ความรักสีคราม นิยาย บท 201

ฝูงชนแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นสิ่งของที่ถูกนำมาประมูล มันเป็นของที่ดูตลกที่สุดเท่าที่เคยได้รับบริจาคมาในประวัติศาสตร์ของการประมูลเพื่อการกุศล

คุณนายนอร์ตันช่างเป็นคนที่แปลกประหลาดจริงๆ

ฟาเบียนกังวลอย่างมาก ฉันจะต้องทำยังไงนี่ ใครมันคิดทำเรื่องพิเรนทร์นี้ขึ้นมา วิเวียนไม่มีทางเอาของชิ้นนี้มาประมูลแน่นอน หรืออาจเป็นแอชลีย์ เมื่อชายตามองไปเขาเห็นสีหน้าสะใจของแอชลีย์ซึ่งเป็นการยืนยันเรื่องที่เขาสงสัยทั้งหมด

แอชลีย์ดูเหมือนย่ามใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อแผนการสำเร็จ

วิเวียน ฉันอยากจะเห็นเหลือเกินว่าแกจะกอบกู้ชื่อเสียงของแกต่อหน้าสังคมได้ยังไง

ลูกสาวที่เกิดจากแม่ที่ต่ำช้าไม่สมควรที่จะมาต่อสู้แย่งผู้ชายกับฉัน ฉันจะทำให้แกได้ลิ้มรสความอับอายขายหน้าอย่างสาสม เพราะยังไงคนพวกนี้ก็ร้ายกาจมาก พวกเขาเหมือนฝูงไฮยีน่าที่กระหายเลือดและจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ หึ

"พระเจ้า นี่มันอะไรกัน" ผู้เข้าร่วมงานคนหนึ่งถามขึ้นทันที “ช่างน่าเกลียดมาก”

“ต้องเป็นคนจิตใจต่ำช้าขนาดไหนกันเนี่ยที่ส่งของชั่วร้ายชิ้นนี้มาประมูลเพื่อการกุศล”

“ฮ่าฮ่า ช่างเป็นคนที่ไม่รู้จักกาลเทศะเอาซะเลย”

ฝูงชนแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นว่าของที่ภรรยาซีอีโอของฟินเนอร์กรุ๊ปที่มีชื่อเสียงของเมืองซันไชน์นำมาประมูลเป็นเครื่องรางชิ้นหนึ่งที่ทั้งชำรุดทั้งเก่าและมีบางส่วนแตกหัก

มันเป็นสัญญาณที่แสดงให้เห็นถึงความไม่จริงใจของเธออย่างชัดเจน การบริจาคเครื่องรางที่ชำรุดทรุดโทรมมาประมูลทำให้ดูเหมือนว่าเธอเป็นคนขี้งก เธอไม่คิดบ้างเลยหรือว่าเธอกำลังทำให้คุณนอร์ตันต้องอับอายขายหน้า

บรรดาคนที่มาร่วมงานต่างมองวิเวียนด้วยสายตารังเกียจเมื่อรู้ว่าเธอเป็นคนบริจาคของชิ้นนี้

แต่วิเวียนไม่เสียเวลามาสนใจในสิ่งที่คนอื่นคิดเกี่ยวกับตัวเธอ

เครื่องรางชิ้นนี้เป็นของขวัญที่แม่มอบให้วิเวียน มันเป็นสัญลักษณ์ของความรักที่แม่มีต่อเธอ ดังนั้นเธอจะไม่มีวันยอมให้ใครประมูลมันไปได้

เธอจับแขนฟินนิคแล้วอ้อนวอน “เราจะทำยังไงกันดีคะ ของ... ฉันไม่อาจเสียมันไปได้ มันเป็นของขวัญจากแม่และฉันไม่ยอมให้คนอื่นประมูลไปได้เด็ดขาด”

ฟินนิคก็สับสนเช่นกันว่าสร้อยเพชรถูกสลับกับเครื่องรางได้ยังไง