เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด นิยาย บท 9

หลินอันหนานไม่ตอบอะไร ไป๋ยิ่งอันกลับพูดว่า“มู่ชิง ฉันจะบอกความจริงให้นะ ฉันกับหลินอันหนานคบกันมาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว ฉันรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง แต่ว่าฉันกับหลินอันหนานรักกันจริงๆ ชีวิตนี้พวกเราคงไม่แยกจากกันอีกแล้ว เธอเป็นน้องสาวของฉัน แย่งแฟนของน้องสาวมาฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน ฉันเลยให้พ่อกับแม่โกหกว่าฉันเสียโฉมไปแล้วเพราะไฟไหม้อพาร์ทเม้นท์ครั้งนั้น หลักจากนั้นฉันเลยให้เธอไปแต่งงานกับตระกูลหนานกงแทนฉัน ฉันแย่งแฟนของเธอมา แต่ฉันให้หนานกงเฉินกับเธอ ตอนนี้เธอก็แต่งงานเข้าไปในตระกูลหนานกงแล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเราเท่าเทียมกันแล้วเหรอ?”

“เหลวไหล!”ไป๋มู่ชิงโกรธจนตัวสั่น จ้องเธอพูดว่า“ไป๋ยิ่งอันเธอมันผู้หญิงสารเลว แย่งแฟนคนอื่นไปแล้วไม่รู้สึกละอายใจเหรอ!เธอยังมีศักดิ์ศรีอยู่ไหม?เธอคงคิดว่าฉันไม่รู้ว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่ใช่ไหม? ก็เห็นๆกันอยู่ว่าจริงๆแล้วเธอไม่กล้าไปแต่งงานกับหนานกงเฉิน และยังไม่กล้าที่จะปฏิเสธงานแต่งงานนี้อีก ดังนั้นเลยวางแผนให้ฉันไปแต่งงานกับหนานกงเฉินแทนเธอสินะ!ทำไมเธอถึงได้ใจร้ายและไร้ยางอายแบบนี้กันนะ!”

ในตอนแรกที่ตระกูลหนานกงให้สินสอดกับตระกูลไป๋ พวกเขาต้องการไป๋ยิ่งอันลูกสาวที่มีค่าของตระกูลไป๋ แต่พ่อกลับไปโกหกพวกเขา หลังจากนั้นเลยมีความคิดที่จะเอาลูกสาวนอกสมรสมาแทน คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากที่พี่ของเธอปฏิเสธ พ่อของเธอก็คิดแผนการใช้กลอุบายว่าไป๋ยิ่งอันเสียโฉมแล้ว เลยบังคับให้เธอแต่งงานเข้าไปอยู่ในตระกูลหนานกง

“ดูแล้วเธอก็ไม่ได้โง่อย่างที่คิด ใช่ ฉันชอบอันหนาน ฉันจะแต่งงานกับอันหนาน ดังนั้นพ่อเลยอยากให้ฉันกับอันหนานลงเอยกัน ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้ไปแต่งงานกับตระกูลหนานกงแต่เธอก็ยังต้องไปแต่งกับตระกูลอื่นอยู่ดี สำหรับเรื่องการแต่งงานของตระกูลหนานกงนั้นเพราะว่าตระกูลไป๋ปฏิเสธไม่ได้และไม่กล้าพอที่จะปฏิเสธ จนต้องทำแบบนี้กับเธอ”ทันใดนั้นไป๋ยิ่งอันก็ทำหน้าตกใจเพราะคิดได้และพูดว่า“ใช่สิ ที่เขาเล่ากันมาว่าหนานกงเฉินร่างกายไม่แข็งแรงและยังทรมานภรรยา ผู้หญิงคนไหนที่ไปแต่งงานด้วยก็มักจะอยู่ได้ไม่นาน แต่ดูสิทำไมเธอยังสามารถอยู่ได้ถึงวันที่สามของการแต่งงานกันล่ะ?”

สิ้นประโยค เธออีกทั้งหัวเราะเยาะและพูดว่า“แต่ว่าก็อย่าพึ่งได้ใจล่ะ คิดซะว่าตอนนี้เธอยังไม่เป็นอะไร แต่ในอีกไม่นานเธอก็คงจะต้องตายอยู่ที่ตระกูลหนานกงอยู่ดี”

“เธอ......”ไป๋มู่ชิงโกรธมาก

ไป๋ยิ่งอันกลับไม่สนใจที่เธอโกรธเลย โน้มตัวลงมาใกล้และพูดว่า“นี่ก็เป็นวิธีที่แม่เธอยั่วพ่อของฉันเหมือนกัน และก็เป็นวิธีที่เธอได้เป็นลูกนอกสมรสไงล่ะ”

“โอ้......ไหนจะหน้าเธออีก”ไป๋ยิ่งอันหันหน้าไปพูดกับหลินอันหนานว่า“อันหนาน เธอรู้ไหมว่าทำไมเธอหน้าเหมือนฉันขนาดนี้?ก็เป็นเพราะว่า......”

“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!”ไป๋มู่ชิงกรี๊ดออกไปและยังตบหน้าเธออีก แต่กลับโดนหลินอันหนานที่อยู่ข้างๆนั้นจับแขนเอาไว้แน่น

หลินอันหนานพูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีว่า“มู่ชิง เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว เธออย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย เดี๋ยวฉันช่วยเธอทำแผลก่อน หลังจากนั้นค่อยไปส่งเธอที่บ้านของตระกูลหนานกง”

ไป๋มู่ชิงมองเขาด้วยสายตาที่โกรธแค้น กัดฟันพูดว่า“หลินอันหนาน นี่คุณจะเอาแบบนี้จริงๆใช่ไหม?หนึ่งปีก่อนคุณหลงรักเธอแล้วจริงๆใช่ไหม?”

เธอยกมือแล้วชี้นิ้วไปทางไป๋ยิ่งอัน

หลินอันหนานมองเธอ และในที่สุดก็ก้มหน้าและพูดว่า“ฉันขอโทษ......”

พอได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้ว‘ฉันขอโทษ’ใจของไป๋มู่ชิงก็แตกสลาย มิน่าล่ะทำไมก่อนที่จะแต่งงานกับตระกูลหนานกงหนึ่งสัปดาห์เขาถึงร้องไห้หนักขนาดนั้น เพราะที่เขาแสดงออกมาว่าทรมานมากนั้นกลับดูไม่จริงเลยแม้แต่น้อย ปลอมจนถึงขนาดที่ไม่รั้งเธอไว้เลย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด