เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ นิยาย บท 1

“เป้ยอี หลังแม่จากไป ลูกก็ไปตาม......หาเด็กคนนั้น จะไม่มีใครมาห้ามลูกอีก” แม่เฉินที่กำลังจะสิ้นลมหายใจจากโรคร้ายที่รุมเร้า ใบหน้าที่สวยงามของเธอไม่งดงามเหมือนอย่างเคย และอาการป่วยนี้กำลังจะพรากเธอไปจากใบโลกนี้ เมื่อมองไปยังลูกสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียงผู้ป่วย ดวงตาของเธอฉายแววเศร้า

มนุษย์เราต่างก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น พวกเขาจะเข้าใจในหลายสิ่งหลายอย่างก็ต่อเมื่อกำลังจะเสียมันไป แต่น่าเสียดายที่มันสายเกินไป

เฉินเป้ยอีเช็ดน้ำตาของเธอและมองไปที่แม่ด้วยรอยยิ้มที่เข้มแข็งพร้อมกับส่ายหน้า “แม่คะ หนูไม่ไปหาลูกแล้วค่ะ แต่หนูขอร้องแม่อย่าทิ้งหนูไปเลยนะคะ......”

หกปีที่แล้ว หลังจากแม่ของเธอตรวจพบว่าเป็นโรคมะเร็งได้ไม่นาน แล้วพ่อของเธอก็แยกทางกันอย่างกะทันหัน ในช่วงหลายปีมานี้สองแม่ลูกต้องพบเจอกับอะไรบ้าง มีเพียงพวกเธอเท่านั้นที่รู้

ตอนนี้ลมหายใจของแม่เฉินอ่อนลงมากแล้ว พูดแต่ละครั้งก็จะต้องใช้พลังเยอะ เธอหยุดพูดไปชั่วขณะ ก่อนที่จะพูดขึ้นอีกครั้งว่า "ไปเถอะ......ไปตามหาเขา พ่อของเด็กคนนั้น......ชื่อว่า......หนิงเส่าเฉิน......แต่......สัญญากับแม่......อย่า......เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของลูก ไปหาเขา......เฉินเป้ยอี...... สัญญากับแม่......”

แม่เฉินจับมือของเฉินเป้ยอีไว้แน่น ดูเหมือนว่าแม่เฉินกำลังออกแรงทั้งหมดในชีวิตนี้ของเธอ

"ทำไมคะ แม่" ทำไมเธอจึงเปิดเผยใบหน้าของตัวเองไม่ได้ ตั้งแต่เล็กจนโตสิ่งที่แม่ภูมิใจที่สุดในตัวเธอ ก็คือหน้าตาที่เหมือนกับแม่ของเธอ และเป็นกรรมพันธ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ไม่ใช่เหรอ

แต่หลังจากเกิดเรื่อง แม่ของเธอได้ใช้ทักษะการแต่งหน้าที่ยอดเยี่ยม เพื่อปกปิดรูปลักษณ์แท้จริง......

เป็นเวลาหกปีแล้วที่มันถูกซ่อนไว้

แต่แม่ของเธอไม่ได้ตอบ ตอนนี้มือที่เคยกุมไว้ก็หลุดออก...........

ไม่มีใครบอกเธอได้ว่าทำไมแม่ของเธอไม่ให้เปิดเผยรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเธอ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอถามแม่เป็นนัยๆอยู่หลายครั้ง แต่ทุกครั้งเธอจะถูกแม่ดุและเอาแต่พูดว่าวันหนึ่งแม่จะบอกเรื่องนี้กับเธอ

แต่......วันนี้ ก็ไม่สามารถรู้ได้แล้วใช่ไหม

คฤหาสน์สุดหรู ณ เมืองซี

หนิงเส่าเฉินที่เปิดประตูห้องหนังสือ เพราะเพิ่งเสร็จจากการประชุมทางโทรศัพท์จากต่างประเทศ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ไม่คุ้นเคย

เขาเอี้ยวตัว และมองไปทางประตู

สายตาของเขามองไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณสามสิบปีเห็นจะได้ ลักษณะใบหน้าที่จัดว่าดูดี สวมใส่แว่นตากรอบสีดำ ผิวสีเหลืองเข้ม ใส่เสื้อเชิ้ตลายสก็อตสีขาว กางเกงวอร์มสีเทาและรองเท้ากีฬาสีดำ ซึ่งรู้ได้เลยว่าเธอมาจากบ้านนอก แต่เนื้อตัวก็สะอาดสะอ้านดี

"ฉันเป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ค่ะ" เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาของเขาที่จับจ้องมา เฉินเป้ยอีจึงทักทายและแนะนำตัวด้วยความรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย

ตามข้อมูลที่เธอค้นหามาในอินเตอร์เน็ตก่อนที่จะเดินทางมา ชายคนนี้อายุเพียง 27 ปี แต่ดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าตระกูลหนิง และมีอุตสาหกรรมหลากหลายประเภทที่อยู่ในความดูแล เรียกได้ว่าสิ่งไหนที่เป็นเงินเป็นทอง พวกเขาจะคว้าไว้ทั้งหมด

และในอินเทอร์เน็ตบอกว่าหนิงเส่าเฉินเป็นไอดอลชายที่เพียบพร้อมในทุกๆด้าน ไม่ว่าหน้าตาเงินทองหรือความสามารถ ผู้หญิงธรรมดาๆอย่างเธอจะคิดไขว่คว้ามาคงเป็นไปไม่ได้ แต่......เขาผู้นี้กลับเป็นพ่อของลูกเธอ เขาผู้นี้กลับเป็นเจ้าของ “อสุจิ” ที่ให้กำเนิดลูกของเธอ

เธอรู้สึกอึ้งเมื่อเธอค้นหาชื่อเขาบนเว็บฯ และปรากฏข้อความกับข่าวมากมายออกมา！

"อืม!" หนิงเส่าเฉินละสายตาไปจากเฉินเป้ยอีเขาเดินไปทางห้องครัวชั้นล่างแล้วเปิดตู้เย็นหยิบน้ำเย็นออกมาดื่ม และตอบกลับมาเพียงคำเดียวอย่างไร้อารมณ์

ครั้งแรกที่เธอได้พบกับพ่อของลูก มันช่างแปลกหน้า และไร้ความรู้สึกจริงๆ

"คุณหนิงคะ คุณเกามาแล้วค่ะ" คนรับใช้รายงานขึ้น

"เส่าเฉินคะ" น้ำเสียงที่อ่อนโยนไพเราะดังขึ้นมา

เฉินเป้ยอีไม่มีจิตใจที่สนใจเรื่องของคนอื่น เธอเพียงแค่เหลือบไปมองต้นเสียงนั้น แต่แล้วเธอก็ตกตะลึงเมื่อเห็นใบหน้านั้น......

เธอเคยเจอผู้หญิงคนนี้มาก่อน ตอนนั้นที่โรงพยาบาลระหว่างนอนรอการผ่าตัด เธอมองออกไปข้างนอกห้องและเห็นผู้หญิงคนนี้นำขวด “อสุจิ” มาให้ แม้จะเคยเห็นเพียงแค่ครั้งเดียวแต่เธอจำได้แม่นยำ อีกทั้งผู้หญิงที่มีใบหน้างดงามแบบนี้ เธอจะลืมไปได้ยังไง

แต่ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? ยิ่งไปกว่านั้นเธอกับหนิงเส้าเฉินดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา......

หรือว่าเธอเป็นคนรักของเขา? เป็นไปไม่ได้!

ผู้หญิงคนไหนจะใช้อสุจิแฟนของตัวเองเพื่อให้ผู้หญิงคนอื่นตั้งท้องกัน？แต่......ตอนนี้ในสมองของเธอสับสนไปหมดแล้ว