เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 27

Rhyya: ลูกสาวคุณพ่อยะค่ะ

สองพ่อลูกต่างส่งข้อความหากันอย่างเป็นสุข โดยเฉพาะคนเป็นลูก จ้องหน้าจอไปก็ยิ้มไปด้วย ใจอยากไปหาพ่อเร็วๆ จะได้กอด ถ้าไม่ติดว่ามีข้อตกลงกับสามีขี้สั่ง ป่านนี้คงได้นอนคุยกับพ่อแล้ว

“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้หน้าจออย่างนี้ คงไม่ได้คุยกับผู้ชายหรอกนะครับคุณหนูย้า”

อารมณ์กำลังดีๆ พอเสียงนี้ดังอยู่ด้านหลัง ถึงกับหน้าบึ้ง รีบลาพ่อแล้วหันไปมองด้วยความไม่เข้าใจ ว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก ก่อนหน้าก็ยังดีๆ อยู่

“ใช่ มีอะไรมั้ย”

เลยตอบด้วยสีหน้าท้าทาย พร้อมยักคิ้วให้ด้วย

“แรดได้แม่หรือได้ใครกันล่ะ”

หรัญญ์ส่งสายตาดูหมิ่นอย่างไม่ปิดบัง ถึงกับชักสีหน้าไม่ดีใส่ทันที

“หมายความว่ายังไง”

“ต้องให้อธิบายด้วยเหรอ ในเมื่อผัวมาเห็นเมียคุยกับผู้ชาย แล้วยิ้มหน้าบานอย่างนี้ ไม่ให้คิดว่ามีชู้แล้วจะให้คิดไปทางไหนล่ะ”

“คุณไม่มีสิทธิ์มาใช้คำว่าชู้กับฉัน เพราะคุณเองก็รู้ว่าเราแต่งงานกันเพราะอะไร”

“เพราะผมอยากได้หุ้นพ่อคุณ มีคุณพ่วงมาเป็นรางวัล ทั้งๆ ที่ผมก็รู้ ว่าเป็นเดนคนอื่น และจนป่านนี้ ผมก็ยังทำใจให้กินคุณไม่ลงน่ะเหรอ”

“ถ้าคิดว่าฉันไม่ดีพอ จะหย่าก็ได้นี่ วันนี้เลยมั้ยล่ะ”

“พอมีเศรษฐีมาทำท่าว่าชอบเข้าหน่อย ใจกล้าถึงขนาดจะหย่าเชียว”

“เหมือนคำว่าผัว คุณไม่มีสิทธิ์ใช้นะ ในเมื่อคุณบอกเองว่าทำใจให้กินฉันไม่ลงเองนี่”

“ลงไม่ คุณก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียผม ใช้นามสกุลผม อยู่บ้านผม คุณจึงไม่มีสิทธิ์จะชายหูชายตาหรือให้ท่าผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นผัวเก่า หรือคนที่คิดจะคว้ามาทำผัวใหม่ ท่องเอาไว้ว่าคุณไม่มีสิทธิ์”

“มีหรือไม่มี ฉันจะเป็นคนตัดสินใจเอง ที่ฉันยอมทุกวันนี้ อย่าคิดว่าไม่มีทางเลือกหรือไม่มีทางไปนะ เพราะฉันยังไม่อยากเลือกหรือไม่อยากไปต่างหาก จำเอาไว้ด้วย ว่าถ้าฉันได้ตัดสินใจแล้ว ใครหน้าไหนก็ห้ามไม่อยู่”

จ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง แล้วเดินหนีด้วยความอารมณ์เสีย อุตส่าห์มานั่งรับลมเย็นๆ ดันได้อะไรร้อนๆ แทน หวังว่าน้ำในจากุซชี่คงจะช่วยได้กระมัง

“อยู่นี่เอง ป้าก็ให้เด็กตามหาอยู่”

แต่เข้าบ้านมา วันดีก็เดินออกจากประตูครัวทักทายก่อน นั่นทำให้แปลกใจไม่น้อยกับท่าทีเป็นมิตรมากกว่าเดิม

“ย้าไปเดินเล่นมาค่ะ คุณป้าวันมีอะไรคะ”

พยายามปรับน้ำเสียงให้ปกติสุด ถึงแม้จะทำได้ยาก เพราะอารมณ์เสียอยู่

“ไม่มีอะไรมากหรอก ป้าแค่จะมาถามว่า พรุ่งนี้อยากกินอะไรเป็นมื้อเช้า”

ความจริงวันดีชอบใจในตัวหลานสะใภ้ ที่คอยช่วยจัดแจงเรื่องเสิร์ฟแขกมากกว่า แต่ไม่อยากบอก เลยแสดงความเอื้ออาทรในรูปแบบอื่นแทน

“คุณป้าวันทำอะไร ย้าก็กินได้หมดค่ะ เพราะคุณป้าทำอาหารอร่อยค่ะ”

“ป้าคิดไม่ออกว่าจะทำอะไรดี เลยจะมาถามคนกินดีกว่า”

“ย้าว่าต้องรอถามหลานชายคุณป้าวันดีกว่าค่ะ เผื่อย้าจะอยากกินอะไรไม่ตรงกับใจเขา แล้วจะยุ่งค่ะ”