เมียไร้รัก เด็กชายจอมพล
พีเจ...
"ไอ้ไทด์??" ผมมองคนเข้ามาใหม่ที่ไม่เจอหน้ามาสองปีด้วยความตกใจ แต่ที่ทำให้ผมตกใจมากกว่าก็คือเด็กน้อยในอ้อมแขนที่มันอุ้มเข้ามาอายุน่าจะประมาณหนึ่งขวบกว่าๆ ผมเดาว่าเด็กคนนี้อาจจะเป็นลูกของมันกับเมษาแต่มีบางอย่างทำให้ผมสะดุดใจเกี่ยวกับชื่อของเด็กคนนี้
"ใช่ฉันเอง"
"แล้วนั่น....ลูกของมึงเหรอ"
"อื้มลูกชายของฉันเอง แกชื่อจอมพล"
"จอม..พล งั้นเหรอ??" ผมเอ่ยชื่อนี้ที่หายไปจากความทรงจำของผมนานมาก
"อื้มใช่ลูกชายของฉันเองแกอายุได้หนึ่งขวบกับสองเดือน"
ผมถึงกับพูดไม่ออกเพราะชื่อนี้ผมจำได้เป็นอย่างดีว่าย่าเคยพูดกับผมแล้วก็เมษาว่าถ้าเราสองคนมีลูกชายให้ตั้งชื่อว่าจอมพลถ้ามีลูกสาวให้ตั้งชื่อว่าพอใจย่าให้เหตุผลว่าชื่อทั้งสองชื่อนี้มีความหมายเพราะตัวอักษรของทั้งสองชื่อมันตรงกับชื่อของผม พีเจ พอใจ จอมพล แต่ผมไม่คิดว่าเมษาจะเอาชื่อนี่มาตั้งชื่อให้ลูกชายของเธอกับไอ้ไทด์ไทด์
"ปะ ป๊าาาา ปะ ป๊าาาาา" เสียงเรียกของเด็กน้อยทำให้ผมหลุดจากความคิดผมมองแกด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก ความรู้สึกมันเหมือนกับตอนที่ผมเจอน้องพอใจครั้งแรก เด็กชายตัวน้อยส่งเสียงเรียกปะป๊าปะป๊าแต่แทนที่แกจะหันหน้าเข้าหาพ่อของตัวเองนั่นก็คือไอ้ไทด์แต่เปล่าเลยแกเรียกปะป๊าพร้อมกับจ้องผมตาไม่กะพริบแกอ้าแขนออกเหมือนกับว่าจะให้ผมอุ้ม
"แกคงอยากให้นายอุ้ม นายจะลองอุ้มหน่อยไหม"
"กูอุ้มได้เหรอ"
"ได้ดิทำไมจะอุ้มไม่ได้ อ่ะ" ไอ้ไทด์เดินมาแล้วยื่นลูกของมันมาให้ผมอุ้มแต่ผมยังลังเลใจว่าจะอุ้มดีไหมแต่แล้วความลังเลใจของผมก็หมดไปเมื่อเห็นสายตาของเด็กน้อยที่มองผมอย่างไม่วางตาแววตาไร้เดียงสาของแกทำให้ผมต้องรีบรับแกมาอุ้มและเพียงแค่ผมได้สัมผัสได้แตะต้องตัวเด็กน้อยความรู้สึกรักและผูกพันก็ก่อตัวขึ้นอย่างประหลาดอย่างไม่น่าเชื่อ ผมก้มลงมองหน้าแกแกยิ้มให้ผมรอยยิ้มของแกเหมือนเมษาไม่มีผิดผมมองหน้าเด็กหน้อยอย่างพิจารณาพร้อมกับตั้งข้อสังเกตว่าทำไมจอมพลถึงไม่มีส่วนไหนคล้ายไอ้ไทด์เลยแม้แต่จุดเดียวทั้งที่เป็นพ่อลูกกัน
"ทำไมลูกมึงถึงไม่มีส่วนไหนคล้ายมึงเลย"
"หึ ถ้าเหมือนฉันก็แปลกแล้วล่ะ" ถึงมันพูดเบาแต่ผมก็ได้ยิน
"มึงหมายความว่าไง"
"เอ่อ ฉันหมายความว่าจอมพลแกอาจจะได้แม่มาเยอะก็ได้ก็เลยไม่เหมือนฉัน"
"อืมน่าจะใช่"ผมตอบพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยมันคงไม่แปลกที่ลูกจะคล้ายแค่ฝั่งใดฝั่งหนึ่ง
"ดูท่าทางแกจะชอบนายนะ ดูสิกอดคอแน่นไม่ปล่อยเลย ปกติจอมพลจะไม่ยอมเข้าหาใครง่ายๆ"
"ปะป๊าาาาา" เสียงเด็กน้อยผมว่าปะป๊าอีกแล้ว
"ทำไมจอมพลเรียกฉันว่าปะป๊า"
"ก็ไม่แปลก"
"มึงว่าไงนะ"
"เปล่าไม่มีอะไร แกคงอยากได้แกเป็นปะปป๊ามั้ง ถ้าเกิดแกจะเรียกนายว่าปะป๊านายจะยอมให้เรียกหรือเปล่า" ผมไม่เข้าใจว่าไอ้ไทด์มันต้องการอะไรกันแน่ทำไมมันถึงพูดแบบนี้มีอย่างที่ไหนที่พ่อจะยอมให้ลูกตัวเองเรียกคนอื่นว่าปะป๊าซึ่งคนอื่นที่ว่าก็คือผมที่ผัวเก่าของเมียมัน
"ดูดู" จู่ๆจอมพลก็ชี้ไปที่โต๊ะทำงานของผมผมก็เลยพาแกเดินมา
"ดู ตูน ตูน ตูน" แกชี้ไปที่แลปท็อปที่ผมเปิดงานค้างไว้
"ลูกมึงว่าอะไรกูไม่เข้าใจ"
"แกอยากดูการ์ตูน"
"อ่อ"
ผมเปิดการ์ตูนให้จอมพลดูแกดูไปหัวเราะไปแล้วก็คอยชี้ให้ผมเป็นเพื่อนจนผมอดยิ้มออกมาไม่ได้แกเป็นเด็กน่ารักไม่งอแงเลยถ้าแกเป็นลูกของผมกับเมษาผมคงมีความสุขมากกว่านี้ จนสักพักเสียงหัวเราะก็เงียบไปพอผมก้มหน้าลงไปดูปรากฏว่าแกหลับไปแล้วหลับคาตักผมเลย
"เห้อบทจะหลับก็หลับได้ง่ายๆเลยนะเจ้าลูกชาย นี่นายรู้มั้ยตั้งแต่ขึ้นเครื่องจนลงจากเครื่องตาจอมพลไม่ยอมหลับเลยเอาแต่งอแง แต่พออยู่กับนายแกหลัยปุ๋ยเลย" ผมมองเด็กน้อยที่นอนหลับอยู่บนตักอย่างเอ็นดูก่อนจะถามว่ามันกลับมาทำไม
"เอ่อ แล้วนี่มึงกลับมาไทยมีธุระอะไรหรือเปล่า" อันที่จริงผมอยากถามถึงเมษากับน้องพอใจแต่ผมไม่กล้าเพราะตอนนี้เมษากับมันแต่งงานกันแล้ว
"ที่ฉันกลับมาฉันไม่ได้มีธุระอะไรหรอกแต่เมษาน่ะมี"
"แปลว่าเมษากับน้องพอใจก็กลับมาด้วย??"
"ใช่กลับมากันหมดเลย'
"เอ่ออ ...ว่าแต่เมษามีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงกลับมาเพราะเธอเคยบอกว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีก"
"ดูนายจะห่วงเมียฉันมากเลยนะ"มันพูดแล้วก็ยิ้มเป็นรอยยิ้มที่ดูแปลกๆจนรู้สึกได้
"เอ่อคือว่ากู...." ผมอึกอักเพราะไม่รู้จะตอบยังไงว่ายังห่วงยังคิดถึงเมษาอยู่ทุกวันรวมถึงน้องพอใจด้วยที่ทุกวันนี้ผมเห็นแกผ่านเพียงรูปถ่ายกับคลิปวีดีโอที่ไอ้ไทด์มันส่งมาให้ผมดูตลอดระยะเวลา2ปีที่ผ่านมานี้ ส่วนเมษาผมไม่รู้ว่าเธอเป็นยังแล้วไปท้องตอนไหนเพราะไอ้ไทด์ไม่เคยส่งรูปเมษามาให้ผมดูเลยซึ่งมันก็ไม่แปลกเพราะตอนนี้เมษาเป็นเมียมันแล้ว แต่น้องพอใจไม่ว่าผมกับเมษาจะเลิกกันไปแล้วแต่เราก็ยังเป็นพ่อเป็นแม่ ทุกเดือนผมจะโอนเงินไปให้น้องพอใจแม้ว่าไอ้ไทด์จะบอกว่าไม่เป็นไรมันเลี้ยงได้แต่ในเมื่อผมเป็นพ่อผมก็อยากรับผิดชอบดูแลลูกสาวเพียงคนเดียวของผม
"พีเจ ฉันขอถามนายหน่อยสิแต่นายต้องตอบตามความรู้สึกของนายจริงๆนะ"
"มึงจะถามอะไรกู"
"ตอนนี้นายยัง..รักเมษาอยู่หรือเปล่า ขอให้ตอบตามความจริงรักหรือไม่รัก"
"กู..."
"พูดมาเถอะพูดความรู้สึกของนายมา"
"ถ้ากูบอกว่ากูยังรักเมษาอยู่มึงจะว่ายังไง"
"ก็ไม่ว่าไง"
"ห๊ะ"
"ทำไมต้องทำเสียงทำหน้าตกใจขนาดนั้น"
"คือมึงไม่รู้สึกโกรธหรืออะไรเลยเหรอที่กูบอกว่ากูยังรักเมษาอยู่"
"แล้วฉันจะโกรธนายทำไมในเมื่อฉันเป็นคนถามคำถามนี้กับนายเองเพราะฉะนั้นก่อนถามฉันก้ย่อมทำใจไว้แล้วสำหรับคำตอบ"
"ตกลงมึงไม่โกรธกู??"
อ่าน เมียไร้รัก - เด็กชายจอมพล
อ่าน เด็กชายจอมพล พร้อมรายละเอียดที่ยอดเยี่ยมและไม่ซ้ำใคร ซีรีส์ เมียไร้รัก หนึ่งในนิยายขายดีโดย ดอกอ้อลู่ลม เนื้อหาบทบท เด็กชายจอมพล - นางเอกเหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวังปวดใจมือเปล่า แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด เหตุการณ์นั้นคืออะไร? อ่าน เมียไร้รัก เด็กชายจอมพล สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม