เกิดใหม่ยุค80 กุลสตรีอย่างข้าจะพารวยเอง นิยาย บท 118

เซวียหลิงฟังแล้วก็รู้สึกว่าดี ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ “ที่แพงไหม? พี่อาหู่น่าจะเคยสอบถามมาแล้ว?”

เมื่อวานฟังจากถ้อยคำอาหู่ เหมือนเขาจะมีการตรวจสอบและแผนการเบื้องต้นแล้ว

บ้านเขาอยู่ไม่ไกลจากริมแม่น้ำ ก่อนหน้านี้มีที่ดินสิบไร่ตรงนั้น เดาว่าอาจจะรู้อยู่บ้าง

เฉิงเทียนหยวนตอบ “ไม่แพง อาหู่ชอบที่ดินผืนที่ห่างจากริมแม่น้ำระยะหนึ่ง อยู่บริเวณเขตแดนติดต่อกับเวนคืนที่ดิน ได้ยินว่าเจ้าของที่ดินผืนนั้นมีที่หลายไร่ น่าเสียดายที่ไม่ถูกเวนคืนที่ ไม่ได้รับโอกาสดีๆ ร้องไห้คร่ำครวญอยู่หลายวัน อาหู่บอกเขาว่าให้ขายสี่ร้อยหยวน อีกฝ่ายก็ตอบตกลงทันที”

“เร็วขนาดนี้เชียว?” เซวียหลิงนึกถึงท่าทางเร่งรีบของอาหู่ ก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

เฉิงเทียนหยวนพูดขึ้น “หลังจากฉันกับเขาถูกใจที่ดินแล้ว อาหู่ก็พาฉันตรงไปที่บ้านคนนั้น พูดคุยไม่กี่ประโยค เขาก็ตกลงกับเขาเลย คนคนนั้นอยู่ในคณะกรรมการชุมชนเดียวกับเขา คุ้นเคยกันมาก”

เซวียหลิงถามอีก “พี่อาหู่ตั้งใจจะดำเนินการเรื่องนี้เมื่อไร? เขามีเงินทุนเท่าไร?”

เฉิงเทียนหยวนตอบ “เขาบอกว่าก่อนหน้านี้เขาขายที่ดินไปบางส่วน รวมกับขับรถทางไกลเกือบทุกวันในช่วงนี้ ถึงสิ้นปีน่าจะมีสองพันกว่าหยวน เขาบอกว่าเขาขับรถได้เงินมาไม่น้อย หลังจากเปิดร้านนี้แล้ว อยากให้เฉินหมินมาช่วยเขาดูร้าน”

“ได้ที่ดินแล้ว มีเวลาว่างเราค่อยมาปรึกษากันอีกครั้งว่าจะทำยังไง” เซวียหลิงพูด

ยังไงก็เป็นการลงทุนครั้งใหญ่ และเป็นการลงทุนระยะยาว ต้องเตรียมการให้ดี เร่งรีบไม่ได้

เฉิงเทียนหยวนหัวเราะเสียงทุ้ม “อาหู่ตั้งใจว่าจะเตรียมการให้เสร็จก่อนปีใหม่ เขาบอกอีกว่า หลังปีใหม่เขาจะรับสมัครคนงาน แป๊บเดียวคนงานก็จะมา เพื่อซื้อของและของใช้ชีวิตประจำวันต่างๆ ต้องรีบทำเงินก่อน”

เซวียหลิงนับนิ้ว แล้วพูดอย่างประหลาดใจ “อีกสี่สิบกว่าวันก่อนปีใหม่! ทำทันเหรอ?”

เฉิงเทียนหยวนตอบ “อาหู่บอกว่าคืนนี้กินอิ่มแล้ว เขาจะพาเฉินหมินไปบ้านเรา ปรึกษากับเราก่อน ถ้าตกลงกันเรียบร้อย ก็จะลงทุนทันที”

“โอเค” เซวียหลิงพยักหน้า

บ้านเช่ามีผู้ใหญ่สองคนอยู่ด้วย กวาดบ้านสะอาดทุกพื้นที่

พวกเขาเพิ่งมาถึงบ้าน พ่อเฉิงและแม่เฉิงก็รีบเอาอาหารมาเสิร์ฟ ไม่ต้องกินด้วยความลำบากเหมือนแต่ก่อนแล้ว จึงกินกันอิ่มอย่างรวดเร็ว

“อาหยวน! เสี่ยวเซวีย!” ข้างนอกมีคนตะโกนเรียก

เฉิงเทียนหยวนรีบเดินออกไป รับอาหู่และเฉินหมินเข้ามา

ไม่รู้ว่าข้างนอกหิมะเริ่มตกเมื่อไร หิมะตกไม่เบาด้วย ร่างทั้งสองปกคลุมไปด้วยหิมะชั้นหนา

พวกเขาทักทายพ่อเฉิงและแม่เฉิงอย่างมีมารยาท

พ่อเฉิงรีบพูดขึ้น “รีบขึ้นข้างบนไปทำตัวให้อุ่นและดื่มน้ำ! เดี๋ยวหนาวจนเป็นหวัดเอา!”

เฉิงเทียนหยวนนำพวกเขาขึ้นไปชั้นบน แล้วอธิบายว่า “ชั้นสองมีห้องรับแขกเล็กๆ พวกคุณรีบตามผมมา”

อาหู่เห็นว่าชั้นล่างมีแค่ผู้ใหญ่สองคน ก็พูดขึ้น “งั้นเราไม่เกรงใจแล้วนะ!”

เซวียหลิงรออยู่ห้องรับแขกชั้นบน เห็นพวกเขาตัวเปียกชื้นกัน ก็รีบเข้าห้องไปหยิบฮีตเตอร์ ให้พวกเขานั่งล้อมเป่ามัน

อาหู่ส่งเสียง “ว้าว” แล้วเอ่ยชม “เครื่องนี้นำเข้าแน่เลยใช่ไหม? ดูตัวอักษรพวกนี้สิ เป็นภาษาอังกฤษหมดเลย! แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นของชั้นดี”

เซวียหลิงยิ้มแล้วอธิบาย “พ่อแม่ฉันส่งมาจากเมืองหลวง เครื่องหนึ่งให้พ่อแม่สามีฉัน อีกเครื่องให้เราสองคน”

อาหู่ควักบุหรี่ออกมา โยนให้เฉินหมินหนึ่งมวน

เฉินหมินรีบห้ามเขา แล้วพูดเสียงทุ้ม “อาหยวนไม่สูบบุหรี่ เสี่ยวเซวียเป็นคนมีการศึกษา คงไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ เราไม่สูบกันดีกว่า!”

อาหู่ได้ยิน ก็เก็บกล่องไม้ขีดกลับไปอย่างอายๆ

เซวียหลิงเทน้ำร้อนให้พวกเขาสองแก้ว ยิ้มแล้วพูดขึ้น “อบอุ่นร่างกายก่อน นี่ชาที่พ่อแม่ฉันให้มาค่ะ”