“ค่ะ”
เธอรับคำเพราะไม่อยากจะเถียงอะไรกับเขาอีก เพียงดาราคิดว่าเธอจะตั้งใจทำงานของตัวเองให้ดีที่สุด เขาจะได้ไม่พูดจาดูถูกอะไรเธออีก
“นี่คุณเพียง คุณพิมพ์งานผิดเยอะเลยนะ”
คนที่มายืนพูดอยู่เหนือศรีษะนำเอกสารที่เธอพิมพ์ผิดตกหล่นมาให้ดู
เพียงดาราเกร็งเมื่อเจ้านายมายืนค้ำหัวเธออยู่ แถมยังมีท่าทีคล้ายโอบกอดมาทั้งตัว เธอขยับตัวทำท่าจะหันขึ้นไปตอบเขาก็ก้มหน้าลงมาพอดิบพอดี
“อุ๊ย!” แก้มสาวถูกหอมเข้าเต็มๆ
“ผมเอางานมาให้คุณแก้ไม่ใช่ให้คุณยื่นแก้มมาให้ผมหอม”
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ทันระวัง คุณก็ขยับออกไปหน่อยได้ไหมคะ” เธอพยายามจะหนีแต่หนีไม่พ้น
“คุณพิมพ์งานผิดเยอะ”
เขาพูดย้ำ เพียงดาราอยากจะเถียงใจจะขาด เขาเล่นใช้งานเธอหัวไม่ได้วางหางไม่ได้เว้น เธอก็เลยไม่มีสมาธิพิมพ์งานให้เขาน่ะสิ
เขาแกล้ง เธอรู้!!!
“เดี๋ยวฉันแก้ให้ค่ะ”
“ทำผิดเยอะแบบนี้หักเงินเดือนดีไหม”
เขาก้มลงมากระซิบ เพียงดาราขนลุกซู่ สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดอยู่ข้างแก้ม
เขาเห็นท่าทีเกร็งๆ กลัวๆ ของเธอก็ยกยิ้มมุมปาก
“ผมหิวแล้ว เราออกไปกินข้าวกันดีกว่า”
“ฉันขอไปกินข้าวที่โรงอาหารของบริษัทนะคะ”
“ไม่ได้”
“ทำไมล่ะคะ”
เธอพยายามดึงมือหนีอุ้งมือใหญ่ที่รั้งให้เธอเดินตามออกจากห้องทำงาน
“ผมไม่อยากไปกินข้าวคนเดียว คุณต้องไปกินเป็นเพื่อนผม”
คำตอบของเขาทำให้เธออ้าปากค้าง ก่อนนะโดนลากหัวซุนออกไปจากที่ทำงาน เธอพยายามดึงมือหนีแต่เขาจับมือของเธอไปหนีบเอาไว้ใต้รักแร้ ลากไปที่รถจนสำเร็จ
วันนี้เขาไม่มีคนขับรถ เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาขับรถด้วยตัวเอง
“ยังเจ็บอยู่ไหม”
“คะ?”
เธอทำหน้างงกับประโยคของเขา พอสบตาก็หน้าแดง เขาคงไม่ถามอะไรลามกแบบนั้นใช่ไหม แต่ประโยคถัดมาของเขาทำให้เพียงดาราหน้าแดงหนักกว่าเก่า
“ครั้งแรกก็แบบนี้ละคุณ พอต่อไปก็ชินไปเอง คุณคงไม่หวังเก็บแต้มหรอกนะ”
“คะ?” เธอทำหน้างงอีก เก็บแต้มอะไรของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เลขาหน้าหวานกับท่านประธานมาดเข้ม