เด็กฝึกงานสอนรัก นิยาย บท 22

ตอนที่ 22 รอยยิ้ม

เนเน่เธอเองก็เก็บไว้ ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เธอเตรียมใจ เตรียมความพร้อมทั้งหมด แค่ตรงนั้น

พอมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมา เธอเองก็ไม่รู้จะรับมือยังไง ไปต่อไม่ถูกแล้ว

พอเธอเห็น ซัน เด็กฝึกงานของเธอ มาเยี่ยมเธอหยุดน้ำตาเอาไว้ไม่ได้ ปล่อยให้มันไหลออกมา ด้วยความท้อในใจ ด้วยทนมากนานเหลือเกิน

หญิงสาวตัวคนเดียวอย่างเธอ ต้องรับภาระอันยิ่งใหญ่ขนาดนี้ โดยไม่ทันตั้งตัว ทุกอย่างที่วางแผนไว้ ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด

ตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ออกเลย ในหัวมีความว่างเปล่า ไม่รู้จะไปขอความช่วยเหลือจากใครได้

มันเหมือนตัวเอง ยืนอยู่ทรามกลางคนมากมาย แต่ไม่มีใครมองมาที่เธอเลย แม้แต่คนเดียว เหมือนยืนอยู่กลางฝูงชนมากมาย แต่ไม่มีใครมองเห็นตัวเธอ

เหมือนเธอไม่มีตัวตนบนโลกใบนี้ เหมือนเธอได้ตายไปจากโลกใบนี้ไปแล้ว

เธอได้แต่รอเวลาให้ แฟนหนุ่มของเธอ ฟื้นขึ้นมา เพื่อมารับฟังเธอบ้างก็ยังดี

เป็นธรรมดาที่เธอเห็นคนที่เธอรู้จัก คนที่เป็นมากกว่าเพื่อน เขาคิดถึงเธอตอนที่เธอไม่มีใคร

เธอแทบอยากเข้าไปกอดที่ตัวเค้า เพื่อขอกำลังใจ ในตอนนี้เวลานี้ เธอเองก็ไม่ต่างกับคชาแฟนหนุ่มของเธอที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงนั่น

เธอเหมือนคนที่มีแต่ร่าง แต่ไร้สิ้นวิญญาณ ไม่สามารถสือสารกับใครได้ อยู่ตัวคนเดียว

เป็นธรรมดาที่มองเห็น ซัน เธอจะปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา มันเหมือนมีความปลอดภัย เหมือนมีแค่เค้าคนเดียวดท่านั้นในตอนนี้ที่เธอมี

เดี๋ยวก็ดีขึ้นครับพี่ อย่าคิดมากเลย ได้พักบ้างหรือเปล่า

ทานข้าวหรือยัง ออกไปหาอะไรทานหน่อยมั๊ย

ไปหาข้าวทานกัน ป่ะเดี๋ยวผมพาไป

ซัน จัดการจ้างพยาบาลพิเศษเพื่อมาเฝ้าไข้แทนเธอ

แล้วพาเธอออกจากห้องนั้นไป เพื่อเธอจะได้ผ่อนคลายบ้าง

ซัน เองรู้สึกสงสารเธอเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นสภาพเธอในตอนนี้ เธอดูซูบผอม อย่างเห็นได้ชัด

@ร้านอาหารใกล้โรงพยาบาล

พี่ดูโทรมไปนะ หาอะไรทานบ้างเถอะ อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าสั่งได้เลย

พี่รู้ตัวหรือเปล่าว่า พี่ดูแย่มาก ผมไม่อยากให้พี่เป็นแบบนี้

เดี๋ยวเป็นอะไรไปอีกคน

พี่ไม่ต้องห่วงผมจะดูแลพี่เอง

ขอบคุณนะ

เธอไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ออกจากปากของเค้า

ถึงเค้าจะยังเด็ก แต่ความคิด วิธีคิดของเค้าดูโตเป็นผู้ใหญ่มาก เค้าใส่ใจรายละเอียดทุกอย่าง จำได้ว่าเธอชอบอะไร ไม่กินอะไร

เนเน่เองพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งนิ่งให้เขาเป็นคนจัดการทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นอาหาร หรือเครื่องดื่ม

เขารู้ใจเธอเสียไปทุกอย่าง ทานข้าวเถอะพี่ค่อยว่ากัน

เด็กหนุ่มบอกให้เธอทานข้าว เมื่ออาหารพร้อม

เค้าส่งยิ้มมีเสน่ห์ออกมาให้เธอเห็น

มันทำให้คนที่อยู่ตรงหน้า แทบไม่เชื่อในตัวเอง ว่าเป็นเขาที่เธอรู้จัก เขาโตขึ้นมากดูเป็นผู้ใหญ่

งานเป็นยังไงบ้าง ที่บริษัทเป็นยังไงบ้าง มีปัญหาอะไรหรือเปล่า

ดีครับ

ไม่ต้องห่วง ไม่มีปัญหาอะไร ผมไม่ทำให้งานพี่มีปัญหาหรอก

เค้ายิ้มที่มุมปากเล็กน้อยเพื่อให้เธอสบายใจ

ขอบคุณนะคะซัน

ผมบอกแล้วไม่ต้องขอบคุณผม และไม่ต้องคิดมากด้วย

พี่มีอะไรบอกผมได้ ไม่ต้องเกรงใจ

วันนี้ทานข้าวให้อร่อยค่อยว่ากันใหม่

หญิงสาวยิ้มออกมาทั้งที่มีน้ำตาคลอ ที่ดวงตาทั้งสองข้าง

เธอดูใจชื่นขึ้นอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่ได้สบายใจแบบนี้นานหลายวันแล้ว

หญิงสาวจัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้า เป็นอาหารที่อร่อยมาก เมื่อเทียบกับวันก่อนๆ

เธอทานไปยิ้มไปด้วยความปิติ เหมือนว่าโลกกำลังหยุดหมุน แค่ตรงนี้ทุกอย่างหยุดที่เธอตอนนี้

สั่งอะไรอีกไหมครับ ชายหนุ่มถามหญิงสาวต่อหน้า ด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าเธอจะไม่อิ่ม เค้าดูเป็นห่วงเธอมาก เธอเองก็สัมผัสได้ถึงความห่วงใยของเค้าส่งมาให้

อิ่มแล้วค่ะ

พี่รู้สึกดีขึ้นแล้ว ผมก็ดีใจ

ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวผมมีงานต่อ ไว้เย็นนี้เจอกัน

เธอกลับไปที่โรงบาลเพื่อเฝ้าไข้อีก แต่เธอไม่ต้องทำเองทุกอย่างแล้ว มีพยาบาลพิเศษเฝ้าแทน

มีเวลาออกมาเดินข้างนอกบ้าง เดินไปนั่งที่ร้านกาแฟบ้าง เพื่อผ่อนคลาย เป็นวันแรกที่เธอได้เห็นบรรยากาศรอบๆ ของโรงพยาบาลแห่งนี้

หลังจากที่มาอยู่หลายวัน

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอมองไม่เห็นอะไรเลยรอบข้าง เห็นแค่ห้องสีขาว กับบรรยากาศหม่นๆ สีเทา

ไม่ได้ออกไปไหน ด้วยกลัวว่า คชาจะหาตัวไม่เจอ

ทุกอย่างตึงเครียดไปหมด วันนี้ทำไมโรงพยาบาลสวยจัง

เธอเก็บเสื้อผ้าของใช้กลับเข้าไป ที่กระเป๋าเดินทางสีชมพูใบเดิม เพื่อจะกลับไปที่คอนโด จะได้กลับไปนอนหลับ ที่เตียงนอนนุ่มๆ ผ้านวมหนาๆ

ได้อาบน้ำตามที่ตัวเองพอใจ จะได้ทำอะไรช้าๆ ลงบ้าง ไม่ต้องรีบเร่งไปเสียทุกอย่าง

ใช่ชีวิตต้องดำเนินต่อไป อย่างที่บอก ถ้าเกิดว่า คชาเค้ายังไม่ฟื้น ก็ต้องรอต่อไป อย่างน้อยเค้าก็ยังมีลมหายใจ สักวันก็ต้องฟื้นขึ้นมาได้ ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา

แพทย์ยืนยันว่า เค้า ปกติทุกอย่างการผ่าตัด เป็นไปด้วยดี แต่ที่น่าแปลกใจ คือ ทำไมเค้าถึงยังไม่ยอมลืมตาตื่นขึ้นมา แค่นั้นเอง

ถ้าเธอยังเฝ้าเค้าอยู่แบบนั้น เธอเองนั่นแหละที่จะแย่ไปอีกคน

ให้พยาบาลดูแลแทนดีแล้ว

เธอจะได้ออกไปใช้ชีวิตของเธอบ้าง

สิ่งที่ควรจะทำก็ทำไปหมดแล้ว

รอให้เค้าตื่นขึ้นมาแค่นั้นเอง ที่ทำได้ในตอนนี้

ประตูห้องถูกเปิดออกอีกครั้งในตอนค่ำ

เด็กฝึกงานหนุ่มมารับตัวเธอ อยากที่นัดไว้

ฝากด้วยนะค่ะ

เธอฝากเขาไว้กับพยาบาลพิเศษ

แล้วไม่ลืมที่จะหันหน้าไปมองที่ร่างของ คชาที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงคนไข้ อย่างหมดหวัง ไม่รู้จะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่

แล้วหันกลับมาบอกพยาบาลพิเศษที่ ซัน จ้างมาเฝ้าแทนเธอไว้ก่อนจะออกจากห้องไป