เกิดใหม่:เซียนหมอหญิง นิยาย บท 10

มือที่แข็งแกร่งและทรงพลังคว้าแขนของ เจียงชิงเหยาแล้วบังคับให้นางหันศีรษะไป

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นก็พบกับใบหน้าที่งดงามทันที

หญิงคนนั้นสวมชุดสีแดง หน้าตางดงามล่มเมือง ดวงตาสีดำคลับคู่นั้นเต็มไปด้วยรังสีอำมหิต ทำให้ผู้คนสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวและหายใจแทบไม่ออก

เป็นเจียงว่าน!

ลมหายใจของเจียงชิงเหยาหยุดชะงักกระทันหัน นางกำฝ่ามือแน่น

ความริษยาฉายวาบขึ้นมาในดวงตา

ห้าปีแล้ว!

เจียงว่านที่ตายไปแล้วกลับมา ไร้ท่าทางหวาดหวั่น แต่กลับดูสง่างามและสูงส่งกว่าแต่ก่อนเสียอีก!

เพราะอะไรกัน?

หญิงคนนี้ควรคุกเข่าบนพื้น อ้อนวอนขอร้องให้ตระกูลเจียงรับนางกลับเข้ามาไม่ใช่เหรอ?

ทำไมนางถึงเย่อหยิ่งได้เหมือนเคย อีกทั้งยังมีรัศมีที่ดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมอีก?

สิ่งที่เจียงชิงเหยาอิจฉาที่สุดคือความเย่อหยิ่งที่ทำลายไม่ได้ของเจียงว่าน!

โชคดีที่เจียงว่านคิดว่านางเป็นน้องสาวของตนเองและยอมเชื่อฟังนางเสมอ

ในช่วงตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางและพี่รองร่วมมือกันกำจัดเจียงว่านทุกวิถีทาง ทำให้เจียงว่านเชื่อว่าตนเองเป็นเพียงเศษขยะ แล้วยอมยกฉายหมอเทวดาให้พี่รอง——

ตอนนี้เจียงว่านกลับมาอีกครั้งแล้วไงล่ะ? ก็ยังต้องโดนนางเล่นงานเหมือนกับในตอนนั้น

ท่านพี่!” เจียงชิงเหยาระงับความอิจฉาริษยาและความเย่อหยิ่งจองหองว้ในใจ แสร้งทำหน้าตาน่าสงสาร และพูดด้วยนัยย์ตาแดงก่ำว่า “ลูกสาวของท่านล้ำเส้นเกินไปแล้ว ทำตัวไร้มารยาทเช่นนี้ได้อย่างไร? ถ้าให้พี่รองเป็นคนอบรบสั่งสอนล่ะก็ คงจะไม่โอหังและไร้มารยาทเช่นน้แน่นอน"

“แต่ไม่เป็นไร ใครให้ข้าเป็นป้าของนางเล่า? ข้าใจกว้างและมีความอดทนมาโดยตลอด จะไม่ถือสานางอย่างแน่นอน หรือว่าเอาแบบนี้ไหม ท่านพี่ ข้าจะโบยนางสัก 50 ที แล้วจะให้ออนอกบ้านได้"

หลังจากที่เจียงชิงเหยาพูดจบ นางก็แอบส่งสายตาไปมองเจ้าเกี๊ยวลมตัวน้อย ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยชัยชนะ

นางแน่ใจว่าเจียงว่านจะฟังคำพูดของนาง อย่างไรเจียงว่านก็ไม่เคยปฏิเสธสิ่งที่นางขอเลยซักครั้ง

นางมั่นใจว่าครั้งนี้ก็เช่นกัน

ทว่า

ครู่ต่อมา

เจียงว่านยกมือขึ้นกำเส้นผมของเจียงชิงเหยา แล้วลากนาวไปที่ลำธารเล็กๆในลานบ้าน

"อ๊าย!!" เจียงชิงเหยากรีดร้อง พยายามดิ้นรนอย่างไร้ประโยชน์และพูดอย่างโกรธเคืองว่า "ท่านพี่ บ้าไปแล้วหรือไง? ท่านกำลังทำอะไรน่ะ ปล่อยข้านะ!"

เจียงว่านไม่สนใจ ยังคงจับหัวของนางแล้วกดนางลงไปในน้ำตรงๆ

เจียงชิงเหยาสำลักน้ำไปหลายครั้ง ขนาดหายใจยังหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ นางดิ้นรนสุดชีวิต น้ำไหลเข้าจมูกซึ่งทำให้นางสำลักอย่างรุนแรง

ความรู้สึกหายใจไม่ออกและความสิ้นหวังรายล้อมนาง นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเหมือนตนเองกำลังใกล้จะตาย!

น้ำที่ท่วมท้นในปากเย็นจนทำให้หัวใจแทบหยุดเต้น

ไม่นะ!

นางยังไม่อยากตาย!

ช่วยด้วย!

เจียงชิงเหยาดิ้นรนสุดชีวิต แต่ก็ไชม่ว่าอย่างไรก็ตามก็ยังดิ้นไม่หลุด

ในตอนนี้ ดวงตาของเจียงว่าน เต็มไปด้วยจิตอาฆาต นางคิดจะฆ่าเจียงชิงเหยา จริงๆ

เมื่อตอนที่เจียงชิงเหยาใกล้จะหมดสติ เจียงว่านก็กระชากผมของนาวแล้วลากนางขึ้นจากน้ำ

นาวบังคับให้เจียงชิงเหยา เงยหน้าขึ้นมองและสบตากับนาง

เมื่อพบกับใบหน้าที่เย็นชาของเจียงว่าน หัวใจของเจียงชิงเหยาก็สั่นสะท้านอย่างบ้าคลั่งด้วยความกลัวเข้ากระดูก

นางหวาดผวาจนไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกมาได้ รู้สึกเพียงแค่ว่าหัวใจเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง

นาวรู้สึกได้ชัดเจนว่าเจียงว่านแตกต่างจากเมื่อก่อน...

นางถึงขั้นรู้สึกด้วยซ้ำว่าเจียงว่านอยากจะเอาชีวิตนางจริงๆ

“ถ้าเจ้ากล้ามาแตะผมลูกสาวข้าอีก ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ!”

หลังจากพูดจบเจียงว่านก็ผลักเจียงชิงเหยาลงกับพื้นแรงๆ

ลูกทั้งสองคนคือฟางเส้นสุดท้ายของนาง!

แม้ว่าตอนนี้นางจะต้องอดทนเพื่อน้องชาย แต่นางจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องลูกของนางเด็ดขาด!

หากมาแตะต้องฟางเส้นสุดท้ายของนาง นางพร้อมจะสละตัวเองให้ล่มสลายไปพร้อมกับตระกูลเจียงทุกเมื่อ!