เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 61

จากนั้นก็มีเซลล์สามสี่คนเดินตรงมาเช่นกัน 

แต่ละคนต้องเลียแข้งเลียขาฮู๋ห่ายเม่ยที่เป็นรองประธานอยู่แล้ว 

“จริงเหรอคะประธานฮู๋? มันยังเป็นแม่หม้ายที่เคยมีคดีความติดตัวด้วยงั้นเหรอ?”

“เอาเงินที่ทำผิดกฎหมายมาเดินดูรถในโชว์รูมเบนซ์เหรอ ก็กล้าเนอะ?”

“ผัวมันตายยังไงเหรอคะ?”

“รีบออกไปสิ นี่ไม่ใช่ที่ที่แกควรมา”

“......”

ลูกค้ารายใหม่จำนวนมากที่อยู่ภายในโชว์รูมใหญ่ต่างเบี่ยงเบนความสนใจมาทางนี้

หลินลั่วเจียวถูกผู้อื่นทำให้อับอายจนใบหน้าขาวเผือก โกรธจนตัวสั่น

ฮู๋ห่ายเม่ยจึงยิ่งได้ใจ

“พวกเธออาจจะยังไม่รู้ นังสุนัขจิ้งจอกนี่ไร้ยางอายตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยแล้ว”

“แย่งแฟนคนอื่น หญิงร้ายชายเลว”

“สรุปสุดท้ายทั้งสองคนแต่งงานกัน ผัวมันทำผิดกฎหมายโดนประหาร ฮ่าฮ่า! มันเองก็โดนตัดสินลงโทษเหมือนกัน……”

หลินลั่วเจียวทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ 

นี่มันจุดด่างพร้อยทั้งชีวิตของเธอเลยนะ!

น้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างใกล้จะไหลลงมาแล้ว

ทำอะไรไม่ได้ เธอจึงทำได้เพียงหันหลังแล้วเดินออกไป 

ในชีวิตนี้ไม่มีอะไรน่าอับอายไปมากกว่านี้แล้ว 

ฮู๋ห่ายเม่ยมีความสุขและได้ใจมาก “ถ้าหนังหน้าหนาก็อย่าเพิ่งหนีสิ! เจ๊ยังพูดไม่จบเลย!”

“เหอะ ๆ ไสหัวออกไปเถอะ ไม่ส่งนะจ๊ะ! ต่อไปอย่าได้เข้ามาที่นี่อีก แก ไม่คู่ควร!”

……

รถยนต์ของซ่งซานสี่ได้ขับเข้าไปในตลาดขายส่งสมุนไพรยาจีนที่ใหญ่ที่สุดของจงไห่

ภายในมีวัตถุดิบยาจีนทุกประเภทเลย

ยาแผนตะวันตกก็มีเช่นกัน 

มีร้านค้าของบริษัทขายยาต่าง ๆ ตั้งอยู่ทั่วทุกที่

บริษัทของพวกสามีพี่ภรรยา ตู้ไห่ผิงก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน หน้าร้านใหญ่มาก 

ตู้ไห่ผิงแต่งกายสะอาดสะอ้าน กำลังคุยกับลูกค้าอยู่ภายในร้าน

เมื่อเห็นว่ารถยนต์ของซ่งซานสี่ขับผ่านที่นี่ เขาก็แอบมองรอบหนึ่ง

เมื่อก่อนเขาก็อยากได้รถคันนี้มาก ๆ เหมือนกัน

แต่น่าเสียดายที่ไอ้คนล้างผลาญซ่งซานสี่นั่นแพ้ให้คนอื่นไปแล้ว 

เมื่อได้พบเห็นวันนี้ เขารู้สึกว่าคนที่กำลังขับรถเหมือนซ่งซานสี่ แต่ทว่ามองไม่ชัดเจน 

จึงสันนิษฐานว่าตัวเองน่าจะตาฝาด

เขารีบเดินออกไปจากร้าน 

เมื่อลองมองดูดี ๆ เชี่ย!

ใช่รถคันนั้นจริง ๆ ด้วย!

ป้ายทะเบียนรถยนต์คือ 58888 ซึ่งตู้ไห่ผิงจำได้ดีมาก 

มองดูรถยนต์เลี้ยวไปยังโซนวัตถุดิบยาจีน

ตู้ไห่ผิงจึงรีบเดินตามไป

เขาเลี้ยวครั้งหนึ่ง ซ่งซานสี่จอดรถอยู่ในตำแหน่งที่ห่างออกไปไม่ถึง 30 เมตร 

ตู้ไห่ผิงมองดูจนเหม่อลอยไปแล้ว

แม่งเอ๊ย ใช่ไอ้คนล้างผลาญนั่นจริงด้วย!

หรือว่าเขาชนะรถยนต์ของเขากลับมาได้แล้ว?

มันต้องเป็นอย่างนี้แน่นอน 

เนื่องจากเขาเสียรถคันนี้ให้กับผู้ที่เล่นการพนันเงินก้อนโต!

อาศัยการเล่นหุ้นของเขา แค่ไม่กี่วันก็สามารถซื้อมายบัคคันหนึ่งได้แล้วเหรอ?

คงมีแค่ผีแหละที่เชื่อ!

ตู้ไห่ผิงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป

ไม่นานนัก ซ่งซานสี่ก็ออกจากร้านขายสมุนไพรยาจีนขนาดใหญ่ร้านหนึ่ง

แล้วใส่ถุงวัตถุดิบยาจีนทั้งเล็กและใหญ่ใส่เข้าไปที่ท้ายรถมายบัค

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นยาที่เตรียมไว้ให้นายท่านหลี่

สตาร์ทรถแล้วย้อนกลับทางเดิม

เมื่อขับรถผ่านหน้าร้านของตู้ไห่ผิง เขาก็จอดรถ

ภายในบริษัทขายยามีลูกค้าทั้งหมดสามคน คนเฝ้าร้านสองคน ซึ่งต่างตะลึงจนเหม่อลอยไปแล้ว

นี่แม่งเป็นรถหรูของลูกค้ารายใหญ่เลยนะเนี่ย!

สรุปตู้ไห่ผิงกลับยืนขวางอยู่ตรงหน้าทางเข้า แล้วตวาดอย่างเย็นชา: “ไอ้คนล้างผลาญ มึงไสหัวไปไกล ๆ หน่อย!”

ทุกคนในที่เกิดเหตุตะลึงงันไปหมด

ปกติตู้ไห่ผิงเป็นคนที่สุภาพมาก ๆ ทำไมถึงดุดันขนาดนี้?

ซ่งซานสี่ไม่รู้สึกโกรธ เดินตรงเข้ามาพลางอมยิ้ม “พี่เขย เฝ้าร้านอยู่เหรอครับ?”

“ฉันบอกให้แกไสหัวไป แกไม่ได้ยินหรือไง?”

ซ่งซานสี่อยากคุยเรื่องการพัฒนาชีวิตและเรื่องไปรักษาตัวที่เยอรมันกับตู้ไห่ผิงมาก ๆ

สรุปสามีพี่ภรรยากลับไม่เกรงใจเลย

ดังนั้นซ่งซานสี่จึงทำได้แค่นำนามบัตรของหลินลั่วเจียวยื่นให้ตู้ไห่ผิง

“เปลี่ยนงานเถอะ โทรไปเบอร์นี้ เป็นผู้อำนวยการฝ่ายขาย ศักยภาพของพี่ไม่แย่ ฉันเชื่อมั่นในตัวพี่……”