เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 80

รูปลักษณ์ของซ่งหลิงเอ๋อร์งดงามมาก แม้ว่าเธอจะไม่สง่าผ่าเผยเหมือนใครๆ แต่แค่มองแวบเดียวก็รู้ได้ว่าเป็นหญิงสาวที่ใช้ชีวิตที่มีเกียรติมั่งคั่งและร่ำรวย และอีกทั้งอายุเพิ่มจะเข้ายี่สิบต้นๆ ก็ไปร่วมงานการแข่งขันประลองบู๊แล้ว เห็นได้ชัดว่ามันผิดปกติ

เซียวชุ่นยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด ซ่งหลิงเอ๋อร์ก็แย่งพูดแทน: “เฮียมังกร มองข้ามหัวผู้หญิงเหรอ?”

“พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น พี่หมายความว่าถ้าหากอยู่บนลานประลองบู๊แล้ว ไม่มีใครออมมือเธอเพียงเพราะว่าเธอเป็นผู้หญิงหรอกนะ” มังกรสามยิ้มแหยๆ

“ไม่ออมมือก็ดีสิ ถ้าชกบนลานประลองบู๊แล้วให้คนอื่นออมมือ จะไปสนุกอะไรละ”ซ่งหลิงเอ๋อร์ไม่คิดอย่างนั้น

มังกรสามหุบปากอย่างเชื่อฟัง

งั้นก็ได้ ไม่รู้ว่าพี่เซียวไปเจอเด็กฝึกหัดที่แข็งแกร่งแบบนี้ที่ไหน อีกทั้งยังสวยมากด้วย

ไม่รู้ว่าพี่สะใภ้รู้เรื่องนี้รึเปล่า

หมู่บ้านเสี้ยเหออยู่ไม่ไกลจากเมืองเจียงไห่มากนัก ขับรถไป 2 ชั่วโมงกว่าก็ถึงแล้ว แต่ว่าเมื่อเข้าเขตเมืองหมู่บ้านเสี้ยเหอแล้วถนนเริ่มเป็นหลุมเป็นบ่อ ทำได้เพียงขับให้ช้าลงเพราะท้องรถของซ่งหลิงเอ๋อร์ค่อนข้างต่ำ ต้องขับอย่างระมัดระวังไม่ให้เสีย

“ถ้ารู้แบบนี้น่าจะใช้รถรถออฟโรด”ซ่งหลิงเอ๋อร์พูด

“รถสีฟ้าคนนั้นของเธอหล่ะ? เซียวชุ่นเห็นว่าช่วงนี้หล่อนขับแต่รถสปอร์ต สีขาวคันนี้ เขาสงสัยจึงถามหล่อนไป

“รถคันนั้นเป็นของคุณแล้ว หนูจอดไว้ที่โรงรถแล้ว ถ้าคุณอยากจะใช้ก็ไปเอาได้เลย” ซ่งหลิงเอ๋อร์ตอบ

เซียวชุ่นรู้สึกกะทันหันเกินไป

ก็จริงนะรถก็มีแล้ว กลับไปต้องหาเวลาไปสอบใบขับขี่แล้วละ จะได้ไปไหนมาไหนได้สะดวกหน่อย

“ไอ้ห่าด้านหน้า ขับรถเป็นไหมเนี้ย?

ในขณะที่ซ่งหลิงเอ๋อร์กำลังขับช้าๆผ่านหลุม ก็มีคนในรถออฟโรดสีดำด้านหลังโผล่หัวออกมาแล้วด่าว่า

ซ่งหลิงเอ๋อร์โมโหมาก มือข้างหนึ่งถือพวงมาลัยและอีกข้างก็ชูนิ้วกลางออกไปนอกหน้าต่าง

“อั๊ยย่ะ เป็นผู้หญิงซะด้วย มิน่าล่ะทำไมขับรถช้ามาก

ผู้ชายคนขับรถออฟโรดเห็นมือขาวเนียนของซ่งหลิงเอ๋อร์แล้วหัวเราะ

“รถเธอไม่เลว แซงไปดูหน่อยสิ น่าจะเป็นสาวสวยเลยแหละ!”

ชายหนุ่มสวมหมวกแก๊ปที่นั่งข้างๆเขาพูดอย่างมีความสุข

ได้ยินอย่างนั้นก็ตื่นเต้นทันที เมื่อเห็นโอกาสก็รีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยแรงม้าเต็มกำลัง แซงรถของซ่งหลิง เบียร์ ไป และชะลอความเร็วลงที่หน้ารถของซ่งหลิงเอ๋อร์

คนที่สวมหมวกหมุดย้ำคือ หวางข่ายเจี๋ย ทันทีที่เขาแซง เขาก็เหลือบมอง ซ่งหลิง เบียร์ และเห็นเซียวชุ่นอยู่ข้างๆ

คนนั้นมันเซียวชุ่นไม่ใช่เหรอ?

เขามาที่นี่ได้อย่างไร?

“จอดก่อน เจอคนรู้จักเก่าหน่ะ” หวางข่ายเจี๋ยยิ้มอย่างร้ายๆ

ชายออฟโรดเพียงแค่ชำเลืองดู หญิงสาวคนนั้นชั่งงดงามและไร้เดียงสา พูดง่ายๆคือสวยจนตกตะลึง ในเมื่อหวางข่ายเจี๋ยบอกว่าเป็นคนรู้จัก แบบนี้ก็ง่ายละสิ แล้วรถชะลอความเร็วลงจนหยุดนิ่ง

“นี่ไม่ใช่ลูกเขยไร้ประโยชน์ของเหยาเสินหรอกหรอ? เป็นไงมาไงหล่ะ? เหยาเสินไม่เอานายแล้วหรอ? หรือว่านายแอบเหยาเสินออกมา?”

เมื่อทั้งสองคนลงจากรถ หวางข่ายเจี๋ยก็เดินเข้ามาเยาะเย้ยเขาก่อน

ครั้งก่อนที่เซียวชุ่นตอบหน้าเขา เขายังแค้นเคืองมาจนถึงทุกวันนี้ไอ้คนไร้ประโยชน์ไม่เพียงแต่แต่งงานกับเหยาเสินนางฟ้าของเขาเท่านั้น ตอนนี้ยังมีหญิงสาวงดงามนั่งอยู่ข้างๆเขาอีก มันยิ่งทำให้เขาแค้นมากขึ้นไปอีก

“ก่อนหน้าทั้งสองครั้งยังไม่พิสูจน์ให้เห็นอีกหรอว่าใครกันแน่ที่ไร้ประโยชน์?” เซียวชุ่นเหลือบมองไปที่เขาและพูดด้วยความใจเย็น

“เป็นเพราะนายโชคดีต่างหาก แค่นี้ก็เป็นบ้าแล้วเหรอ? ไม่รู้อะไรสิ้นดี ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเท่าไหร่หรือพื้นดูหนาแค่ไหน

“มีความสามารถถึงจะป่าเถื่อนได้ แต่นายยังไม่มีคุณสมบัตินั้น เซียวชุ่นเย้อหยันกลับ

หวางข่ายเจี๋ยตกตะลึง แล้วหน้าก็แดงก่ำ