เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 95

“งั้นก็ต้องดูว่าคุณมีความสามารถหรือไม่”เซียวชุ่นพูดอย่างแผ่วเบา

ซือคงเฉินพูดด้วยสีหน้าเหยเกทันที：“รนหาที่ตาย！คิดว่าเข้าใจวิชามายาของคนโกงบางส่วนก็กล้าขึ้นมาอวดเก่งแล้วหรือไง”

“สมาคมบู๊โบราณของพวกคุณชอบพูดเหลวไหลขนาดนี้เลยหรือ？รีบเริ่มเถอะ รีบๆ จะได้กินมื้อดึก”เซียวชุ่นพูดอย่างหมดความอดทน

“รนหาที่ตาย！”

ซือคงเฉินกระตุ้นความมุ่งมั่น จากนั้นตบมือออกไป หมัดเร็วที่คมเหมือนมีดฉีกออกกลางอากาศ ห่อหุ้มด้วยความโกรธมหาศาลแล้วพุ่งไปยังเซียวชุ่นอย่างดุเดือด

หมัดเร็วอันแสนดุเดือดรุนแรง！

ในใจของผู้ชมรอบลานประลองบู๊มีความคิดนี้ผุดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตามในวินาทีต่อมา มีเสียงเล็กๆ ดังขึ้นมาแบบนี้

แต่พอหมัดที่มาอย่างรวดเร็วนั้นเข้าใกล้ร่างเซียวชุ่น กลับหายไปกลางอากาศทันที

นี่……เกิดอะไรขึ้น？

ซือคงเฉินพูดด้วยใบหน้าที่ดูสงสัย

“ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็คุณฝึกฝนฝ่ามือวายุกันตร์มาจากเมืองลี่ตระกูลโจ๋วใช่ไหม？คุณเรียนจากท่านไหน？โจ๋วจือหยวน หรือว่าโจ๋วจือเหิง？”

เซียวชุ่นหัวเราะเบา ๆ

“คุณรู้จักชื่ออาจารย์ผมได้ไง？”ซือคงเฉินขมวดคิ้วพูดอย่างสงสัย

อาจารย์ของซือคงเฉินก็คือโจ๋วจือหยวนที่เซียวชุ่นพูดถึง ตอนนี้เป็นเจ้าสำนักด้านหนึ่งของสมาคมบู๊โบราณแล้ว เขาไม่ค่อยได้ย่างกรายมาที่ราบลุ่มภาคกลาง และสมาคมบู๊โบราณทำอะไรก็ลึกลับมาเสมอ เซียวชุ่นที่เป็นแค่เขยแต่งเข้าจะรู้จักพวกนี้ได้ไง？

เซียวชุ่นหัวเราะอย่างเยือกเย็น：“ช่างมันเถอะ ผมจะให้คุณรู้ว่าอะไรคือฝ่ามือวายุกันตร์ที่แท้จริง！”

เขาโบกมือไป

คมลม！

หมัดเร็วที่ดุเดือดยิ่งกว่าซือคงเฉินเมื่อกี๊ไม่รู้ว่ามากแค่ไหนตัดผ่านอากาศไปเหมือนใบมีดคม ส่งเสียงกรีดร้องที่ทำให้คนขนหัวลุก โจมตีไปยังซือคงเฉินอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ

ซือคงเฉินตกใจ ใบหน้าหม่นลง ตอนนี้จะหลบก็สายไปแล้ว กลายเป็นก๊าซขวางตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็ว

ตูม！

พลังอันยิ่งใหญ่ที่บุกหน้าเหมือนผ่าลำไผ่ระเบิดตรงหน้าเขาทันที ตุบตุบตุบ ถอยหลังไปติดๆ หลายก้าว ถึงจะยืนได้อย่างมั่นคง

สีหน้าซือคงเฉินซีดขาว เลือดในอกพุ่งออกมา ถึงแม้เขาจะสกัดกั้นการจู่โจมเมื่อกี๊ได้ แต่มันก็ครอบงำมากไปจริงๆ อวัยวะภายในของเขาดูเหมือนจะถูกทำลายเป็นเสี่ยงๆ

“คุณใช้ฝ่ามือวายุกันตร์เป็นได้ไง？”

เซียวชุ่นพูดอย่างไม่พอใจ：“ความควบแน่นกลายเป็นมีด ถึงจะเป็นคมลมที่แท้จริง”

“คุณยังอ่อนแอเกินไป ไม่อาจารย์คุณกั๊กไว้ งั้นคุณก็เรียนรู้ไม่เก่ง！”

“เหลวไหล！”ซือคงเฉินพูดอย่างเฉียบขาด

เขาฝึกบู๊กับโจ๋วจือหยวนตั้งแต่เจ็ดขวบ สิบห้าปีเต็มๆ อาจารย์ปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นลูกชาย และเขาก็เคารพอาจารย์เขาเหมือนพ่อ ช่วงเวลาที่เขาอยู่กับอาจารย์นั้นมากกว่าพ่อแท้ๆ ของตัวเองเสียอีก อาจารย์ไม่มีทางกั๊กวิชากับเขาแน่

เรียนรู้ไม่เก่ง？

นั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้ เขาเป็นคนมีพรสวรรค์ และขยันหนักกว่าคนอื่น หากแค่การต่อสู้ฝ่ามือวายุกันตร์ บางครั้งแม้แต่อาจารย์ก็ยังตามไม่ทัน

“ตอนที่คุณรับมือกับต้วนเจีย ใช้ลมคำรามท่าเก้าของฝ่ามือวายุกันตร์สินะ？งั้นผมก็จะให้คุณรู้จักลมคำรามที่แท้จริง！”

เซียวชุ่นเข้ามาทีละก้าว แล้วตบไปเบาๆ ด้วยฝ่ามือ

ซือคงเฉินรู้สึกถึงพายุเฮอริเคนอันคลุ้มคลั่งที่ถล่มลงมาบนศีรษะเหมือนภูเขาไท่ชานกดอยู่บนศีรษะทันที

บูม！ทั้งลานประลองบู๊แทบจะพังทลายลง ฝุ่นและควันคลุ้งไปทั่ว

ฝุ่นกระจายออกไป พื้นที่อยู่ไกลออกจากซือคงเฉินห้าเมตรแตะกระจุยกระจาย