เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 267

ไม่ว่าฮัดสันจะรู้สึกเป็นทุกข์มากแค่ไหน แดน วอร์เรนก็ยังคงมาเยี่ยมบริษัทของเขาในฐานะประธานของซีน่า ในฐานะเจ้าบ้านแล้ว เขาต้องต้อนรับเขาด้วยมารยาททั่วไป

ดังนั้น ฮัดสันยืนขึ้นและใส่หน้ากากแสดงรอยยิ้มทางสีหน้า จากนั้นเขาเดินไปหาแดน วอร์เรน

“คุณสละเวลาจากตารางงานที่วุ่นวายเพื่อมาเยี่ยมเรา มิสเตอร์วอร์เรน ช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่ง” ฮัดสันกล่าวอย่างสุภาพด้วยน้ำเสียงที่เป็นกลาง

แดนระเบิดหัวเราะออกมา เขามีเสียงหัวเราะที่ดังก้องและจริงใจ คนที่ไม่เข้าใจในตัวเขาคงจะคิดว่าเขาเป็นชายที่มีความกล้าและซื่อตรงคนหนึ่ง อย่างไรก็ตามภายใต้บุคลิกที่ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมาของเขา เขาเป็นชายที่ชั่วร้ายคนหนึ่งที่มีจิตใจอำมหิตเป็นอย่างมาก

“คุณช่างมีมารยาทมากเกินไปแล้ว มิสเตอร์มัวร์ ผมต้องเข้าร่วมการประชุมสาธารณะในแวดวงอุตสาหกรรมอินเตอร์เน็ตในเมืองคาเวิร์น เพราะงั้น ผมเลยแวะมาดูออฟฟิศของคุณสักหน่อย” แดนกล่าวขณะที่จับมือฮัดสันอย่างแน่น

“จริงสิ ไม่ใช่ว่าคุณได้รับเชิญเข้าร่วมประชุมหรอกเหรอ มิสเตอร์มัวร์?” แดนถามพลางแสร้งสงสัยและไม่แน่ใจ

สีหน้าของฮัดสันแข็งทื่อ เขาดึงมือกลับและกล่าวข้อเท็จจริงว่า “พักหลังนี้มีเรื่องของบริษัทมากมาย คุณควรเข้าใจผมหน่อยนะ มิสเตอร์วอร์เรน ว่าทำไมผมไม่ว่างเลย”

แดนทนไม่ได้จนต้องเย้ยหยันในใจเมื่อสังเกตเห็นแววตาที่มืดมนในดวงตาของฮัดสัน อนิจจา คนหนุ่มพวกนี้ยังอ่อนประสบการณ์มากเกินไป พวกเขาแทบจะอดทนไม่ไหวหลังจากที่ได้รับการยั่วยุเพียงเล็กน้อย

แดนที่กำลังกวาดสายตาผ่านฝูงชน เหล่หางตาผ่านโลแกนก่อนที่ท้ายที่สุดได้หยุดลงที่แจสเปอร์

“แล้วนี่คือ?”

แจสเปอร์ยืนขึ้นอย่างเบิกบานใจ เขายื่นมือออกไปอย่างสุภาพด้วยท่าทีสงบเสงี่ยม “ผม แจสเปอร์ เลน ประธานของเจดับเบิ้ลยู แคปปิตอลครับ” เขากล่าว

เจดับเบิ้ลยู แคปปิตอล!

แดนใจหาย เขาชายตามองแจสเปอร์ด้วยท่าทีขบขัน

ถ้าเขาต้องการเข้าซื้อเทอริโซน เจดับเบิลยู แคปปิตอลที่ถือหุ้นของเทอริโซนมากกว่าครึ่ง คงเป็นอุปสรรคหนึ่งที่เลี่ยงไม่ได้