ความรักสีคราม นิยาย บท 1647

“คุณผู้หญิงคะ รับไว้สักช่อมั้ยคะ”

เมื่อมองดูเธอ โจอันก็รับดอกกุหลาบมาและจ่ายเงินให้กับหญิงสาว

“ซื้อมาแล้ว ก็ไม่รู้ว่าควรจะมอบให้ใคร” แม้จะคิดอยู่ แต่โจอันก็โพล่งออกมาอย่างไม่ตั้งใจ

“แน่นอนว่าคุณควรมอบให้คนที่คุณรัก” เด็กสาวตอบอย่างสบายๆ จู่ๆ คำพูดของเธอก็ทำให้โจอันรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงในใจเธอ

ตั้งแต่แรกเริ่มเธอรักผู้ชายเพียงคนเดียวเท่านั้น

ไม่ว่าเขาจะเข้าใจเธอผิดหรือทำร้ายเธออย่างไร เธอก็ยังรักเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ เป็นเพราะเธอรักเขามากจนหัวใจของเธอแตกสลาย เมื่อได้รู้ว่าเขาไม่ไว้ใจหรือไม่เข้าใจเธอ

โจอันยิ้มให้หญิงสาว "ขอบคุณนะจ๊ะ" สีที่โดดเด่นของดอกกุหลาบดูเหมือนจะทำให้หัวใจของเธอลุกเป็นไฟ

ขณะเดียวกัน ดัสตินก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้และจ้องมองดูเพดาน

เมื่อหลับตา ขนตาของเขาสั่นรัวเหมือนกระวนกระวายใจ จิตใจของเขาเต็มไปด้วยภาพของเธอ ในขณะที่หูของเขาก้องกังวานด้วยเสียงของเธอ

เมื่อเขาได้ยินเสียงเคาะประตู เขาก็หมุนเก้าอี้ออกจากประตูและนวดขมับ "เข้ามาได้"

“โย่ว นายกำลังทำอะไรอยู่ เป็นอะไรไปล่ะ แผนของนายล้มเหลวเหรอ?” ชายคนนั้นรินกาแฟให้ตัวเองหนึ่งแก้วก่อนจะนั่งลงบนโซฟาหนัง

เมื่อหันหลังเข้าหาเขา ดัสตินก็ดูเหนื่อยล้า “แล้วถ้าเป็นยังงั้นล่ะ? เธอยังคงลืมแลร์รี่ไม่ได้”

ชายคนนั้นจุดบุหรี่ให้ตัวเอง เมื่อหรี่ตาลง ดูเหมือนว่าเขาจะเพลิดเพลินกับช่วงเวลานั้น “อีกอย่าง ฉันได้ยินมาว่าแลร์รี่ชกหน้านาย อยากให้ฉันหาคนไปแก้แค้นแทนมั้ย”

ดัสตินหันกลับมา "ไม่ต้อง พูดถึงแล้ว ฉันก็อยากจะขอบคุณเขาจริงๆ ที่ต่อยฉัน”

“ดัสติน เขาทำให้นายเสียสติไปแล้วเหรอ ขอบคุณเขาอ่ะนะ ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะเอามีดแทงเขาก่อนเลย!”