เกิดใหม่ยุค80 กุลสตรีอย่างข้าจะพารวยเอง นิยาย บท 119

เซวียหลิงหัวเราะเบาๆ แล้วพูดขึ้น “เรื่องนี้พี่อาหู่ไม่ต้องเป็นห่วง เราวางแผนว่าจะใช้เงินห้าพันหยวนเป็นเงินทุน”

อาหู่กับเฉินหมินอ้าปากค้างกันหมด!

ห้าพันหยวน?! นั่นมันจำนวนเงินมหาศาล!

เฉิงเทียนหยวนยิ้ม มองไปที่เซวียหลิงด้วยสายตาภูมิใจ

“หลักๆ ภรรยาฉันเป็นคนหาเงิน เธอแปลหนังสือต่างประเทศให้สำนักพิมพ์เมืองหลวง หาเงินได้เยอะ แต่ก็ลำบากมาก”

อาหู่มองจ้องเซวียหลิง แล้วหัวเราะฮ่าๆ

“เสี่ยวเซวียคือวีรสตรีจริงๆ! สุดยอดมาก!”

เซวียหลิงหัวเราะชอบใจ โบกมือปัดแล้วพูดขึ้น “ไม่หรอกค่ะ เราปรึกษากันต่อดีกว่า! เมื่อกี้พี่หยวนนับจำนวนอิฐ คำนวณราคาแล้ว ประมาณการแล้วว่าสร้างที่ใหญ่ขนาดนี้ต้องใช้หนึ่งพันกว่าหยวน”

เฉินหมินพูดเสียงทุ้ม “ถ้าเป็นสินค้าสำหรับสี่ร้าน ก็ต้องใช้สามสี่พันหยวน”

อาหู่ลูบหน้า แล้วพูดขึ้น “รวมทั้งหมดแล้ว ยังไงก็ต้องใช้เพิ่มประมาณหนึ่งพันหยวน”

เซวียหลิงยิ้มแล้วพูดขึ้น “พี่อาหู่ลงทุนสองพัน เราลงทุนห้าพัน รวมเป็นเจ็ดพัน เบื้องต้นคาดว่าน่าจะพอ”

อาหู่รีบพูดขึ้น “สิ้นปีฉันมีโบนัสอยู่บ้าง สิ้นปีขับรถทางไกลได้เงินดีมาก ฉันน่าจะรวมมาได้อีกหลายร้อยหยวน”

“ไม่รีบ” เฉิงเทียนหยวนพูดขึ้น “เราใช้เจ็ดพันแบบประหยัดก่อน ไม่พอค่อยหาอีก”

เฉินหมินก็พูดขึ้น “ประหยัดทั้งหมดนั่นแหละ ใช้ให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้”

เฉิงเทียนหยวนคิด แล้วพูดขึ้น “พรุ่งนี้เราจะหาเวลา วางแผนที่ดินผืนนั้น วาดโครงร่าง จากนั้นจะได้ให้ซือฝู่ซื้ออิฐมาสร้าง”

“เรื่องนี้ฉันจัดการเอง” อาหู่พูด “ฉันรู้จักแซ่หลิวคนหนึ่ง เขาทำงานก่อสร้างแบบนี้แหละ ฉันจะไปหาเขา เรารู้จักกัน คงไม่คิดฉันแพงหรอก ลูกน้องเขาเยอะมาก ฉันจะให้เขาเรียกมา รีบสร้างร้านค้าให้เราเร็วๆ!”

“มีคนรู้จักก็ดีมากเลยค่ะ” เซวียหลิงพูด “งั้นเรื่องนี้ก็ให้พี่อาหู่จัดการ!”

“ไว้ใจฉันได้!” อาหู่ตบหน้าอก

เฉินหมินมองไปที่เฉิงเทียนหยวน แล้วพูดเสียงทุ้ม “สิ้นปีสินค้าจะแน่นมาก นายจะได้สินค้าไหม? นายสนิทมาก น่าจะไม่มีปัญหาใช่ไหม?”

เฉิงเทียนหยวนกดเสียงต่ำ “ไม่มีปัญหา ฉันจะไปสั่งสินค้ากับเถ้าแก่แต่ละคนก่อน”

อาหู่สัมผัสบุหรี่ แล้วแอบดม

“ภาพรวมเราปรึกษากันแล้ว อาหยวน เสี่ยวเซวีย ยังไงก็เป็นธุรกิจแรกที่เราร่วมงานกัน บางอย่างก็ต้องพูดออกมาตรงๆ จะได้ไม่กระอักกระอ่วนในภายหลัง พวกเธอสองคนเป็นผู้มีพระคุณกับฉัน และเป็นเพื่อนเฉินหมินด้วย ฉันคนนี้ขอร้องแค่อย่างเดียวคือ——ความสามัคคีจะพากันร่ำรวย!”

เซวียหลิงยิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉันก็คิดแบบนี้ค่ะ เราเอามิตรภาพไว้อันดับแรก หาเงินไว้อันดับที่สอง!”

“ฮ่าๆๆ!” ทุกคนต่างหัวเราะกัน

เฉิงเทียนหยวนมองไปที่เซวียหลิง แล้วแอบทำมือเป็นตัวเลข

เซวียหลิงพยักหน้า แล้วพูดขึ้น “พี่อาหู่ พี่อาหมิน พวกคุณออกสองพัน เราออกห้าพัน ลงทุนตกลงกันตามนี้ ต่อไปทุกคนจะรู้เรื่องการจดบัญชีอย่างละเอียด อะไรที่ไม่คิดเล็กคิดน้อยได้ก็ทำ ความสามัคคีจะพากันร่ำรวย ร้านค้านี้เราสองสามีภรรยาครอบครองหกสิบเปอร์เซ็นต์ พวกคุณคนละยี่สิบเปอร์เซ็นต์ พวกคุณโอเคไหม?”

อาหู่หรี่ตานับ แล้วยิ้มอายๆ

“นี่มันน่าเกรงใจมากนะ! เสี่ยวเซวีย เงินเราครอบครองประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์เอง”

เซวียหลิงส่ายหน้าเบาๆ แล้วอธิบาย “ฉันทำงานยุ่ง นอกจากออกเงินลงทุน ก็อาจจะไม่ได้ช่วยอะไรมาก ร้านค้านี้หลักๆ แล้วพวกคุณกับพี่หยวนเป็นคนทำ อาจจะมีพ่อแม่สามีฉันไปช่วยบ้าง เราอาจจะได้ลงแรงน้อย ก็เลยออกเงินเพิ่มขึ้นหน่อย”

“ไม่ๆ ……” เฉินหมินรีบพูดขึ้น “ฉันครอบครองแค่สิบเปอร์เซ็นต์ก็พอแล้ว! ฉันออกแรงไม่มีปัญหาแน่นอน! ฉันยังไม่มีครอบครัว ที่บ้านก็เล็ก ถึงตอนนั้นฉันจะย้ายเข้าไปอยู่ ดูแลร้านได้ในภายหลัง!”