เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 83

ไม่นานนัก ซ่งซานสี่ผ่อนคลายลงแล้ว

แอบกลัดกลุ้มอยู่เงียบๆ

อาการนี้ แปลกประหลาดมากเกินไปแล้ว

ซูโหย่วหรง จะสวยดุจเทพธิดาเกินไปแล้ว

สัมผัสมากเกินไปไม่ได้ น่าอับอาย

เถียนเถียนกับซูโหย่วหรง นำน้ำอุ่นบริสุทธิ์กลับมาด้วยจริงๆ

“ปะป๊า ให้ค่ะ! คุณน้าที่ร้านเครื่องดื่ม อุ่นให้คุณโดยเฉพาะเลยค่ะ......”

เถียนเถียน ถือขวดน้ำอุ่นบริสุทธิ์ขวดหนึ่งเอาไว้ แล้วยื่นเข้ามา

ซ่งซานสี่ยิ้ม “ขอบคุณเถียนเถียน ลูกรัก คุณพ่อไม่ปวดแล้วจ้ะ”

“คุณพ่อดื่มแล้ว อีกพักหนึ่งก็จะไม่ปวดแล้วค่ะ......”

คำพูดของเด็กใสซื่อบริสุทธิ์ น่ารักอย่างไม่มีเหตุผล

ซูโหย่วหรงเองก็ยิ้มยิ้ม “ดื่มเถอะค่ะ เถียนเถียนขอร้องให้คนอื่นเขาอุ่นให้โดยเฉพาะเลย คุณน้าเขาเห็นว่าเถียนเถียนน่ารัก กตัญญูขนาดนี้ ยังไม่เอาเงินอีกด้วยนะคะ!”

ซ่งซานสี่พยักหน้า หยิบน้ำมา ดื่มไปสองสามอึก

“ปะป๊า ดื่มเยอะๆหน่อยค่ะ หลังจากนี้ก็จะไม่ปวดอีกแล้วค่ะ......”

ซ่งซานสี่ส่ายหน้าอมยิ้ม พยายามดื่มจนหมด

“ว้าว! ปะป๊าสุดยอด ปะป๊าจะไม่ปวดท้องอีกต่อไปแล้วค่ะ......”

ลูกรักที่มีความสุข ยัยหนูน้อยที่ใสซื่อบริสุทธิ์!

หลังจากนั้น ยัยหนูน้อยมือหนึ่งลากพ่อ มือหนึ่งลากแม่ โวยวายอยากจะไปนั่งรถบั๊ม

รถบั๊มทางด้านนั้น มองดูไปดุเดือดรุนแรงมาก

เด็กน้อยนั่งอยู่ในอ้อมกอดของพ่อแม่ ชนกระแทกกับคนอื่น ช่างทำให้คนอิจฉามากทีเดียว

ซ่งซานสี่ คิดว่าน่าจะลองดูได้

ซูโหย่วหรงยืนกรานไม่อนุญาต

บอกว่าเถียนเถียนยังเด็ก ชนกระแทกขึ้น ไม่ดีต่อร่างกาย

ซ่งซานสี่พูดจะผมจะปกป้องเธอเป็นอย่างดี

“แบบนั้นก็ไม่ได้ เถียนเถียน เชื่อที่หม่าม๊าพูดค่ะ! รถบั๊ม จะทำให้ลูกบาดเจ็บได้......!”

เถียนเถียนมุ่ยปากเล็ก ไม่มีความสุขเล็กน้อย

ตอนที่ซ่งซานสี่ยังคิดจะพูดอะไรบางอย่าง ตู้ไห่ผิงสีหน้าไม่มีความสุข เดินตามมากับซูโหย่วชิง

ทั้งสองครอบครัวได้เจอกันแล้ว เถียนเถียน พูดอย่างน่าสงสาร: “คุณป้า คุณลุงเขย หนูอยากนั่งรถบั๊มค่ะ! ปะป๊าอนุญาต หม่าม๊าไม่อนุญาต......”

ซูโหย่วชิงสงสารหลานสาว แต่ก็มีความตั้งใจเช่นเดียวกัน

แต่ตู้ไห่ผิง ก็ต่อต้านซ่งซานสี่ พูดว่า: “เถียนเถียนจ๊ะ แม่หนูพูดถูกแล้ว รถบั๊ม แรงกระแทกแรงมากนะ หนูยังเล็กเกินไป จะทำให้ร่างกายบาดเจ็บเอาได้ ไป ลุงเขยจะพาหนูไปขับโกคาร์ท”

พูดจบ ยื่นมือออกมาดึง

เถียนเถียนสะบัดมือทันที “หนูอยากให้ปะป๊าพาหนูไปขับโกคาร์ท คุณแม่ คุณป้า คุณลุงเขย ไปด้วยกันไหมคะ?”

ตู้ไห่ผิง รู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย

แต่ว่า ยัยหนูน้อยไม่เล่นรถบั๊มแล้ว โกคาร์ทก็ถือว่าใช้ได้

กลุ่มคนทั้งห้า ก็มาถึงสนามโกคาร์ท

ซ่งซานสี่ซื้อตั๋ว จากนั้นพาเถียนเถียนไป นั่งรถคันเดียวกัน

ที่เหลืออีกสามคน นั่งคนละคัน

ตอนที่สตาร์ท เถียนเถียนพูดว่า: “ว้าว! จะแข่งขันหน่อยไหมคะ ใครได้ที่หนึ่ง คนนั้นก็จะได้รับดอกไม้สีแดงค่ะ~~~~”

สองพี่น้องตระกูลซู หัวเราะ อย่างไรก็ได้ ขอเพียงแค่เด็กน้อยมีความสุข

ตู้ไห่ผิงกลับมีความอัดอั้นตันใจเล็กน้อย มองซ่งซานสี่แวบหนึ่ง “แข่งหรือไม่แข่ง?”

ซ่งซานสี่ยิ้มทันที “แข่งก็ได้ เถียนเถียนของพวกเราต้องได้ที่หนึ่งอย่างแน่นอน”

เถียนเถียนยิ้มทันที “ปะป๊า สู้ๆค่ะ หนูจะนั่งในอ้อมกอดของคุณรับพ่อดอกไม้สีแดง”

ไม่พูดอะไรมาก รถทั้งสี่คัน อยู่ภายในสนาม ออกตัวพร้อมกัน

สนามแข่งโกคาร์ท หนึ่งรอบมีความยาวเพียงพอ ความกว้างเพียงพอ

ในไม่ช้า ทักษะการขับรถของซ่งซานสี่ ยังคงปรากฏให้เห็นออกมา

เร่งความเร็ว เบรก เข้าโค้ง งดงามมาก

เถียนเถียนตื่นเต้น กรีดร้อง ตะโกนสู้ๆเสียงดัง

ครบหนึ่งรอบ นำตู้ไห่ผิงเกือบหนึ่งร้อยเมตร ชนะเลิศ

ตู้ไห่ผิงกลัดกลุ้มจนทนไม่ไหว มีทางโค้งหนึ่งรีบไล่ตาม ชนเข้ากับยางที่ป้องกันที่อยู่ด้านข้าง เกือบจะกระเด็นออกจากสนามแข่ง

เถียนเถียนมีความสุข ทำมือแบบกรรไกรของชัยชนะ

“โฮ๊ะโฮ๊ะโฮ๊ะ หนูกับปะป๊าได้ที่หนึ่งแหละ! ดอกไม้สีแดงของพวกเราละคะ?”