เกิดใหม่อีกทีบุตรีภรรยาเอกพลิกฟ้า นิยาย บท 1

ที่แคว้นเทียนหยวน

ยามนั้นเป็นเวลาเที่ยงคืนและท้องฟ้าก็ปกคลุมไปด้วยเมฆดำ ฟ้าแลบและฟ้าร้อง ดูเหมือนว่าฝนกำลังจะตกหนัก

"ฟ่อ..."

ที่นอกเมืองเทียนหยวน ในสุสานไร้ญาติแห่งหนึ่งมีเสียงที่อ่อนแรงดังขึ้นอย่างฉับพลัน จากนั้นหญิงสาวร่างเล็กและผอมบางก็ลุกขึ้นนั่ง

จิตใจของฉินเฟิงหวู่ว้าวุ่นและนางก็ตื่นขึ้นอย่างช้า ๆ สายตาของนางค่อย ๆ มองเห็นได้อย่างชัดเจนและร่างที่ไร้วิญญาณที่ปรากฏต่อสายตาของนางก็ทำให้นางตกตะลึงอีกครั้ง...นางยังมีชีวิตอยู่หรือไม่?

ทันใดนั้นนางก็รู้สึกเจ็บแปลบอยู่ในสมอง จากนั้นความทรงจำมากมายที่ไม่ใช่ความทรงจำของนางก็หลั่งไหลเข้าสู่สมองของนาง...

ในราชวงศ์เทียนหยวน มีคุณหนูคนที่ห้าผู้ไร้ประโยชน์จากตระกูลฉินนามว่าฉินเฟิงหวู่ นางเป็นบุตรสาวที่ชอบธรรม แต่นางกลับถูกรังแกเพราะนางมิอาจขัดเกลาได้ ครั้งนี้นางถูกหลอกให้ไปที่สุสานไร้ญาติและถูกทุบตีจนตาย

เพียงไม่กี่นาที เฉินเฟิงหวู่ก็ได้รับรู้ข้อมูลเหล่านี้และยืนยันเรื่องหนึ่งได้ นางเดินทางข้ามเวลา

เดิมทีนางเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลฉินซึ่งเป็นตระกูลฝึกศิลปะการต่อสู้ที่เก่าแก่ในศตวรรษที่ 22 นางเป็นทั้งแพทย์ปรุงยาและยาพิษ เป็นเพราะว่านางได้ครอบครองสมบัติในตำนาน หัวใจของเจ้าแม่หนี่วา นางจึงถูกเพื่อนสนิทและศัตรูล่อลวงและต้องถึงแก่ความตาย ดวงวิญญาณของนางมาเกิดใหม่โดยบังเอิญอย่างไม่คาดฝัน

"ไม่ต้องห่วง ข้าจะมีชีวิตที่ดีและแก้แค้นให้กับความอยุติธรรมและความอัปยศอดสูที่เจ้าเคยประสบมาก่อน!"

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็กำหมัดแน่นและพูดอย่างจริงจัง

ในเมื่อทวยเทพให้โอกาสนางเช่นนี้แล้ว นางจึงต้องฉวยโอกาสนี้ไว้ ไม่แน่ว่าในวันหนึ่งอาจมีโอกาสให้ย้อนกลับไปแก้แค้น

"ท่านพี่ หญิงไร้ประโยชน์ผู้นั้นตายแล้ว ทำไมคุณหนูรองถึงอยากให้เรามาที่นี่ล่ะ?" ขณะที่นางกำลังจะลุกขึ้น นางก็ได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งฟังดูคุ้นเคยเล็กน้อย "คุณหนูรองบอกว่าเราควรหั่นร่างนางออกเป็นแปดชิ้นและนำไปให้สัตว์ร้ายกิน เช่นนั้นเราถึงจะวางใจได้ นอกจากนี้แล้ว นายผู้เฒ่ากำลังเดินทางกลับมาจากเมืองแถบชายแดน หากเราไม่กำจัดศพ เราจะจบสิ้นถ้านายผู้เฒ่าล่วงรู้เข้า!"

นั่นคือเสียงของอีกคนหนึ่งที่ช่วยยืนยันตัวตนของสองคนนี้อีกด้วย

หวังฟู่และหวังกุ้ย ลูกสมุนของฉินเสี่ยวเยว่ผู้เป็นพี่สาวต่างมารดาของนาง ในครั้งนี้เหตุผลที่เจ้าของเดิมของร่างนี้ตายไปก็ยังเป็นแผนการของฉินเสี่ยวเยว่

ฉินเสี่ยวเยว่อิจฉาสถานะของนางในฐานะบุตรสาวผู้ชอบธรรมมาโดยตลอด ประกอบกับความจริงที่ว่าหล่อนรักเขา องค์ชายรัชทายาทแห่งราชวงศ์ปัจจุบัน หยวนเฮิงฉวนและฉินเฟิงหวู่ได้หมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่ในวัยเยาว์ หลายปีที่ผ่านมา หล่อนพยายามจะฆ่านางอยู่หลายครั้ง ถึงกระนั้นนายผู้เฒ่าของตระกูลฉินผู้ซึ่งเป็นปู่แท้ ๆ ของร่างนี้ยังรักนางมากเสียด้วย ฉินเสี่ยวเยว่ไม่พบโอกาสใด ๆ หล่อนจึงทำได้เพียงทำให้นางอับอายอยู่ลับ ๆ

ครั้งนี้เป็นเพราะนายผู้เฒ่าไปที่เมืองแถบชายแดนเพื่อทำเรื่องบางประการ ดังนั้นแผนของฉินเสี่ยวเยว่จึงลุล่วงและได้สังหารเจ้าของเดิมของร่างนี้

ฉินเฟิงหวู่กลั้นหายใจและแสร้งทำเป็นตายแต่นางก็คิดหาวิธีรับมืออย่างรวดเร็ว ร่างกายนี้อ่อนแอเกินไปจริง ๆ แม้ว่าท่านปู่จอมตระหนี่จะรักนางมาก แต่นางกลับถูกรังแกเพราะนิสัยที่ขี้ขลาดของนางเอง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่เพียงแต่พี่น้องต่างมารดาของนางจะรังแกนางเท่านั้น แม้กระทั่งคนรับใช้ของตระกูลฉินก็มักจะรังแกนางด้วย ส่งผลให้ร่างกายของนางเสียสมดุลและอ่อนแอมาก

แม้ว่าหวังฟู่และหวังกุ้ยจะเป็นเพียงนักต่อสู้ที่ฝีมือธรรมดา แต่ด้วยรูปลักษณ์ปัจจุบันของนาง นางคงเสียเปรียบหากต่อสู้กับพวกเขาแบบตัวต่อตัว

ฝีเท้าของหนานหนานค่อย ๆ ใกล้เข้ามาและฉินเฟิงหวู่ก็ยังมีทางออกอยู่ในใจของนาง "ท่านพี่ นางอยู่ที่นี่!"

น้ำเสียงที่มีความน่ารังเกียจเล็กน้อยดังก้องอยู่ในหูของนางและจากนั้นนางก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดในร่างกายราวกับว่านางถูกเตะ

ทันใดนั้นนางก็ลืมตาซึ่งเต็มไปด้วยความมุ่งหมายที่จะฆ่า นางกระโดดขึ้นมาและเตะเข้าที่ส่วนสำคัญของหวังกุ้ย

"อ๊า!"

หวังกุ้ยส่งเสียงกรีดร้องยามปกป้องส่วนสำคัญของตนและล้มลงกับพื้นโดยกลิ้งไปมาอย่างเจ็บปวด

ฉินเฟิงหวู่เคลื่อนไหวเร็วมากจนหวังฟู่ซึ่งยังอยู่ห่างออกไปไม่มีเวลาได้ตอบโต้ เมื่อเขากลับมาได้สติ ร่างเล็กบางก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

"คนโง่ผู้นั้น ฉินเสี่ยวเยว่ นางอยากฆ่าข้าเหรอ? ฝันไปเถอะ!"

นางรวดเร็วมากจนเตะส่วนสำคัญของหวังฟู่ในคราวเดียว

"เจ้ามันไร้ค่า! เจ้าประเมินตัวเองสูงเกินไป!"

การตอบโต้ของหวังฟู่ไม่ชักช้า เขาเอื้อมมือออกไปและต้องการคว้าข้อเท้าของฉินเฟิงหวู่ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยการดูถูกและการเหยียดหยาม

กริชในมือของนางพุ่งออกมาและพุ่งตรงผ่านเข้าไปที่หน้าผากของหวังกุ้ยโดยทิ้งรูที่เต็มไปด้วยเลือดไว้บนหน้าผากของเขา

นางเก็บตำลึงเงินจากคนทั้งสองไว้ในกระเป๋าใส่เงินและมุ่งหน้าไปยังเมืองเทียนหยวน ในเมื่อนางได้ครอบครองร่างนี้ นางจึงต้องสะสางหนี้บางส่วน

ทันทีที่นางก้าวไปได้สองสามก้าว นางก็รู้สึกถึงความมุ่งหมายอันแรงกล้าที่จะสังหาร จากนั้นจู่ ๆ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งมายืนอยู่เบื้องหน้านาง

คนเหล่านั้นล้วนสวมเสื้อผ้าและหน้ากากสีดำ จึงไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ได้ชัดเจน ฉินเฟิงหวู่ไม่สามารถมองผ่านรัศมีของพวกเขาได้เลย รัศมีแห่งการสังหารที่แผ่ไปทั่วท้องฟ้ายืนยันกับนางได้ในทันทีว่าคนเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ

"เขาอยู่ที่ไหน?"

ราวกับว่าพวกเขาไม่เห็นฉินเฟิงหวู่ คนเหล่านั้นมองไปยังคนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำและพูดด้วยโทนเสียงต่ำ ๆ

เห็นได้ชัดว่าเป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่ฉินเฟิงหวู่

"ท่านอาจารย์ เขาวิ่งมาทางนี้ เขาควรจะซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่ง"

อีกคนพูดด้วยความเคารพ และสายตาของเขาจับจ้องไปที่ฉินเฟิงหวู่

"แม่นางน้อย เจ้าเห็นชายผู้หนึ่งมาที่นี่เมื่อครู่นี้หรือไม่?"

เขาก้าวเข้ามาหาฉินเฟิงหวู่ทีละก้าวพร้อมกับน้ำเสียงที่คุกคามของเขา

"ข้าไม่เห็นชายสักคน แต่ข้าเห็นศพมากมาย ข้าไม่รู้ว่าศพไหนที่เจ้ากำลังตามหาอยู่" ฉินเฟิงหวู่ดูเฉยเมย แต่นางกำลังคิดหาวิธีหลบหนี นางไม่ได้โง่พอที่จะคิดว่าชายชุดดำพวกนี้จะปล่อยนางไปง่าย ๆ เช่นนี้

"เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าไม่เห็น?"

มีคนกดดันถามฉินเฟิงหวู่ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งหมายที่จะฆ่าซึ่งทำให้นางรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก