เกิดใหม่: อย่าเย็นชากับข้า นิยาย บท 8

ชิงเหอบอกกล่าวกับซูโม่หว่านว่าพระชายารองอีกท่านหนึ่ง ก็คือบุตรสาวฮูหยินเอกจากจวนเสนาบดีฝ่ายซ้าย

ซูโม่หว่านรู้สึกประหลาดใจ

เธอรู้จักเสิ่นมู่เยวี่ยคนนี้ นางเป็นคุณหนูใหญ่บุตรสาวฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี เย่อหยิ่งทะนงตนจนเหมือนนกยูงตัวหนึ่ง แต่กลับเต็มใจที่จะเป็นอนุคนอื่น?!

เสน่ห์ของมู่หรงจิ่ง มากมายขนาดนี้เลยเชียวเหรอ?

ชิงเหอที่อยู่ข้างๆ เห็นนางจมอยู่ในความคิดอีกครั้ง  ก็เรียกนางว่า "คุณหนูรองซู ท่านหิวแล้วใช่หรือไม่เพคะ? "

"ไม่ ข้าไม่หิว" ซูโม่หว่านยิ้ม "ข้าเพียงแต่รู้สึกสงสัย ว่ามู่หรงจิ่งคิดจะทำอันใดกับข้าถึงได้กักตัวข้าไว้ที่นี่"

และในตอนนี้เอง ก็มีเสียงตำหนิว่ากล่าวเสียงหนึ่งดังแว่วจากนอกหน้าต่าง

“บังอาจ! เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงเอ่ยพระนามต้องห้ามของท่านอ๋องโดยตรงเช่นนี้! ”

เป็นเสียงของหญิงสาว และเป็นหญิงสาวที่ไม่ได้มาดีอีกซะด้วย

หญิงสาวในชุดแต่งงานสีแดงเลือดหมูคนหนึ่งก้าวข้ามธรณีประตู เดินเข้ามาด้วยพลังอำนาจที่ไม่ธรรมดา ด้านหลังของนางมีสาวใช้ที่สวมชุดกระโปรงสีเขียวเดินอกผายเชิดหน้าตามมาด้วยอีกสองคน 

ซูโม่หว่านได้ยินเพียงชื่อ แต่ไม่เคยเจอตัวมาก่อน

ทว่าดูจากความหรูหราฟุ้งเฟ้อนี้แล้ว คาดว่าคงจะเป็นเสิ่นมู่เยวี่ยแน่นอน

ซูโม่หว่านยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวใดๆ

“ไยพระชายารองเสิ่นไม่รออยู่ที่ห้องหอวิ่งมาถึงสถานที่เงียบเหงาเช่นนี้เล่า? ”

เสิ่นมู่เยวี่ยเพิกเฉยต่อคำพูดของนาง สะบัดแขนเสื้อแล้วนั่งลงตรงหน้าโต๊ะน้ำชาเพียงตัวเดียวในห้องอย่างเชื่องช้า แล้วกล่าววาจาประชดประชันว่า "ได้ยินท่านอ๋องตรัสว่าน้องซูป่วย กระทั่งจะโผล่หน้าไปในงานมงคลสมรสก็มิอาจทำได้ ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก! พี่สาวอย่างข้าจึงต้องแวะมาเยี่ยมน้องซูเสียหน่อย ว่าร่างกายอ่อนแอบอบบางเช่นนั้นจริงหรือไม่ แต่ดูจากตอนนี้ ก็ไม่เห็นจะป่วยเลยแม้แต่น้อย ก็ดูกระปรี้กระเปร่าอยู่เลยนี่"

ซูโม่หว่านยิ้มเย้ยหยันในใจ

นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ก็คิดจะรังแกเธอแล้ว?

คิดว่าเธอเป็นลูกพลับนิ่มรังแกได้ง่ายๆ ?