เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 92

“หา?”

ภายในใจของซูโหย่วชิงมีความขี้ขลาดเล็กน้อย กลั้นเอาไว้จนหน้าแดงแล้ว

ซ่งซานสี่เดินเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

“พี่ โหย่วหรง ดึกดื่นป่านนี้ ไม่นอนที่บ้านให้ดีดี รักษาความงาม มาที่นี่ทำอะไรกัน?”

บนใบหน้ามีความเหนื่อยล้า แต่ว่าท่าที ยังคงอ่อนโยนแบบนั้น

ซูโหย่วชิงจำเป็นต้องพูดว่า: “โหย่วชิงเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง ไม่เชื่อว่าเธอจะผ่าตัดเป็น พวกเราก็......แหวะ......”

ซูโหย่วชิงอดเอาไว้ไม่ได้จริงๆ

ปิดปาก ผลักประตูรถ ประตูรถเกือบจะกระแทกโดนซ่งซานสี่

เธอพุ่งออกมา โซซัดโซเซ

วิ่งไปที่ข้างลานจอดรถ อาเจียนออกมา

ซ่งซานสี่หวาดหวั่น

นี่เธอ ตั้งท้องแล้วจริงๆงั้นหรือ?

อดไม่ได้ ที่จะมองซูโหย่วหรงอีกหลายครั้ง

ซูโหย่วหรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ “เฮ้! ซานสี่ พี่สาวกลัวว่าจะตั้งท้องขึ้นมาจริงๆ คุณเป็นหมอไม่ใช่หรือ ยังจัดยาสมุนไพรจีนได้อีก ช่วยจับชีพจรการตั้งครรภ์ให้เธอดู ได้หรือไม่?”

ซ่งซานสี่: “......”

เด็กดี ภรรยาที่สวยงามคนนี้ เธอดีใจจริงๆนะ!

ก็ใช่ พี่น้องรักกันอย่างสุดซึ้ง!

หันหน้ากลับไปมองซูโหย่วชิง เขาลองคิดๆดู ยื่นกระดาษเช็ดหน้าออกไป

ซูโหย่วหรงก็รีบลงจากรถ เข้ามาดูแลสักหน่อย

ครั้งนี้ ซูโหย่วชิงอาเจียนอย่างหนัก

ก็คือการอาเจียน แบบน้ำลายไหลย้อยแบบนั้น ทำให้คนรู้สึกว่ากระเพาะของเธอจะออกมาด้วยแล้ว

ซูโหย่วหรง สงสารพี่สาว

คิดถึงตอนที่ตนเองตั้งท้องตอนนั้น ก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ นี่คือรู้สึกเหมือนตัวเองได้รับ

ซ่งซานสี่ ในหัวใจอ่อนยวบอย่างประหลาด

ผู้หญิง เป็นสัตว์ที่อ่อนแอโดยกำเนิด ทำให้คนเอ็นดู

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์

ซูโหย่วหรงหยิบกระดาษเช็ดหน้า จากมือของเขา ช่วยเช็ดให้ซูโหย่วชิง

ผ่านไปครู่หนึ่ง ซูโหย่วชิงถึงอาการดีขึ้น

ลุกขึ้นมา ท่ามกลางลมกลางคืน ผมเผ้ายุ่งเหยิง

น้ำตา เอ่อล้นออกมา ดวงตาทั้งสองข้างเปียกชื้น

เดิมทีก็มีรูปลักษณ์เป็นสาวอ่อนหวานและใจดีอยู่แล้ว มองดูตอนนี้ ก็ยิ่งเรียบร้อยและสวยงาม

เธอตื่นเต้น สางเส้นผมสลวย มองซูโหย่วหรงและซ่งซานสี่แวบหนึ่งด้วยความเขินอายเล็กน้อย

“ฉัน......ไม่รู้จริงๆว่าตัวเองเป็นอะไรไป”

หน้าเป็นสีแดง โกหกก็ไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่

“พี่เอ๊ย ไม่ต้องพูดแล้ว รีบขึ้นรถ นี่คือพี่ตั้งต้องแล้วละ ด้านนอกลมแรงนะ! อย่าเป็นหวัดจริงๆ ตั้งท้องแล้ว ทานยาแก้หวัดไม่ได้นะ ไม่ดีต่อทารกในครรภ์......”

ซูโหย่วหรง ลากพี่สาวอย่างรีบร้อน กลับเข้าไปด้านในรถ

ในเวลานี้ เธอกดซูโหย่วชิงนั่งลงบนที่นั่งข้างคนขับแล้ว

เธอ นั่งลงไปในที่นั่งคนขับ

“ซานสี่ คุณยังยืนนิ่งทำอะไรละ? เข้ามาซิ ช่วยจับชีพจรให้พี่หน่อย ดูว่าใช่ชีพจรการทั้งครรภ์หรือไม่ คุณเป็นหมอเทวดาไม่ใช่หรือ?”

ซ่งซานสี่สูดหายใจเข้าลึกๆทีหนึ่ง ท่าทางดีใจ “ได้ซิ เรื่องง่ายๆแค่นี้”

เขาเข้าไปนั่งที่ในแถวหลัง โน้มตัวมาข้างหน้า ยื่นมือที่เรียวยาวออกมา กล่าว: “พี่ รบกวนยื่นมือมาให้ผม”

ดูคำพูดนี้ซิ เคารพมากแค่ไหน?

ซูโหย่วชิงตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แต่ว่าไม่มีวิธีทาง ยื่นข้อมือขาวดุจหิมะออกไป

ข้อมือนี้ เรียกได้ว่าสวย

มากกว่านี้อีกหน่อย คืออ้วน

น้อยกว่านี้อีกหน่อย คือผอม

กำลังพอดี สมบูรณ์แบบ

ทันทีที่ซ่งซานสี่จับชีพจร รู้สึกว่าละเอียดเกลี้ยงเกลามาก นุ่มชุ่มชื่นมาก

ซูโหย่วชิงเขินอายจนหน้าแดง ก้มหน้าลงไป

ด้านข้าง ซูโหย่วหรง มองดูอย่างใจร้อน

“ซานสี่คะ เป็นอย่างไรบ้าง?”

เธอ ท่าทางใจร้อนกว่าพี่สาวเสียอีก

สีหน้าท่าทางของซ่งซานสี่สงบนิ่ง มองไปยังท้องฟ้ายามราตรีที่ด้านนอกกระจกกันลม