เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1268

แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉา

เมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”

แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”

เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”

ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”

ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้กระทั่งหลังจากที่เธอวางสายแล้ว

แอเรียนดึงหน้าและพูดว่า “ฉันล่ะอิจฉาเธอจริง ๆ เธอยังมีคนที่คิดถึงเธอและเป็นห่วงเธอ เธอคงจะมีความสุขน่าดู”

ทันใดนั้นทิฟฟานี่ก็นึกบอย่างออก “วันเกิดสมอร์เธอจะทำอะไรเหรอ? ยังไม่ถึงใช่ไหม? เราควรจะจัดงานใหญ่ ๆ เลยไหมในเมื่อมันเป็นวันเกิดแรกของเขา?”

แอเรียนคุยเรื่องนี้กับมาร์คมานานแล้ว และยิ่งกว่านั้น วันเกิดของสมอร์ผ่านมาแล้ว “มันผ่านมาแล้ว เราไม่ได้ฉลองเพราะมาร์คบอกว่า… วันเกิดของสมอร์คือวันที่ฉันเกือบจะเสียชีวิต เพราะฉะนั้นมันจึงไม่มีอะไรให้ฉลอง ถ้าเราอยากจะฉลองจริง ๆ เราควรจะฉลองที่ฉันรอดชีวิตมาได้มากกว่า ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตระกูลเทรมอนต์จึงไม่เคยชอบงานวันเกิด ความคิดของเขาแตกต่างจากคนอื่นโดยสิ้นเชิง แต่เขาก็พูดถูกนะ วันเกิดของทุก ๆ คนไม่ควรจะโฟกัสไปที่คนเกิด แต่ผู้ให้กำเนิดมากกว่า ใช่ วันเกิดมีไว้ฉลอง แต่มันจะมีความหมายมากกว่าหากเราได้ฉลองมันกับผู้ให้กำเนิดของเรา ฉันไม่ค่อยเห็นด้วยกับคนที่ไปฉลองวันเกิดตัวเองโดยการดื่มและปาร์ตี้กับเพื่อน ๆ เท่าไหร่”

ทิฟฟานี่พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “ในที่สุดฉันก็ได้เข้าใจสิ่งนี้หลังจากที่ใช้ชีวิตมานานกว่า 20 ปี ฉันว่าวันเกิดรอบหน้าของฉัน ฉันคงจะต้องกลับไปฉลองกับแม่แล้วล่ะ อยู่ ๆ ฉันก็คิดถึงเธอเหลือเกิน!”