เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 11

แอเรียน วินน์ ตัวแข็งทื่อ

“ฉันนอนที่ห้องเก็บของก็สบายดีอยู่แล้ว!”

มาร์ค เทรมอนต์ เหลือบมองไปที่เธอด้วยสายตาอันเย็นชาและรังสีคลื่นแห่งความไม่พอใจ

“ผมไม่ได้บอกว่าให้คุณนอนที่ห้องผม แมรี่จะจัดการเตรียมห้องรับแขกที่ถัดไปนี้ให้กับคุณ”

สิ่งที่เธอคาดการณ์ผิดถูกเปิดเผยออกมา เธอจึงค่อนข้างอึดอัดใจ

หลังจากนั้นแม่บ้านก็เสิร์ฟมื้อค่ำให้กับพวกเขาที่ห้องอาหาร

“ท่านคะ คุณหนูคะ ได้เวลามื้อค่ำแล้วค่ะ”

มาร์ค เทรมอนนต์ ปิดหน้านิตยสารที่เขากำลังถืออยู่ในมือและยืนขึ้น

“กินสิ”

เขาชวนเธอทานอาหารด้วยกัน เธอจำไม่ได้เลยว่านานแค่ไหนแล้วที่เธอได้ร่วมทานอาหารบนโต๊ะเดียวกันกับเขา

แอเรียนก้มหน้าก้มตากินอย่างเงียบๆ เธอเพียงตักอาหารที่อยู่ใกล้ๆตัวเธอมากที่สุด มาร์ค เทรมอนต์ ทานอย่างช้าๆและไม่ส่งเสียงเช่นกัน ท่าทางของพวกเขาตอกย้ำอยู่ในความเงียบในห้องอาหารที่ใหญ่มโหฬารนี้

พ่อบ้านเฮนรี่ที่ยืนอยู่ข้างๆถอนหายใจพร้อมกับยกจานอาหารขึ้นมาและตักอาหารให้กับเธอ “อย่ากินแต่ผักสิครับ วัยกำลังโตนะ”

“ขอบคุณค่ะ” แอเรียนตอบอย่างนุ่มนวล

ในขณะที่พวกเขากำลังรับประทานอาหาร แอเรียนทานเท่าที่พ่อบ้านเฮนรี่นั้นให้กับเธอ เธอไม่เคยได้นั่งทานอาหารเยอะๆแบบนี้ เธอจึงปวดท้องนิดๆ

เมื่อพวกเขารับประทานอาหารเสร็จ แม่นี่ก็ทำความสะอาดห้องเสร็จแล้วเช่นกัน

“แอริ ไปดูที่ห้องเก็บของนะว่ามีอะไรที่ฉันยังไม่ได้เอาขึ้นไป ฉันย้ายของส่วนมากไปไว้ที่ข้างบนแล้ว”

แอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์ค เทรมอนต์ ซึ่งนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น และรู้สึกผิดต่อแมรี่

เมื่อเขากลับมาที่ห้องของเขา เธอแอบย่องกลับไปที่ห้องเก็บของอีกครั้งเพื่อหยิบของขวัญที่อยู่ในกล่องกระดาษซึ่งอยู่ใต้เตียง ในขณะที่เธอกลับมาที่ชั้นบนอย่างระมัดระวังและอย่างเงียบๆ ประตูข้างห้องของเธอก็เปิดขึ้นทันทีเมื่อเธอมาถึง เธอสบตากับเขา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์