เด็กมันยั่ว BAD LOVE นิยาย INTRO - ผู้ชายเห็นแก่ตัว

Talk แพร

@คลับ

เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มท่ามกลางแสงไฟหลากสี ผู้หญิงผู้ชายที่มาในที่แห่งนี้ต่างสนุกและเมามาย ต่างกับฉันที่กำลังนั่งอมทุกข์อยู่

“ชวนฉันมานั่งดูแกอมทุกข์แบบนี้หรือไง” เสียงมินนี่เพื่อนของฉันเอ่ยถามแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มจนแสบแก้วหู

“…ฉันก็อยากจะมีความสุขอยู่หรอกนะ” ตอบแค่นั้นฉันก็ยกเหล้าขึ้นมากระดกจนหมดแก้ว

ที่ฉันต้องมาเศร้าอยู่แบบนี้ก็เพราะความรักที่ไม่รักดี ฉันดันไปเผลอใจรักผู้ชายคนหนึ่งมากๆ แต่เขากลับบอกเลิกด้วยเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น เพียงเพราะฉันยังไม่พร้อมจะมีอะไรด้วยแค่นั้น

ฉันไม่คิดว่าการที่ตัวเองยังไม่พร้อมในเรื่องแบบนั้นจะใช้มาเป็นเหตุผลบอกเลิกกันได้ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าเซ็กส์มันสำคัญมากกว่าความรู้สึกดีๆ ที่ฉันให้เขาอย่างนั้นหรอ ถึงได้เลือกจบความสัมพันธ์แบบนั้น

สายตาของฉันสำรวจมองไปรอบๆ คลับอย่างเหม่อลอย จนกระทั่งไปหยุดโฟกัสที่ชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังนั่งดื่มด้วยกันอย่างสนิทสนม

ริมฝีปากของฉันค่อยๆ ขยับเอ่ยชื่อผู้ชายคนนั้นออกมาด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด “…พี่เพิร์ท”

เขาคือผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงอย่างฉันยอมเปิดใจ ทั้งๆ ที่ฉันไม่สนใจเรื่องความรัก เขาทำลายกำแพงในใจของฉันได้แต่สุดท้ายเขาก็ทิ้งฉันให้เจ็บปวด

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความไปหาพี่เพิร์ท ใช่! ตอนนี้ฉันยังตัดใจไม่ได้ ยิ่งได้เห็นว่าเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นฉันยิ่งเจ็บ

ฉัน: ตอนนี้แพรอยู่ที่คลับเห็นพี่เพิร์ทมากับผู้หญิง ใครหรอคะ ทั้งที่เพิ่งเลิกกับแพรไปไม่กี่วันเอง มีคนใหม่เร็วจังเลยนะคะ

ฉันก้มหน้าลงพิมพ์ข้อความส่งไปยาวเหยียดในเชิงตัดพ้อ

“แพรแกจะนั่งซึมแบบนี้จริงๆ หรือไง” มินนี่ที่ทนไม่ไหวกับอารมณ์ของฉันเริ่มแสดงสีหน้าหงุดหงิด เพราะปกติฉันจะร่าเริงสนุกเวลามาดื่ม

“แกอกหักหรอ ?” มินนี่ถามอีกครั้ง ในบรรดาเพื่อนๆ ฉันยังไม่ได้บอกใครเรื่องที่มีแฟนนอกจากอลิช คิดว่าจะพาไปเปิดตัวทีเดียวเลยแต่ตอนนี้คงทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว

“…..” ฉันเม้มปากแน่นแล้วพยักหน้าตอบเพื่อน ทำเอามินนี่ถึงกับอ้าปากค้าง

“จริงดิ ? นี่แกมีแฟนเมื่อไหร่ฉันไม่รู้เลย ขวัญล่ะมันรู้ไหม” มินนี่ถามถึงเพื่อนสนิทอีกคนว่ารู้เรื่องนี้หรือเปล่า

“ฉันยังไม่ได้บอกใคร อยากจะเปิดตัวตอนที่พร้อมแต่ตอนนี้เขาทิ้งฉันไปแล้ว” ฉันก้มหน้าลงเพราะน้ำตามันจะไหลออกมาให้ได้

“แล้วทำไมไม่บอกแต่แรก ยัยแพรนะยัยแพรแกชอบมีความลับกับเพื่อนตลอดเลย”

ติ้ง~ มีแชตเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ฉันจึงรีบเปิดดูทันที

เพิร์ท: มากับใครแล้วอยู่โต๊ะไหน

เขาถามฉันเหมือนเป็นปกติ

ฉัน: แพรจะออกไปรอหน้าคลับนะ ออกมาเจอกันหน่อยได้ไหม

จะว่าฉันเป็นผู้หญิงที่โง่มากๆ ก็ได้ แต่ฉันยังอยากมีพี่เพิร์ทอยู่ในชีวิต ไม่อยากให้มันจบลงแบบนี้

“มินเดี๋ยวฉันมานะไปเข้าห้องน้ำก่อน”

“อื้อๆ รีบไปรีบมานะ” มินนี่พยักหน้า ฉันจึงลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินออกมาหน้าคลับ

ด้านหน้าคลับจะมีโต๊ะไว้สำหรับนั่ง บางคนก็มาสูบบุหรี่ตรงนั้น ฉันเห็นว่าตอนนี้ไม่มีใครจึงเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่งเพื่อรอพี่เพิร์ท ซึ่งก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะออกมาเจอหรือเปล่า

ผ่านไปประมาณห้านาทีเสียงทุ้มที่คุ้นเคยก็ทักขึ้น

“มากับใคร ?”

ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองพี่เพิร์ท ทั้งที่เป็นคนนัดเขาออกมาเองแท้ๆ แต่ทำไมพอยิ่งได้เจอหน้าใกล้ๆ มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้กัน

“แพรมากับเพื่อนค่ะ”

พี่เพิร์ทนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับฉันแล้วถามต่อ “นัดพี่ออกมาเจอมีอะไรหรือเปล่า ?”

“ไม่รู้สึกอะไรเลยจริงๆ หรอคะ ที่คบกับแพรมารักแพรบ้างหรือเปล่า แค่ไม่กี่วันทำไมถึงมีคนใหม่เร็วขนาดนั้น”

“พี่ยังไม่มีใคร”

“แล้วผู้หญิงที่มาด้วยล่ะคะ ไม่ใช่แฟนใหม่พี่เพิร์ทหรอ”

“….แค่สนุกพี่ไม่ได้จริงจัง”

คำตอบของพี่เพิร์ททำเอาฉันที่ได้ฟังถึงกับอึ้งจนแทบจะพูดอะไรไม่ออก

“พอดีชอบเสือก” อลันตอบด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก ใบหน้าหวานๆ มันช่างขัดกับแววตาที่ดุดันของเขาจริงๆ

“ยุ่ง!!” ฉันบอกไปอย่างรำคาญ ก่อนทำท่าจะเดินหนีกลับเข้ามาในคลับ

“จะไปนอนกับมันหรอ ?” ยังเดินไปได้ไม่กี่ก้าวเสียงทุ้มของอลันก็เอ่ยขึ้น ทำให้ฉันหยุดชะงัก

“นายแอบฟังงั้นหรอ”

“นี่มันที่สาธารณะ คิดว่าตอนที่พูดนั่งอยู่กับมันสองคนหรือไง”

ฉันเม้มปากแน่นให้กับน้องชายของเพื่อนสนิท ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะพูดมากและวุ่นวายถามไม่เลิกแบบนี้

“เปลี่ยนใจจากมันไปนอนห้องผมก็ได้นะ เตียงว่าง” อลันบอกเสียงเย็นแบบไม่สะทกสะท้านอะไรทั้งที่เอ่ยชวนเพื่อนของพี่สาวตัวเองไปนอนด้วย

“นายชวนผู้หญิงไปนอนด้วยแบบนี้ปกติหรอ ?”

“ก็ไม่ เพราะปกติมีคนมาเสนอตัวให้ไม่ต้องเอ่ยปาก”

“ฉันไม่ชอบเด็ก” ฉันจ้องอลันเขม็ง ส่วนอลันก็รีบตอบกลับทันควัน “แล้วบอกเมื่อไหร่ว่าจะจีบ ?”

“ผู้ชายทำไมต้องหวังแต่เรื่องแบบบนเตียงด้วย” มันเป็นคำถามที่ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมผู้ชายถึงหวังแค่เรื่องบนเตียง

อลันเงยหน้าขึ้นมามองฉัน เขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากแล้วถาม “ไม่เคย ?”

“มันเรื่องของฉัน เป็นเด็กเป็นเล็กหัดตั้งใจเรียนหนังสือไม่ใช่ทำตัวแบบนี้ ถ้าอลิชรู้คงจะผิดหวังในตัวน้องชายแบบนายแน่ๆ”

พูดจบฉันก็รีบเดินหนีไม่อยากจะคุยอะไรต่อให้มันรู้สึกหงุดหงิดใจ เขาเด็กกว่าฉันหลายปีแต่ดูเหมือนจะช่ำชองเรื่องแบบนั้น ไม่งั้นคงไม่กล้าพูดเรื่องบนเตียงกับฉันหรอก

ฉันเดินกลับมานั่งที่โต๊ะมินนี่ก็เอ่ยถามทันที “แกหายไปนานมาก กำลังจะโทรตามพอดี”

“มีคนกวนประสาทนิดหน่อยน่ะ” ฉันบอกพร้อมกับยกเหล้าดื่ม สายตามองไปที่โต๊ะของพี่เพิร์ท เขากับผู้หญิงคนนั้นกำลังนัวเนียกันอยู่

ฉันเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพราะไม่อยากให้ตัวเองเจ็บปวดไปมากกว่านี้แล้ว และฉันก็คิดได้แล้วว่าไม่ควรจะไปนอนรอที่ห้องของเขา เพราะถ้าทำแบบนั้นฉันคงเป็นผู้หญิงที่ไร้ค่ามากๆ

พี่เพิร์ทก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง ผิดแค่ตอนนี้ฉันดันไปรักผู้ชายแบบเขา หวังว่าฉันจะกลับมาเป็นแพรคนเดิมเร็วๆ ไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอแบบนี้…..