กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 98

หลินกั๋วอัน？

เขามาอยู่ที่นี่ได้ไง？

หลินซินเหยียนเปิดประตูรถออกอย่างรวดเร็ว ตอนลงจากรถก็เหมือนจะคิดอะไรได้ หันไปมองจงจิ่งห้าว“คุณกลับไปเถอะ ฉันกลัวแม่ฉันเห็นคุณแล้วจะไม่พอใจ”

จงจิ่งห้าวก็มองเห็นคนตรงหน้า ก่อนหน้านี้เป็นเขาที่ขอหย่า จวงจื่อจิ่นจึงไม่ชอบเขาและก็ไม่คิดจะยกโทษให้

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้หลินกั๋วอันก็อยู่ เขาปรากฏตัวก็น่าจะไม่เหมาะสม

เขาตอบไปเบาๆ สายตามองไปที่ตัวเด็กสาวในอ้อมแขนจวงจื่อจิ่น ผมสีดำสนิทนั้นมัดเป็นเปียสองข้าง หน้าเล็กๆที่ขาวสะอาด คิ้วที่โค้งนิดๆกับดวงตาคู่นั้นที่ดูมีชีวิตชีวา เหมือนกับตุ๊กตาที่ถูกแกะสลักอย่างประณีต ท่าทางนั้นน่ารักสุดๆ

สายตาของเขาย้ายไปที่หลินซินเหยียน มือก็จับพวงมาลัยไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว

ต้องยอมรับว่า ลูกสองคนของเธอนั้นคลอดออกมาได้ดีมาก

ลูกชายฉลาด ส่วนลูกสาวก็น่ารักอย่างนี้

“โชคชะตาของคุณก็ไม่แย่เกินไป”ถึงแม้จะถูกพ่อทิ้ง แต่ก็ยังมีแม่ ตอนนี้ก็ยังมีลูกสองคนที่น่ารัก

“อะไร？”หลินซินเหยียนมองเขาอย่างงงงวย

ไม่เข้าใจความหมายของคำพูดเขาในทันที

จงจิ่งห้าวยื่นมือจับเส้นผมที่บังตรงคิ้วของเธอ แล้วทัดไว้ที่หลังหูของเธอ“ไม่มีอะไร ไปเถอะ”

หลินซินเหยียนตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้า“ฉันไปแล้วนะ”

เธอปิดประตูรถแล้วรีบเดินไปทางจวงจื่อจิ่น ดึงหลินกั๋วอันที่กำลังพัวพันกับเธอออกมา แล้วขวางอยู่ตรงหน้าเธอ จ้องหลินกั๋วอันด้วยความโกรธ“คุณมาทำอะไร？”

“เหยียนเหยียน”หลินกั๋วอันมองลูก สองมือที่อยู่ข้างลำตัว รวบเข้ามา“พ่อผิดไปแล้ว”

หกปีก่อนบริษัทเกิดเรื่อง หลินหยู่หานหอบเงินหนีไป ส่วนเสิ่นซิ่วฉิงที่ทำร้ายคนอื่น ตอนนี้ยังถูกขังอยู่ข้างใน

ตอนที่เขาเผชิญกับความยากลำบาก ก็มีลูกสาวคนนี้ที่เขาไม่สนใจมาตลอดช่วยเขา

ถูกหรือผิดนั้นหลินซินเหยียนไม่อยากไปสืบหาความจริงจากเขาแล้ว อยู่อย่างสงบหลังจากปล่อยวาง“ต่อไปอย่ามารบกวนพวกเราอีก”

พูดจบเธอก็อุ้มลูกชายขึ้นมา จวงจื่อจิ่นก็อุ้มหลินลุ่ยซีไว้ในอ้อมแขน

หลินกั๋วอันตามขึ้นมา“เหยียนเหยียน”

“ถ้าคุณยังมายุ่งกับพวกเราอีก ฉันจะแจ้งความแล้ว？”หลินซินเหยียนมีใบหน้าเย็นชา

หลินกั๋วอันมองหลินซีเฉินที่อยู่ในอ้อมแขนเธอ ตาแดงหน่อยๆ“นี่ลูกของลูกเหรอ？”

“ใช่”หลินซินเหยียนพูดอย่างทนไม่ไหว

“หน้าตาดีมาก เหมือนลูกเลย”หลินกั๋วอันเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ “พ่อไม่ได้หมายความอย่างอื่น แค่วันนี้เห็นแม่ลูก...”

พูดไปเขาก็มองจวงจื่อจิ่น“พ่อเพิ่งรู้ว่าพวกลูกกลับมาแล้ว มีอะไรก็หาพ่อได้ตลอดนะ”

เขาหยิบนามบัตรหนึ่งใบออกมาจากกระเป๋า ยื่นให้หลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนไม่รับ

หลินกั๋วอันดูอึดอัดใจอย่างเห็นได้ชัด“เอ่อ ถือว่าพ่อเป็นเพื่อน ถ้ามีประโยชน์ก็ไปหาพ่อถึงที่ได้ไง？”

หลินซินเหยียนมองเขา

หลายปีมานี้เขาแก่ขึ้นมาก จอนทั้งสองข้างเป็นสีขาว ปีนั้นเธอไปอย่างกะทันหัน และก็ไม่รู้ว่าความลำบากในตอนนั้นเขาผ่านไปได้อย่างไร

หลินซินเหยียนยื่นมือไปรับมา

หลินกั๋วอันยิ้ม แล้วถอยไปอีกด้านเปิดทางให้หลินซินเหยียนออกไป

การกระทำของเขาดูต่ำต้อยมาก เหมือนกับเด็กที่ทำผิด แค่อยากจะกลับคืนมาอย่างระมัดระวัง

ถ้าบอกว่าไม่รู้สึกเลย คงจะโกหก

นี่คือพ่อของเธอ พ่อที่ให้กำเนิด

ในร่างกายของเธอมีเลือดอันเดียวกับเขาไหลเวียนอยู่

“เสแสร้ง”จวงจื่อจิ่นดึงหลินซินเหยียนมา“ไปเถอะ อย่าโดนการแสดงของเขาหลอกเลย”

สำหรับหลินกั๋วอัน จวงจื่อจิ่นมีแต่ความแค้น

ไม่มีทางยกโทษให้

หลินซินเหยียนหันไปอย่างเศร้าใจหน่อยๆ ตามจวงจื่อจิ่นกลับไป

เข้าไปในตึก หลินซินเหยียนถามว่า“แม่เจอเขาได้อย่างไร？”