ความรักสีคราม นิยาย บท 202

ฟินนิคมาช่วยเธอไม่ได้ตลอดเวลาหรอกนะ สีหน้าของเขาในตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกอับอายขายหน้าเช่นกัน เขาอาจมองข้ามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปได้แต่ตอนนี้ฟินเนอร์กรุ๊ปถูกดึงเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องแล้ว เขาจะทนแบกหน้ารับความอัปยศอดสูที่เธอนำมาให้เขาได้ยังไง

เมื่อหันไปมองวิเวียนและฟินนิค เบเนดิกต์กระหยิ่มยิ้มย่องกับตัวเอง ดูเหมือนว่ามีคนอื่นที่เกลียดพวกเขาและกำลังทำลายชื่อเสียงพวกเขาทั้งคู่

ฮ่าฮ่า ฟินนิค มาดูกันสักตั้งซิว่านายจะปกป้องภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันได้ยังไง

ในขณะนั้นสิ่งเดียวที่วิเวียนต้องการคือเดินออกไปให้ธรณีสูบแต่เธอรู้ว่าสิ่งที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดในเวลานี้คือการเอาเครื่องรางของแม่เธอคืนมา

มันอาจจะดูเป็นเครื่องรางธรรมดาแต่มันคือสิ่งแทนความหวังและความฝันที่แม่มีต่อเธอ

แม่พยายามเลี้ยงดูเธอด้วยตัวเอง เหตุผลที่เธอให้เครื่องรางกับวิเสียนเพื่อคุ้มครองเธอให้ปลอดภัยและมีสุขภาพดีรวมทั้งต้องการให้เธอพบกับความสุขเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ เธอปรารถนาเพียงอย่างเดียวให้วิเวียนเติบโตอย่างมีความสุขและไร้ซึ่งความกังวลใดๆ

เมื่อแม่ได้ยินข่าวลือว่าเครื่องรางของวัดแห่งหนึ่งศักดิ์สิทธิ์ เธอจึงขับรถไปไกลเพื่อไปบูชามาตอนนั้นวิเวียนยังเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย

แม่ขับรถไปไกลและต้องเดินขึ้นบันไดสูงชันด้วยความยากลำบากเพื่อจะได้เครื่องรางมาบูชา

วิเวียนไม่รู้ว่าแม่ต้องเดินไปอีกไกลแค่ไหนเพราะเธอบอกวิเวียนแค่การเดินทางที่ยาวไกลและพูดว่ายิ่งเธอแสดงความจริงใจมากเท่าไหร่ความปรารถนาของเธอก็จะเป็นจริงมากขึ้นเท่านั้น ทุกสิ่งที่แม่ไปก็เพื่อทำให้วิเวียนพบกับความสุขตลอดไป...

เราเกิดมามือเปล่าในโลกใบนี้ บุญคุณที่แม่มีต่อเราจะไม่มีวันชดใช้ได้หมดในชาตินี้ ยิ่งคิดเธอยิ่งวิตกกังวลรุนแรงขึ้น เธอต้องได้เครื่องรางคืน ฉันต้องไม่ปล่อยให้คนอื่นประมูลมันไปได้

ในขณะเดียวกันเจ้าภาพก็เริ่มสั่งให้ผู้คนในงานที่โกรธแค้นอยู่ในความสงบ

“ทุกคนกรุณานั่งลงและอยู่ในความสงบ โปรดฟัง... สำหรับการประมูลครั้งนี้เราไม่ได้มีการจำกัดของที่จะบริจาคเพราะทุกอย่างขายได้หมดครับเนื่องจากเงินรายได้จากการประมูลจะนำไปบริจาคให้กับองค์กรการกุศล ดังนั้นจึงไม่สำคัญว่าของสิ่งนั้นจะเป็นอะไร ถึงยังไงของสิ่งนั้นจะยังคงมีมูลค่าสูงกว่ามูลค่าเงินเดิมอย่างมาก เอาล่ะ เรามาเริ่มการประมูลกันเลย!”

เนื่องจากการประมูลไม่เคยมีของราคาถูกอย่างเครื่องราง ทุกคนจึงรู้สึกสับสนว่าควรจะเริ่มประมูลที่เท่าไหร่ดี

หลังจากการหารือกันที่ห้องประมูลอย่างรวดเร็วเจ้าภาพประกาศว่า “เนื่องจากความปรารถนาที่มีอยู่ในเครื่องรางนั้นประเมินค่าไม่ได้ พวกคุณมีอิสระที่จะเสนอราคาได้ตามที่คุณต้องการ”

ใครจะอยากเสียเงินซื้อเครื่องรางที่เก่าคร่ำคร่ากันมันเหมือนกับการโยนเงินทิ้งลงทะเลใช่ไหม นอกจากนี้ คนนั้นอาจถูกมองว่าเป็นคนงี่เง่าแต่ถึงยังไงของชิ้นนี้ภรรยาของคุณนอร์ตันเป็นคนบริจาค อาจมีผู้ที่เริ่มประมูลเพื่อประจบเอาใจคุณนอร์ตันก็เป็นได้

เมื่อวิเวียนได้ยินราคาประมูลที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น เธอกำหมัดแน่นอย่างวิตกกังวล ฉันควรทำยังไงดีจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคนอื่นชนะการประมูล เธออดมองไปทางฟินนิคอย่างหมดหวัง

หนึ่งล้าน

เครื่องรางที่ชำรุดมีมูลค่าถึงหนึ่งล้านได้ด้วยเหรอ นี่เป็นเรื่องตลกใช่ไหม ของเก่าโทรมนั่นมีค่าไม่ถึงร้อยด้วยซ้ำ

หนึ่งล้าน... พระเจ้า มันบ้าไปแล้วกับราคาประมูลของคุณนอร์ตัน

ทุกคนต่างสงสัยเรื่องเดียวกันกัน คือ ฟินนิคเสียสติไปแล้วเหรอ เขาเพิ่งประมูลปากกาเพชรของแฟนเก่าและตอนนี้เขากำลังทุ่มเงินจำนวนมหาศาลเพื่อซื้อเครื่องรางของภรรยาตัวเอง เขาไม่รู้จะเอาเงินไปใช้ที่ไหนหรือไง

เมื่อถึงเวลานั้นผู้คนในที่นั้นเริ่มเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับวิเวียน กลายเป็นว่าตอนนี้พวกเขาพากันอิจฉาเธอขึ้นมาแทน เธอโชคดีมากที่ฟินนิครักและเอาอกเอาใจมากขนาดนี้

วิเวียนเองก็คาดไม่ถึงว่าฟินนิคจะเสนอราคาสูงเช่นนี้ตั้งแต่เริ่ม ฉันเดาว่าเขาคงกังวลจริงๆว่ามันจะถูกขายให้คนอื่น...อา เศรษฐีก็ทำแบบนี้แหละ