ความรักสีคราม นิยาย บท 199

ผู้ประมูลยิ้มแย้มเมื่อเห็นเบเนดิคกำลังเดินมาที่เวที "ยินดีต้อนรับครับ คุณมอร์ริสัน"

บรรดาสุภาพสตรี​ที่นั่งติดเวทีต่างร่วมกันเคลิ้บเคลิ้มไปกับเสน่ห์อันไร้ที่ติของเบเนดิคทันทีที่เขาขึ้นไปบนเวที

เบเนดิคเริ่มพูดขณะมองไปทางฟินนิค "ผมเชื่อว่าในยามจำเป็นเช่นนี้ เราควรให้ความสำคัญกับการช่วยเหลือคนจนเป็นอันดับแรก และการช่วยเหลือคนเหล่านั้นควรอยู่เหนือความต้องการส่วนตัวซึ่งรวมไปถึงการเก็บปากกาแท่งนี้ไว้ที่ตัวผมเองเพื่อเป็นความทรงจำให้ระลึกถึงน้องสาวผู้เป็นที่รัก ผมรู้ว่าเธอจะร่วมยินดีกับการกระทำของผมในวันนี้ ผมไม่สามารถบอกพวกคุณ​ได้ว่าผมได้รับความสงบสุขและความสบายใจมากแค่ไหนเมื่อผมตัดใจทิ้งมันไป "

เสียงปรบมือดังระเบิดอยู่ภายในห้องโถง

หลังจากเบเนดิคกลับมานั่งที่ของเขา ผู้ประมูลประกาศว่า "เอาล่ะครับทุกท่าน มาเริ่มประมูลกันเลย ขอเสนอราคาขั้นต่ำที่หนึ่งแสนบาทครับผม"

ปากกาฝังเพชรส่องประกายระยิบระยับภายใต้แสงจากหลอดไฟในห้องโถง ราวกับว่ามันจะไม่สึกหรอไปตามกาลเวลา ปลายปากกาทำด้วยทองคำบริสุทธิ์​ จึงเหมาะมากสำหรับการเซ็นเอกสารอย่างลื่นไหลไม่มีสะดุด ลองคิดดูว่ามันน่าประทับใจแค่ไหนถ้าได้เซ็นสัญญาของบริษั​ทด้วยปากกาที่เลิศหรูแท่งนี้

ผู้ชมเริ่มประมูลราคา

"หนึ่งแสน"

"หนึ่งแสนห้าหมื่น"

"สองแสน"

ดูเหมือนว่าผู้ร่วมประมูลตั้งใจกันมากที่จะได้ครอบครองปากกาหมึกซึมแท่งนี้เพราะว่านี่เป็นของชิ้นแรกที่นำมาประมูล

หมัดที่กำแน่นของฟินนิคนั้นเหงื่อไหลซิก เขาเก็บซ่อนอารมณ์​ได้ดีมาโดยตลอดจนกระทั่งทุกคนเริ่มประมูลปากกาด้วยความตื่นเต้น

มันเป็นของเขา มันต้องเป็นของเขาเท่านั้น ฟินนิคมั่นใจว่าอีฟวาลินคงผิดหวังถ้าสุดท้ายแล้ว ปากกาที่เธอรักที่สุดต้องตกไปอยู่กับคนแปลกหน้า เขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด

ก้าวต่อไปที่ไม่แน่ไม่นอนของฟินนิคทำให้ซาเวียร์​และวิเวียนหันไปมองเขา

วิเวียนตกอยู่ในสถานการณ์​ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอหวังว่าฟินนิคคงจะไม่ประมูลปากกาแท่งนั้น แต่นั่นก็อาจหมายความว่าเขาไม่ให้คุณค่า​กับความสัมพันธ์​เลย

ก่อนหน้านี้ ฟินนิคโกรธวิเวียนมากที่เธอดันไปชื่นชมสร้อยคอคริสตัลของอีฟเวลินซึ่งเขาเก็บไว้เป็นสมบัติ​ล้ำค่ามานานหลายปี ฟินนิคจะทำยังไงในตอนนี้ที่เบเนดิคกำลังขายประมูลปากกาของอีฟเวลิน

ภาพใบหน้าแสนสวยของอีฟเวลินฉายขึ้นมาในห้วงความคิดของฟินนิคซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธออยู่ตรงนั้นกำลังยิ้มน่ารักและเรียกชื่อเขาอย่างอ่อนโยนด้วยเสียงอันไพเราะของนางฟ้า "โอ้ ฟินนิค ฉันสรรหาคำพูดมาอธิบายไม่ได้เลยว่าฉันรักปากกาแท่งนี้มากแค่ไหน… "

เขารักอีฟเวลินมากกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันต้องเป็นแบบนั้นแหละ

ข้อความที่เธออ่านมาจากที่ไหนสักแห่งผุดขึ้นมาในหัวของเธอ ความตายทิ้งหัวใจให้เจ็บช้ำอย่างที่ไม่มีใครเยียวยาได้ ส่วนความรักนั้นทิ้งความทรงจำที่ใครก็ขโมยไปไม่ได้