เมียเด็ก มันเด็ดมาก [Nc 20] นิยาย บท 46

คำพูดของพ่อหยุดชะงักยิ่งทำให้เนตรมิงค์ยิ่งตื่นเต้นสุดตัวเธอเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะถามย้ำ

"ความจริงอะไรคะพ่อ"

"แกไม่ใช่ลูกของฉัน"

"อะไรนะคะ"

"เพราะว่าแกไม่ใช่ลูกของฉัน ที่บอกว่าแม่ของแกหนีไปแท้ที่จริงแล้วแขวนคอตายต่างหาก เนื่องจากวันที่คลอดฉันสงสัยเลยตรวจดีเอ็นเอจึงรู้ว่าแกไม่ใช่ลูกของฉันเราสองคนทะเลาะกันหนักมากจนแม่ของแกคิดสั้นในตอนที่แกอยู่ประถมนั่นแหละ แต่ไปตายที่บ้านเกิดทิ้งแกเอาไว้"

คำพูดนี้ทำให้เนตรมิงค์ช๊อก เธอเองไม่แปลกใจว่าทำไมพ่อถึงไม่ได้รักใครเธอมากนัก

"ฮื้อออ ทำไมพ่อไม่บอกเลย" ฉันร้องไห้โฮอย่างเสียใจพ่อทนเห็นหน้าฉันที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆ มาตลอดได้ยังไง

"ฉันไม่รู้ว่าพ่อของแกเป็นใครเพราะแม่แกก็ไม่ได้ยอมบอกอะไร"

"พี่กิฟท์ก็รู้ใช่ไหมคะ"

"ใช่"

ฉันกลายเป็นส่วนเกินไม่มีเลือดเนื้อเชื้อไขใดของพ่อแต่ก็ยังเซ็นรับเป็นบิดาในบัตรประชาชน

"แบบนี้ยังจะช่วยเหลือฉันอยู่ไหม.." คำพูดพ่อสะอึกก่อนจะยื่นบัญชีกลับคืนให้ "ที่จริงแล้วฉันควรจะปล่อยแกไปแต่เพราะฉันเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด"

ควั๊บ

สาวน้อยรีบตรงดิ่งไปคว้ากอดท่อเป็นครั้งแรกเขาว่าได้ที่ความอบอุ่นห้อมล้อมเธอไว้

"หนูรักพ่อนะคะ ฮื้อ อย่าทิ้งหนู"

สองพ่อลูกกอดกันกลมในตอนนี้ทุกอย่างดูคลี่คลาย พ่อของเนตรมิงค์นำเงินไปใช้หนี้และสัญญาว่าจะตั้งใจทำงานไม่เสี่ยงโชคลาภหรือเล่นการพนันใด

เวลาล่วงผ่านเกือบหนึ่งเดือน หลังจากกิฟท์คลอดลูกชายก็และอาศัยที่บ้านนอกอย่างเรียบง่าย เป็นบทเรียนของสาววัยรุ่นที่มักไม่ระวังตัวทำให้พลาดมีลูกก่อนวัยอันควรโดยที่ไม่มีใครรับเป็นพ่อเด็ก

ร้านสัก หาญทยานศึก

"พ่อแม่อุตส่าห์ให้แกกลับมาหาฉันแต่นี่จะไปอยู่หอเพื่อนเนี่ยนะ" ผมยืนสั่งสอนน้องสาว

"ก็หนูโตแล้วและได้ขออนุญาตพ่อแม่แล้วว่าหนูจะไปอยู่หอเพื่อน อีกอย่างก็เป็นเพื่อนผู้หญิงด้วย"

"ผู้หญิงหรือชายมันก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้นแหละ"

"หนูจะไปแต่สัญญาว่าจะติดต่อพี่มาทุกวันตกลงไหม"

ด้วยความดื้อรั้นเป็นนิสัยหาญไม่สามารถห้ามน้องสาวตัวเองได้คงปล่อยให้ไปใช้ชีวิตตามประสาวัยรุ่นที่กำลังเติบโต

"เอิร์น"

"อ้าว เนตรมิงค์"

สองสาวส่งยิ้มให้กันเมื่อเนตรมาหาก็พบกับเอิร์น

"แล้วเราจะไปเที่ยวหานะ" ฉันพูดคุยกับเอิร์นตามประสาผู้หญิงแต่เห็นสีหน้าที่หาญหงุดหงิด

"ฝากพี่ชายเราด้วยนะ เราไปก่อน"

"โชคดีนะ"

"อืม"

เนตรเห็นปฏิกิริยานี้สาวน้อยรับรู้ทันทีว่าคงทะเลาะกับน้องสาวอีกตามเคย เธอเดินมานั่งข้างก่อนจะใช้หัวศีรษะแนบอิงชิดแขนล่ำตรงหัวไหล่

"น้องสาวของพี่โตแล้วนะคะเขาก็ต้องมีแฟนหรือมีคนที่รักหรือมีสังคม ทีหนูยังมีพี่ได้เลย"

"มันไม่เหมือนกันไงไม่รู้ไอ้ผู้ชายที่จะมาเป็นแฟนมันจะดูแลดีหรือเปล่า"

"พูดเหมือนกับพี่ดูแลหนูดีมากแบบนั้นแหละ ใครกันที่เคยทำให้หนูเสียใจ"

"เอ้า! กูผิดซะงั้น"

กำลังอารมณ์ร้อนแต่ก็โดนพูดแทงใจดำผมหันขวับมาด้านข้างวันนี้เด็กบ้ามัดผมสองแกะยาวน่ารักอีกแล้วแถมใส่สายเดี่ยวและกางเกงขาสั้นสีเขียวใบตอง

"แต่งชุดมาขายหมูปิ้งหรือไงถ้าเธอถือตะกร้ามาด้วยนี่เป็นข้าวหมูปิ้งห่อใบตองเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ" สายตาผมมองก่อนจะแซว "อยากลองมาขายแหนมบ้างไหม"

"แหนม.."

"ใช่แหนมแบบห่อใหญ่อิ่มทั่งตำบล"

"____"

หมับ

มือน้อยถูกจับกระชากไปจับตรงกลางเป้าเธอรับรู้ได้ทันทีถึงอารมณ์ปลุกเร้าก่อนจะหรี่ตา

"หยุดเลยนะคะพอแล้ว น..หนูโดนตลอดช้ำพอดี"

"ช้ำสิดีคนอื่นที่มันคิดล่วงเกินจะได้รู้ว่าของเธอโดนเสียดสีมาหนักแค่ไหน!ของผัวใหญ่ด้วย"

"ขี้อวยตัวเอง ฮ่าๆ"

"แต่ตอนนี้อยากให้เธออวยคมมากกว่า"

แกร๊กกก ต๊บ

ประตูร้านสักถูกเลื่อนปิดลงก่อนจะแขวนป้ายหน้าร้านว่าติดธุระด่วนรายชั่วโมง [อีกแล้ว ฮ่าๆ]

ปึก!ปึก!ปึก

"อ๊าย์ ~อื้อ~ จุก" เขาจับตัวฉันขึ้นมานั่งคร่อมก่อนที่จะยัดแทรกท่อนเอ็นเข้าใส่อีกครั้ง "พี่ ~~อ๊าาา"