ความรักสีคราม นิยาย บท 200

ดูเหมือนว่าความรู้สึกบางอย่างฝังรากลึกลงในใจและเป็นไปไม่ได้เลยที่จะปล่อยวางมันลงได้ง่ายๆ ภรรยาของเขานั่งอยู่ข้างๆตรงนี้ แต่เขายังมุ่งมั่นที่จะเอาปากกาของอีฟเวลินมาให้ได้

เบเนดิคเย้ยหยันและชูป้ายราคาของเขาขึ้นอีกครั้ง

"หนึ่งล้านสามแสน"

ไอ้คนหน้าไหว้หลังหลอก แกไม่คู่ควรกับปากกาของน้องสาวฉัน

ฟินนิคไม่ยอมแพ้เช่นกัน

"หนึ่งล้านสี่แสน"

วิเวียนนั่งคอตก เธอไม่กล้ามองหน้าฟินนิคหรือปากกาแท่งนั้น

จู่ๆ กระเป๋าของเธอก็กลายเป็นของน่าสนใจที่วิเวียนเอาแต่เพ่งมองอยู่อย่างนั้น

ทุกคนมองมาทางวิเวียนอย่างสงสัย บางคนสงสารที่เธอโดนบดบังรัศมีจากสิ่งของแทนใจระหว่างฟินนิคกับอีฟเวลิน

ตอนนี้เธอต้องรู้สึกกระอักอ่วนใจมากแค่ไหนกันนะ

วิเวียนรู้สึกหดหู่ใจ เธอก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิม

ซาเวียร์รู้สึกกังวลว่าวิเวียนอาจจะเดินออกจากงานไปเพราะสายตาที่จับจ้องมาอย่างบีบคั้นนั้นอาจดึงดูดความสนใจอันไม่พึงปรารถนามาสู่ความสัมพันธ์ของฟินนิคและวิเวียนมากขึ้นก็เป็นได้ เขาจึงรีบปลอบเธอ “อย่าห่วงไปเลยนะ วิเวียน ทุกอย่างมันเป็นเรื่องในอดีต ปากกานั่นก็แค่ความทรงจำ เรื่องสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดคือคุณเป็นภรรยาของฟินนิคอยู่ตอนนี้”

คำพูดของซาเวียร์ยิ่งทำให้วิเวียนไม่สบายใจมากขึ้นไปอีก วิเวียนถอนใจเบาๆ เกิดอะไรขึ้นกับโชคของฉันในวันนี้ ตอนแรกก็เรื่องเครื่องราง และตอนนี้ก็เรื่องปากกาหมึกซึมนั่น แล้วต่อไปจะเป็นเรื่องอะไรอีก

มันเป็นเรื่องไม่เหมาะสมหรือเปล่านะที่ชายคนหนึ่งประมูลข้าวของของคนรักในวัยเด็กต่อหน้าภรรยาของเขา ถึงแม้ว่าจะไม่เหมาะ แต่ฟินนิคคงไม่สนใจเลยสักนิด การที่ฟินนิคสู้ราคาประมูลอย่างไม่ลดละนั้นทำให้วิเวียนวางตัวลำบาก แต่ที่เธอรักเขาเพราะความจงรักภักดีที่เขามีตั้งแต่แรกไม่ใช่หรือไง

วิเวียนไม่เคยรู้สึกขัดแย้งมากขนาดนี้มาก่อนในชั่วชีวิตของเธอ เธอไม่อาจโทษฟินนิคเรื่องที่เขาอยากเก็บรักษาความทรงจำอันล้ำค่านี้ไว้

เบเนดิคชูป้ายราคาของเขาขึ้นอีกครั้ง

“หนึ่งล้านห้าแสน”

หลังจากเขาพูดจบเพียงไม่กี่วินาที ผู้ประมูลเงื้อค้อนของเขาขึ้นมา

ไม่นะ ฟินนิคไม่มีทางปล่อยให้เบเนดิคได้ในสิ่งที่เขาต้องการ ฉันต้องได้ปากกานั่น

สู้ได้ดี ฟินนิค นอร์ตัน