เด็กมันยั่ว BAD LOVE นิยาย บท 5

Talk แพร

แสงแดดยามเช้าสาดส่องมากระทบกับในหน้า ทำให้ฉันที่กำลังนอนหลับอยู่ค่อยๆ รู้สึกตัวปรือตาขึ้น สัมผัสแรกที่ได้รับหลังจากที่ตื่นนอนคืออาการหนักอึ้งไปทั้งหัว พยายามจะคิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน หลังจากออกมาจากห้องน้ำแล้วจำได้ว่าเจออลัน เจอพี่เพิร์ท แต่ฉันกลับไปที่โต๊ะยังไง กลับมาที่ห้องได้ยังไงแต่ก็คิดไม่ออก

“อ่า! ทำไมเตียงมันแข็งแบบนี้นะ” ฉันบ่นพึมพำก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งยกมือขึ้นมาขยี้ตา พลางมองไปรอบๆ แล้วก็ต้องตกใจ

“นะ นี่ฉันอยู่ที่ไหน”

ฉันอุทานออกมาหัวใจดวงน้อยเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เพราะในตอนนี้ฉันอยู่ในห้องของใครก็ไม่รู้ ตัวฉันนอนอยู่ที่พื้นพรมข้างๆ กับโซฟา บนโต๊ะกระจกที่วางของเล็กๆ มีชามโจ๊กวางอยู่ด้วย

พยายามคิดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นทำไมภาพมันถึงตัดไปแบบนั้น หลังจากที่ถูกอลันดึงตัวออกมาจากพี่เพิร์ทฉันก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย แต่จะว่าไปพอมองไปรอบๆ อีกครั้งก็รู้สึกคุ้นๆ กับห้องนี้ พร้อมกับคิดขึ้นมาได้

“หะ ห้องอลัน” ฉันอุทานออกมาอีกครั้งแล้วยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองอย่างตกใจสุดขีด

แกร็ก! เสียงประตูห้องเปิดออก ร่างของอลันที่แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาไม่ค่อยจะเรียบร้อยเท่าไหร่เดินออกมาจากห้อง เขาปรายตามองฉันแวบหนึ่งก่อนจะเดินไปหยิบรองเท้า

“นะ นายทำอะไรฉัน” ฉันตะเบ็งเสียงถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“คิดว่าทำอะไร ?” คำถามที่กำกวมทำให้ฉันเบิกตากว้าง

“ยะ อย่าบอกนะว่าฉัน….”

“สมอง! ถ้าทำคงไม่นอนที่พื้นแบบนั้น”

ฉันค่อยๆ เม้มปากแน่นแต่มันก็โล่งอกที่ได้ยินแบบนั้น “แล้วฉันมาอยู่ที่ห้องนายได้ยังไง ?”

“จำไม่ได้ ?”

“อะ อื้อ”

“เมื่อคืนอยากให้พากลับเอง จำไม่ได้ ?”

“ถ้าจำได้ฉันจะถามทำไมล่ะ” ฉันถามยอกย้อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน