?"

ซ่งซานสี่หันไปมอง

จ้าวเหลียงโย่ว ยิ้มอย่างสะใจ

“เงินทุนของนายลดลงไปครึ่งหนึ่งแล้ว รู้รึเปล่า? เพื่อหักค่าคอมมิชชั่นไป เกรงว่าจะเหลือไม่เท่าไหร่แล้ว แน่นอนว่า ถ้านายอยากจะร่วมด้วยไปกันฉัน ฉันก็จะลองพิจารณาดู”

ซ่งซานสี่กล่าวว่า "คุณจ้าว อย่าลืมล่ะ พวกเรายังมีการพนันกันอยู่"

"โอ้? ใช่ใช่ใช่ ฉันจะได้ทาสมาเพิ่มสินะ ฮ่าฮ่า..."

จ้าวเหลียงโย่ว หัวเราะและตบไหล่ ซ่งซานสี่ จากนั้นก็สาวเท้าเดินไปก่อนเหมือนสายลม

เมื่อมาถึงห้องวีไอพี

กู้หยุนม่ง ทำกาแฟให้ จ้าวเหลียงโย่ว ตามปกติ

ซ่งซานสี่กล่าวว่า "ช่างเถอะ วันนี้ผมอารมณ์ดี ใช้เมล็ดกาแฟของผมเถอะ! มาผมทำเอง"

จากนั้นเขาก็หยิบเมล็ดกาแฟถุงเล็กๆ จากกระเป๋าติดตัว

กู้หยุนม่ง กลอกตาใส่เขา "ไปเอาขยะนี่มาจากไหน?"

ซ่งซานสี่ชำเลืองมองจ้าวเหลียงโย่ว"อย่างน้อยๆ มันก็ดีกว่าเมล็ดชั้นสามชั้นสี่ของคุณจ้าว อยู่มาก”

จ้าวเหลียงโย่วอับอาย เขาพูดอย่างเย็นชา "ได้ ฉันจะรอดูว่าของนายมันดีขนาดไหน"

ซ่งซานสี่มาที่เคาเตอร์บาร์

เขาเทเมล็ดกาแฟลงในแก้วใสสำหรับล้างเมล็ดกาแฟ

เกิดเป็นเสียงดังคมชัด

เมล็ดสีส้มทองเข้มแต่ละเมล็ดมีสีสีนสดใส กลิ่นหอมสดชื่นกระจายออกไป

กู้หยุนม่ง ตกตะลึงไป

จ้าวเหลียงโย่ว จ้องมอง "นี่...นายไปเอามาจากไหน?"

แค่ดูก็รู้ว่าของชั้นยอด

แถมแค่ดมกลิ่นของมัน

นี่ถือว่าเหนือกว่าเมล็ดที่ กู้หยุนม่ง กำลังล้างอยู่ไปแล้ว เป็นของชั้นยด

ซ่งซานสี่ไม่พูดอะไร เขาล้างเมล็ด อบแห้ง และบดมัน

ทุกรายละเอียดล้วนใส่ใจและสง่างาม

จุดนี้ ทำให้กู้หยุนม่ง ต้องนับถือ

ไอ้คนล้างผลาญคนนี้ มีฝีมืออยู่จริงๆ

เธอกำลังเรียนรู้จากเขาอยู่เงียบๆ

ในใจของจ้าวเหลียงโย่ว รู้สึกคันยุบยิบ

ซ่งซานสี่ ไม่ได้มาไม่กี่วัน กาแฟที่ กู้หยุนม่ง ชงยิ่งดื่มก็ยิ่งไร้รสชาติจริงๆ

เขาแอบคิดถึงรสชาติที่ซ่งซานสี่ใช้เมล็ดกาแฟชั้นสามชั้นสี่ปรุงออกมาในวันนั้นอยู่ลับๆ

เกือบชั่วโมงต่อมา กลิ่นหอมของกาแฟก็อบอวลไปทั่วห้อง

หม้อกาแฟสีทองอ่อนต้มเสร็จแล้วและอยู่ในหม้อแก้วใส

จ้าวเหลียงโย่ว แทบจะน้ำลายไหล

กู้หยุนม่ง ตกตะลึงไปแล้ว ริมฝีปากแดงของเธอขยับเล็กน้อย น้ำลายไหลลงไปในท้องของ

คิดไม่ถึงเลยว่า จะมีกาแฟที่มีกลิ่นดึงดูดใจเช่นนี้ในโลก

มันหอมเกินไป จนชวนให้คนมึนเมา

ซ่งซานสี่จุดบุหรี่ จากนั้นก็นั่งลงข้างคอมพิวเตอร์แล้วเปิดเครื่อง

“ไม่ใช่เรื่องของฉันที่ต้องมารินกาแฟใช่ไหม?”

กู้หยุนม่ง พึมพำและแค่นเสียงใส่ ก่อนจะรีบเข้าไป

เพราะจ้าวเหลียงโย่วแทบรอไม่ไหว ดังนั้นเขาจึงเร่งเธอ “ม่งม่งเร็วเข้า เร็วเข้า เอามาแก้วนึง!”

กาแฟหนึ่งหม้อสำหรับสามคน

จ้าวเหลียงโย่ว จิบมัน จากนั้นก็ปิดตาลงด้วยความหลงใหล

"แม่มันเถอะ กลิ่นนี้ สุดยอดมาก..."

กู้หยุนม่ง เองก็จิบไปด้วย ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยประกาย

ใบหน้าเล็กที่แต่งมาอย่างประณีตนั้นยิ่งฉายเสน่ห์มากขึ้น

กาแฟนี้ อร่อยมาก