จงจิ่งห้าวไม่อยากจะสนใจท่าทางอยากรู้ของซูจ้าน สั่งเสียลูกสาวสองสามคำ ก็กลับเข้าบ้านไป
จงเหยียนซีติดต่อกวนจิ้งได้แล้ว จึงรีบซื้อตั๋วเครื่องบิน
นั่งอยู่บนเครื่องบิน กวนจิ้งยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“เหยียนซี หนูรีบร้อนจะพาฉันไปไหน?”
จงเหยียนซีก้มหน้ากำลังดูมือถือ ที่อยู่ที่กู้เสียนส่งมา เธอไม่ได้เงยหน้า ก็พูดว่า“ถึงที่แล้วคุณก็จะรู้เอง”
“ช่างลึกลับจริงๆ”กวนจิ้งเอนกาย ถามเรียบๆว่า“ถ้าอย่างนั้น หนูบอกฉันว่า เป็นเรื่องดี หรือว่าเรื่องร้าย”
จงเหยียนซีครุ่นคิด“เป็นเรื่องดี.......แต่ก็ไม่ดีทั้งหมด และก็เป็นเรื่องร้าย.......”
“ตกลงเป็นเรื่องดี หรือว่าเรื่องร้าย?หนูพูดให้ชัดเจนหน่อย”กวนจิ้งนั่งตัวตรง “ทำไมหนูพูดจากอ้ำๆอึ้งๆ”
“หนูไม่ได้อ้ำๆอึ้งๆ ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไร หนูคิดว่าให้โจทก์เป็นคนพูดกับคุณจะดูกว่า”ไม่ว่าอย่างไร เรื่องนี้ เธอไม่ใช่คนในเกม และหลายๆเรื่องก็ไม่ค่อยจะชัดเจนนัก ดังนั้นเธอคิดว่าให้พวกเขาเจอหน้ากันแล้วค่อยคุยกันจะดีกว่า
เวลานี้เธอไม่ควรจะต้องพูดมากเกินไป
กวนจิ้งโบกไม้โบกมือ“ช่างมันเถอะ หนูสามารถรู้เบอร์โทรนี้ น่าจะผ่านการรับรู้ของพ่อหนูมาแล้วอย่างแน่นอน น่าจะมีเรื่องอะไร ไม่เช่นนั้นเขาก็คงไม่เอาเบอร์นี้ให้หนู ”
จงเหยียนซีมองดูเขา พูดอย่างเศร้าสร้อยเล็กน้อย“ลุงกวน ชาตินี้ คุณมีเรื่องอะไรที่ลืมยากไหม?”
กวนจิ้งหรี่ตาครึ่งหนึ่ง ย้อนนึกถึงครึ่งชีวิตหน้าของตัวเอง เนิ่นนานจึงกล่าวว่า“เรื่องที่ลืมยากไม่มี เรื่องเสียใจนั้นมี”
“เสียใจอะไร?”จงเหยียนซีถาม
กวนจิ้งลากเสียงยาว“ผู้หญิงคนหนึ่ง”
“ผู้หญิงที่คุณชอบหรือ?”เธอถามต่อ
กวนจิ้งหยุดลงในเวลานี้“ห้ามอยากรู้เรื่องของผู้ใหญ่”
จงเหยียนซีเบะปาก“หนูก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว”
“ในสายตาของพ่อแม่หนู หนูยังเป็นเด็ก”กวนจิ้งห่มผ้าห่ม “ฉันจะนอนแล้ว”
จงเหยียนซีไม่กวนเขา
เมื่อเครื่องบินลงจอด พวกเขาลงเครื่องแล้ว ก็เห็นกู้เสียนยืนรออยู่ตรงประตูทางออกเพื่อรอรับคน
“ผมอยู่นี่”เขากลัวว่าจงเหยียนซีจะมองไม่เห็นมือที่ตัวเองชูขึ้นมาโบกให้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม