ตอนที่ 23 ความถูกต้อง
ซันเตรียมรถ เพื่อมารอหญิงสาวที่ลานจอดรถ
เค้ารีบยกกระเป๋าเดินทางของเธอ เข้าไปในรถเมื่อมาถึง
"หาอะไรทานกันก่อนนะครับพี่ผมหิวแล้ว"
"ค่ะ"...เน่เน่เธอตอบ สั้นมาก เมื่อเข้ามาอยู่ในรถของเขา
ซัน..เลี้ยวรถเข้าไปในร้านอาหาร ที่ดีที่สุดเท่าที่จะหาได้ในตอนนั้นทันที
ชายหนุ่มสั่งอาหารที่ดีที่สุดของร้าน มาเต็มโต๊ะหวังจะเอาใจหญิงสาวที่มาด้วย
หมายจะทำคะแนน แต่เธอเองก็ไม่ได้อยากทานอาหารดีๆ แบบนี้สักเท่าไหร่ในเวลานี้
ถึงแม้เธอจะเริ่มคิด วิธีใช้ชีวิตแบบใหม่ได้แล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถลืม คนที่นอนอยู่เตียงคนไข้ อย่างไร้สติ อย่างแฟนหนุ่มของเธอได้
"พี่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ?"
ทำไมเงียบไป ผมเห็น"พี่นั่งเงียบตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว ?"
"ไม่สบายหรือเปล่า ?อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม?"
"เปล่าค่ะ...ไม่มีอะไร
ถ้า ซัน หิวก็ทานเถอะ
พี่ไม่เป็นไร"
"ผมบอกแล้วไง อย่าคิดมาก
สั่งสปายไหม จะได้ผ่อนคลาย"
"ไม่เป็นไรค่ะ ..พี่เหนื่อยไม่อยากดื่ม"
"เอาหน่านิดเดียว ไม่เป็นไรหรอก จะได้นอนหลับสบายนะ"
แล้วชายหนุ่มก็หันไปสั่งสปายเรด กับบริกรชายทันที โดยไม่รอคำตอบ
"ขอบคุณค่ะ"..เธอก็กล่าวขอบคุณบริกรชาย ที่รินสปายเรดเย็นๆ ส่งให้เธออย่างสุภาพ
เธอยกแก้วสปายเรดขึ้นมาดูด ผ่านหลอดพลาสติกสีขาวเล็กน้อย ตามมารยาท
"ขอบคุณนะคะ ซัน
ที่ดูแลพี่"
"พี่คิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะรับความจริงสักที พี่มาคิดทบทวนพูดของซัน เมื่อกลางวัน "
"ที่บอกให้พี่ออกไปใช้ชีวิตในแบบที่มันควรจะเป็น"
"ชีวิตพี่ก็มีแค่ คชาคนเดียว
คชา คือ คนที่พี่ต้องดูแลเขา
เพราะที่ผ่านมา เค้าดูแลพี่มาตลอด
เค้าไม่เคยทำให้พี่ต้องลำบากอะไร ตั้งแต่รู้จักกันมาหลายปี"
"พี่รู้สึกผิดมากที่ทำกับเค้าแบบนี้ ต่อไปนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
พี่ก็จะดูแลเขาตลอดไป"
เธอพูดจบก็ยกแก้วสปายเรด ขึ้นมาดูดอีกอึกใหญ่
"ซัน จะว่าอะไรไหม
ถ้าพี่จะกลับไปทำงานกลับไปรับตำแหน่งของพี่เหมือนเดิม"
เธอมองไปที่หน้าชายหนุ่มตรงหน้า ด้วยใบหน้าที่มุ่งมั่นจริงจัง
เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลย เมื่ออยู่กับเขาดูเธอนิ่งมากขณะที่พูด
ดูไม่เป็นเน่เน่คนเดิมเหมือนที่ผ่านมา
"ซัน คือ ลูกชายเจ้าของบริษัท ต้องรับตำแหน่งที่สูงกว่าพี่อยู่แล้ว และที่สำคัญที่สุดบอส คือ คนที่มีบุญคุณกับพี่"
บอสให้โอกาสพี่ จนพี่รู้สึกผิดต่อท่านมาก ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้
ระหว่างเราสองคน"
"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
พี่ขอคืนสถานะลูกชายเจ้าของบริษัท ให้กับซัน ขอให้เรื่องราวระหว่างเราจบลงเพียงแค่นี้"
พูดจบเธอหันหน้าไปมองผ่านกระจกใสของร้านอาหาร เธอมองออกไปข้างนอกร้าน โดยไม่กล้าสบตาชายหนุ่มตรงหน้า ด้วยกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนไหวกับเขาอีก
"พี่คิดดีแล้วใช่ไหมครับ ? " "ที่พูดแบบนี้ "
ชายหนุ่มถามเธอ เพื่อให้เธอคิดทบทวนคำพูดเสียใหม่
"พี่ลองทบทวนใหม่อีกครั้งได้ไหม"
"ใช่"
"พี่คิดดีแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พี่ขอคืนสถานะทุกอย่างให้กับซันนะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กฝึกงานสอนรัก