เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1264

ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”

มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”

ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไร

แจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้…

แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮานโดรคืออีธานด้วยซ้ำ เธอจะสติแตกไหม? เขาไม่สามารถแสดงอารมณ์ให้เธอเห็นได้มาก เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องหนีมาเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเองก่อน สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้คือการพยายามขัดขวางปฏิสัมพันธ์ระหว่างเธอและอเลฮานโดรให้ได้มากที่สุด แต่น่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหนเขาก็ไม่อาจจะกีดกันอเลฮานโดรได้ตลอดไป ขอบคุณพระเจ้าที่วันนั้นแอเรียนอยู่ที่นั่นด้วย ขอบคุณพระเจ้าจริง ๆ …

…

ที่อายาเช่ ณ คฤหาสน์ลาร์ค ช่วงเวลาเช้าตรู่

อเลฮานโดรไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์สมิธทันทีที่ลงเครื่องเพราะว่าเขาไปหาเมลานีก่อน ท้ายที่สุดดอน สมิธก็ได้กล่าวอย่างชัดเจนว่าเขาต้องมาที่นี่เพื่อมาหาเมลานี เพราะฉะนั้นเขาจะล่าช้าไม่ได้