เล่ห์สวาท นิยาย บท 4

เธอยืนลังเลว่าจะทำอะไรให้เขากินดี เพราะไม่รู้ว่าเขาทานรสชาติแบบไหน สรุปว่าทำอาหารง่ายๆ เป็นต้มจืดไก่กับฟัก ผัดผักรวมกับกุ้งสด ไข่เจียวหมูสับกรอบๆ แล้วก็น้ำพริกกุ้งผักกับผักลวก เธอเห็นมีพวกข้าวโพดอ่อนหวานๆ กระหล่ำปลีแรวมถึงถั่วฟักยาวเลยเอามาลวกกินกับน้ำพริก เพราะอาหารจืดหมดคงไม่มีรสชาติ ทำน้ำพริกกุ้งผัดเผ็ดๆ อีกอย่างรสชาติคงพอตัดกันได้

นราวดีจัดโต๊ะอาหารเสร็จก็มายืนมองร่างสูงที่นอนยืดขาไปกับโซฟา ดูเหมือนโซฟาจะเล็กลงไปถนัดตาเมื่อร่างสูงๆ ของเขาขึ้นไปนอน อัครัฐเป็นผู้ชายที่สูงมาก เขาสูงเกือบสองร้อยเซนติเมตร

“พี่เก้าคะ พี่เก้า”

เธอสะกิดเขาเบาๆ ก่อนจะเม้มปาก ปลุกเขาแบบนี้เป็นการรบกวนหรือเปล่าหนอ เธอเลยคิดว่าจะปล่อยให้เขาตื่นเอง

“ว้าย! อุ๊ย!”

เธอทำท่าจะหมุนร่างหนี เขาก็คว้ามือของเธอเอาไว้ กระตุกแค่ครั้งเดียวร่างเธอร่วงลงไปทาบทับอกแกร่งของเขา

นราวดีตาโต ใบหน้าของเธออยู่ห่างกับเขาเพียงแค่คืบ ลมหายใจเป่ารดกันรุนแรงเหลือเกิน

“คะ... คือหนูนาจะมาปลุกให้พี่เก้าไปกินข้าวค่ะ”

เธอกระซิบบอกเขา ไม่กล้าพูดเสียงดัง แทบไม่กล้าหายใจเลยด้วยซ้ำ

“ทำอะไรกิน”

เขาเอ่ยถาม เลื่อนมือไปลูบแผ่นหลังของเธอก่อนจะโอบกอดเอาไว้

เธอหายใจไม่ทั่วท้อง แต่แขนขาอ่อนเปลี้ยเพลียแรงไปหมด มือดันอกว้างของเขาเอาไว้ หลบสายตาเป็นพัลวัน

“ทะ... ทำหลายอย่างค่ะ ไม่รู้จะถูกปากพี่เก้าหรือเปล่า”

“น่าจะถูกปากนะ”

เขามองปากอวบอิ่มของเธอ เธอเผลอเลียริมฝีปากตัวเองโดยสัญชาตญาณ

เขาครางเสียงหนักๆ ก่อนจะขยับใบหน้าขึ้นมาหา นิดเดียวปากของเขาก็สัมผัสกับปากของเธอ

เธอยั่วเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ...

นราวดีอ้าปากค้างในขณะที่เขาบดปากย้ำๆ ดูดปากเธอทั้งด้านบนและด้านล่าง

ร่างสูงพลิกร่างเธอลงนอนเบียดบนโซฟา หัวใจของเธอเต้นแรงไม่เป็นส่ำ

“พี่เก้าคะ เดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดค่ะ”

เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง เขาชะงัก และยอมปล่อยเธอแต่โดยดี

เธอหายใจไม่ทั่วท้อง รีบตะเกียกตะกายลงจากโซฟาทันที เดินตัวปลิวไปที่โต๊ะอาหาร ตักข้าวให้เขามือไม้สั่นระริกไปหมด

ร่างสูงทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆ กับคนที่นั่งลงหลังจากตักข้าวให้เขา

เธอเหลือบมองเขาตักกับข้าวเข้าปาก แอบลุ้นว่าเขาจะถูกปากไหม แต่เห็นเขาชะงักเล็กน้อยขณะเคี้ยวและไม่พูดอะไร แต่สีหน้าพึงพอใจ แล้วตักชิมไปเสียทุกจานเธอก็โล่งใจที่เขาโอเคกับอาหารพื้นๆ ที่เธอทำ

“อร่อย”

“คะ?”

เธอเงยหน้าขึ้น ก่อนจะยิ้มกริ่ม เมื่อเขาชมแม้จะสั้นได้ใจความแต่ให้ความรู้สึกดีอย่างประหลาด

เธอจัดการเก็บจานชามไปล้าง และเดินออกมามองคนที่ยังปักหลักอยู่ในห้องของเธอตาปริบๆ

“พี่เก้าจะกลับแล้วเหรอคะ”