เล่ห์รักมาเฟีย นิยาย บท 7

บทที่ 6

รุ่งเช้าพัชชาก็เตรียมตัวทำงานบ้านหลังจากที่สอบถามรายละเอียดจากป้านวลเรียบร้อย วันนี้เธอต้องขึ้นไปทำความสะอาดห้องของนายท่าน

"ห้องไหนก่อนดีเนี่ย" เด็กสาวพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเริ่มที่ห้องนายท่านเป็นห้องแรก พัชชาปัดกวาดเช็ดถูไปเรื่อยๆ มีบ้างที่เธอแอบมองรูปที่ผนังห้อง ส่วนมากจะเป็นรูปนายท่านกับนายหญิง ไม่ค่อยมีรูปของลูกชายทั้งสอง จะมีก็มีแต่รูปตอนเด็ก

"หล่อแต่เด็กเลยนะเนี่ย" เธอหยิบรูปของลีวายที่นั่งบนชิงช้าใบหน้านิ่งๆ เธอวางรูปลงที่เดิม ก่อนจะหิ้วถังไม้กวาดและไม้ถูพื้นไปยังอีกห้อง ดวงตากลมโตกวาดมองรอบๆห้องเพื่อเช็คว่าเจ้าของห้องไม่อยู่ ก่อนจะเดินเข้าไปทำความสะอาดตามปกติ

"ไปไหนของเขานะ" ปากเล็กๆพึมพำ เธอไม่เห็นเขาสองวันแล้วแต่ป้านวลบอกนายใหญ่ไม่ได้ออกไปไหนนี่นา พัชชาปัดกวาดเช็ดถูไปเรื่อยๆ พลันสายตาก็ไปสะดุดกับอะไรบางอย่างในลิ้นชักตู้เสื้อผ้าที่โผล่พ้นออกมาด้านนอก เธอเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะหยิบมันออกมาเพื่อเก็บให้เข้าที่

"เอ๋? ของผู้หญิงนี่นา หรือว่าของผู้ชาย" มือบางชูกางเกงในผู้หญิงสีแดงเข้ม พลิกไปพลิกมาอย่างพินิจ มันเหมือนของเธอเลยแต่ใหญ่กว่าและนุ่มมากๆด้วย ยี่ห้อดีแน่ๆ

"ทำอะไร!!" เด็กสาวสะดุ้งอย่างตกใจจนเผลอปล่อยแพนตี้ล่วงหล่นลงพื้น ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อเห็นหน้าผู้มาใหม่

"ละ...ลุง เอ่อ คือหนู..เอ่อ" กลายเป็นติดอ่างไปเสียดื้อๆ รู้สึกกลัวคนตรงหน้า ใบหน้านิ่งขรึมของเขาทำเอาดวงใจน้อยๆของเธอหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม

"ฉันถามว่าทำอะไร!!!" ร่างสูงก้าวเข้ามาหยิบกางเกงในของตัวเองก่อนจะเก็บมันเข้าลิ้นชัก ใบหน้าคมบูดบึ้งอย่างไม่พอใจเด็กสาว

"คะ..คือหนูแค่จะเก็บ.."

"ไม่ต้องมายุ่งกับของส่วนตัวของฉัน!"

"แต่นั่นมันเกงในผู้หญิงนะคะ..เอ๋? หรือว่าคุณลุงเป็นโรคจิต! ชอบดมเกงในผู้หญิง!!" พััชชาตะโกนเสียงดังลั่นห้อง เบิกตากว้างอย่างตกใจ ขาเรียวยาวก้าวถอยหลังอัตโนมัติ เขาต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ มือบางกำไม้กวาดในมือไว้แน่น

"มึงจะบ้าหรอ!!" ลีวายสบถอย่างหัวเสีย อย่างเขานี่นะโรคจิต ใบหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอาย ไม่เคยมีใครได้เห็นของส่วนตัวเขานอกจากป้านวลเป็นของสงวนเขาก็ว่าได้

"ก็ลุงมีเกงในผู้หญิงนี่คะ ไม่ใช่โรคจิตแล้วจะเป็นอะไร! เฮือก!" เธอถอยกรูดเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้เด็กสาว

"ทำไม การที่กูจะใส่เกงในผู้หญิงมันแปลกนักหรือไง!!" แปลกตรงไหน มันใส่สบายเขาก็แค่อยากใส่แค่นั้น ให้ตายเถอะ! เสียหน้ามาเฟียชะมัด -_

"กะ..ก็.."

"มึงหุบปาก! แล้วออกจากห้องไปได้แล้ว!" เขาชี้ไปยังประตูเพื่อให้เธอออกไป

"แต่หนูยังทำไม่เสร็จ...." สายตาดุๆ ทำให้พัชชารีบจ้ำอ้าวออกจากห้องอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ลืมเอาที่ทำความสะอาดออกมาด้วย

"อึ๋ยย~ ถ้าลุงไม่ได้โรคจิต แล้วทำไม....อย่าบอกนะว่าลุงเป็นเกย์! อุ๊บ" เธอโพล่งออกมาเสียงดังก่อนจะรีบปิดปากอย่างรวดเร็วเกรงว่าคนในห้องจะได้ยิน พัชชาลูบแขนตัวเองเมื่อรู้สึกขนลุกก่อนจะรีบไปทำความสะอาดอีกห้องทันที

"อึ๋ย~ ขนลุกไม่หายเลย" พัชชาเดินบ่นมาตามทาง ก่อนจะไปนั่งในครัว

"เป็นอะไรอ่ะพัช" กิ๊กหันมาถามพัชชาที่นั่งทำหน้าหวาดผวา เหมือนขยะแขยงอะไรสักอย่าง

"นั่นสิ" กุ๊กวางผักที่กำลังล้างก่อนจะหันมาถามเด็กสาว